اسماعیل فردوسی‌پور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اسماعیل فردوسی‌پور'''، روحانی [[مبارز]]، [[شاگردان امام‌خمینی|شاگرد امام‌خمینی]]، نماینده [[خبرگان رهبری]] و [[مجلس شورای اسلامی]].

اسماعیل فردوسی‌پور فرزند غلامعلی، دوم شهریور ۱۳۱۷ در شهرستان فردوس استان [[خراسان]] متولد شد<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳؛ فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۵.</ref> و در پنج‌سالگی پس از درگذشت پدر، مادرش سرپرستی او را بر عهده گرفت.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۵.</ref> وی در مسجد جامع فردوس گاهی مکبر می‌شد که مورد توجه مجتبی قزوینی [[امام جماعت]] قرار گرفت؛ به همین دلیل پس از پایان تحصیلات ابتدایی با تشویق وی به تحصیل [[علوم دینی]] روی آورد. فردوسی‌پور دروس مقدماتی حوزه را در سال ۱۳۳۱ در فردوس آغاز کرد<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸–۱۹.</ref> و در سال ۱۳۳۲ برای ادامه تحصیل عازم [[مشهد]] شد.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۵.</ref> او دو سال در خانه [[مجتبی قزوینی]] که از علمای تراز اول مشهد و از شاگردان [[سیدمحمدکاظم یزدی]]، [[میرزامحمدتقی شیرازی]] و [[میرزامحمدحسین نایینی]] بود زندگی کرد و زیر نظر وی تربیت شد.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳–۵.</ref>

فردوسی‌پور ادبیات عرب را در [[مدرسه نواب]] مشهد نزد [[محمدتقی ادیب نیشابوری]] و سطوح متوسط و عالی را نزد [[میرزااحمد مدرس یزدی]]، [[هاشم قزوینی]] و [[مجتبی قزوینی]] آموخت<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۵–۶؛ دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref>؛ همچنین [[شرح اشارات]]، [[شرح منظومه]]، مشاعر، عرشیه و [[اسفار]] را از مجتبی قزوینی فرا گرفت<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref> و هشت سال در مشهد در درس خارج [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] حسین وحید خراسانی شرکت کرد.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷.</ref> فردوسی‌پور پس از حضور در [[نجف]] در سال ۱۳۴۶ از [[سیدابوالقاسم خویی]]، [[میرزاباقر زنجانی]] و [[سیدعلی سیستانی]] بهره‌مند گردید<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۸–۱۸۹.</ref>؛ اما بیشترین استفاده علمیِ وی یازده سال حضور در درس خارج فقه امام‌خمینی در [[نجف]] بود.<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref>

فردوسی‌پور پس از مهاجرت از فردوس به مشهد و سکونت در خانه قزوینی که فردی آگاه از مسائل سیاسی روز بود، به امور سیاسی گرایش یافت.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷–۱۰.</ref> وقتی اعتراض [[امام‌خمینی]] به ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی آغاز شد {{ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}}، او به نهضت پیوست و از راه و روش امام‌خمینی حمایت کرد.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷–۱۰.</ref> فردوسی‌پور در سال‌های ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ از طریق [[سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد]]، [[ابوالقاسم خزعلی]]، [[سیدمحمدرضا سعیدی]] و [[طلاب]] انقلابی که تابستان‌ها از [[قم]] به مشهد می‌رفتند با اندیشه‌های امام‌خمینی آشنایی پیدا کرد<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۸–۱۹.</ref>؛ سپس با شنیدن نوارهای سخنرانی و مطالعه اعلامیه‌های امام‌خمینی که به مشهد می‌رسید، به ایشان علاقه‌مند شد.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۳–۱۴.</ref> به اعتقاد فردوسی‌پور در آغاز نهضت سال ۱۳۴۱، روحانیان مشهد نسبت به قم و [[تهران]] و حتی نجف، کمتر تحرک داشتند<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۷–۳۸.</ref>؛ به همین جهت طلاب انقلابی با راهنماییِ مجتبی قزوینی و [[میرزاجواد تهرانی]] و محوریت [[هاشمی‌نژاد]] و خود وی برای شکستن سکوت علمای مشهد در جلوی خانه برخی از روحانیان اجتماع کردند؛ اما همکاری آنان را در پی نداشت.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۰؛ شمس‌آبادی، نقش علمای مشهد در انقلاب، ۱۱۸–۱۲۲.</ref>

فردوسی‌پور در [[قیام پانزده خرداد]] ۱۳۴۲ همراه با روحانیان مبارزِ مشهد فعال بود و پس از بازداشت و حصر امام‌خمینی، دست از [[مبارزه]] نکشید و به فعالیت خود ادامه داد<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.</ref>؛ به گونه‌ای که وقتی احتمال محاکمه و اعدام امام‌خمینی را شنید، برای اعتراض و پیگیری به همراه شماری از علمای مشهد به تهران و قم رفت.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۱۹.</ref> پس از اینکه امام‌خمینی در فروردین ۱۳۴۳ آزاد شد، فردوسی‌پور همراه علما و طلاب مشهد به دیدار ایشان به قم رفت.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۴۰–۱۴۱.</ref> وی پس از آزادی امام‌خمینی نیز با پخش [[پیام‌ها و اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه]] و نوارهای ایشان به [[مبارزه]] با حکومت پهلوی ادامه داد<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۵.</ref> و با سخنرانی و وعظ در مناطق مختلف کشور به تبلیغ اندیشه‌های امام‌خمینی پرداخت و در خرداد ۱۳۴۳ در عباس‌آباد مازندران به دلیل سخنرانی علیه رژیم پهلوی تحت تعقیب سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]]) قرار گرفت.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۵.</ref> او در ماه رمضان همین سال در شهرستان فردوس مشهد طی یک سخنرانی به برنامه‌های فرهنگی حکومت پهلوی اعتراض کرد و روز بعد به شهربانی احضار و از منبر منع شد<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۶.</ref>؛ با این حال، سال‌های بعد به سخنرانی‌های خود در دیگر مناطق و شهرها ادامه داد که دوباره احضار شد و تذکر گرفت.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۶.</ref>

فردوسی‌پور در سال ۱۳۴۶ به همراه خانواده خود پنهانی راهی نجف شد و در حلقه یاران و [[شاگردان امام‌خمینی]] درآمد.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۸–۱۸۹.</ref> وی در ایجاد تشکل «روحانیون مبارز» خارج از کشور نقش داشت و از اعضای هسته مرکزی این تشکل شد.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۹۵–۱۹۶.</ref> با آغاز درس‌های [[ولایت فقیه]] امام‌خمینی در [[نجف]]، فردوسی‌پور و گروهی از طلاب انقلابی مسئولیت ضبط و آماده‌سازی و پخش درس‌ها، [[سخنرانی‌های امام‌خمینی|سخنرانی‌ها]]، جزوه‌ها و [[پیام‌ها و اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه‌های]] ایشان را برای فرستادن به ایران بر عهده گرفتند.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰۰؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۶/۲۲۳–۲۲۴.</ref> وی همچنین در نجف در جمع‌آوری، تدوین، چاپ و پخش کتاب زندگی‌نامه [[سیدمصطفی خمینی]]، چاپ و پخش ماهنامه ۱۵ خرداد که در موضوع انقلاب و مبارزات منتشر می‌شد نقش داشت. این فعالیت‌ها توجه و حساسیت ساواک را در پی داشت.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۳/۵۹۸.</ref> در مهر ۱۳۵۷ امام‌خمینی از طریق [[سیداحمد خمینی]] در نجف به روحانیان اعلام کرد تصمیم گرفته است به [[کویت]] برود و از آنجا به کشور اسلامی دیگری خواهد رفت؛ به همین دلیل فردوسی‌پور با همکاری [[سیدعباس مهری]] نماینده امام‌خمینی در کویت، دعوتنامه امام‌خمینی و سیداحمد خمینی به کویت را تهیه کرد<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۸۰–۳۸۱.</ref> و ایشان را هنگام هجرت از نجف به سوی کویت و پس از ممانعت دولت کویت از ورود امام‌خمینی به آن کشور، ایشان را در سفر به پاریس همراهی کرد<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۸۷–۴۲۱.</ref> {{ببینید|هجرت امام‌خمینی}}.

پس از ورود امام‌خمینی و همراهان وی به [[پاریس]]، کمیته‌ای تشکیل شد.<ref>فردوسی‌پور، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۷۱–۳۷۲.</ref> در این کمیته فردوسی‌پور در تدوین و تنظیم اطلاعیه دفتر ایشان و هماهنگ‌کردن دیدارهای امام‌خمینی در [[پاریس]] و نوفل لوشاتو شرکت داشت<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.</ref> و در پاسخگویی به تماس‌های دفتر و ارتباط تلفنی امام‌خمینی با سران و رهبران انقلاب در ایران فعال بود<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۲۶۴.</ref> {{ببینید|نوفل لوشاتو}}. وی در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ با هواپیمای حامل امام‌خمینی وارد ایران شد.<ref>فردوسی‌پور، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۹۲–۳۹۴.</ref>

فردوسی‌پور پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، عضو [[دفتر امام‌خمینی]] در قم و تهران بود<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>؛ همچنین مسئولیت حساب ۱۰۰ امام‌خمینی را ـ که به منظور خانه‌سازی برای مستضعفان افتتاح شده بود ـ در [[بنیاد مسکن انقلاب اسلامی]] قم بر عهده داشت.<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref> وی در تیرماه ۱۳۵۸ به درخواست مردم فردوس، از سوی امام‌خمینی برای رسیدگی به امور مذهبی و مشکلات محلی به آن شهر اعزام شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۵۳.</ref> و در مهر ۱۳۵۸ با حکم امام‌خمینی به سمت قاضی شرع در دادگاه‌های انقلاب اسلامی خراسان منصوب شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۷۱.</ref>؛ چنان‌که در مرداد ۱۳۵۸ به ریاست دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان‌های طبس و فردوس انتخاب شد.<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref> فردوسی‌پور در خرداد ۱۳۵۹ منتخب مردم فردوس و طبس در دور اول [[مجلس شورای اسلامی]] و در خرداد ۱۳۶۳ نماینده مردم مشهد در دور دوم مجلس شورای اسلامی شد.<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref> او در مجلس عضو کمیسیون‌های تحقیق، اصل نود و کمیسیون امور حقوقی و قضایی بود.<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref> وی در فروردین ۱۳۶۱ برای تعمیر مسجد جامع و مدرسه علمیه در شهرستان فردوس اجازه استفاده از وجوهات از امام‌خمینی گرفت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۶۷۰.</ref> وی همچنین در دوره اول و دوم [[مجلس خبرگان رهبری]] نماینده مردم استان خراسان شد و مسئولیت برگزاری کنگره امام‌رضا(ع) را بر عهده داشت.<ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۷.</ref> وی در دی ۱۳۶۴ از امام‌خمینی اجازه تصرف در [[امور حسبیه]] و شرعی را دریافت کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۶۵.</ref> و در سال‌های ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ نماینده مجلس شورای اسلامی در شورای سرپرستی [[صدا و سیما]] بود و در این مقام برخی مسائل شرعی درباره صدا و سیما را از امام‌خمینی پرسیده است و امام‌خمینی پاسخ داده است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۴۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۳۳۲.</ref> {{ببینید|تلویزیون}}.

به نظر فردوسی‌پور امام‌خمینی از لحاظ علمی تأثیری بر حوزه قم و نجف گذاشت که همه او را به عنوان مرجع، فقیه، اصولی، فیلسوف و [[عارف]] کامل و جامع پذیرفتند<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۹۶.</ref> و از نظر فهم سیاسی، ایشان از ویژگی‌هایی برخوردار بود که توانست رهبر جهان [[تشیع]] و پرچمدار انقلاب باشد و مردم نیز دانستند تنها ایشان می‌تواند جانشین حقیقی [[سیدحسین بروجردی]] باشد.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷۲–۷۳.</ref> از نگاه وی از روزی که امام‌خمینی انقلاب را آغاز کرد، هدفش از میان‌بردن رژیم نامشروع پهلوی و جایگزین‌کردن [[حکومت اسلامی]] بود و به پیروزی انقلاب اسلامی نیز یقین داشت<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۴۴.</ref> و هجرت ایشان به پاریس، راه‌کاری منطقی بود که یک عالِم جهادگر از محدوده محیط ستم و خفقان خارج شد.<ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۴۱۷–۴۱۸.</ref>

اسماعیل فردوسی‌پور که از اعضای ذخیره شورای مرکزی [[حزب جمهوری اسلامی]] بود،<ref>اسماعیلی، حزب جمهوری اسلامی، ۶۳.</ref> در هفتم تیر ۱۳۶۰ در حادثه انفجار دفتر این حزب {{ببینید|هفت تیر}} مجروح شد<ref>کردی، زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله بهشتی، ۱۹۶؛ اصغرنیا، یاد آن شب، ۷۷.</ref> و پس از آن دچار کسالت و بیماری شد و از وی به شهید زنده یاد می‌شد. وی سرانجام در ۲۶ بهمن ۱۳۸۵ در سن ۶۹سالگی درگذشت و در زادگاهش شهرستان فردوس به خاک سپرده شد.<ref>اطلاعات، ۲۸/۱۱/۱۳۸۵ش، ۲.</ref>