۲۱٬۱۶۰
ویرایش
←حقیقت بسم الله
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
به اعتقاد امام‌خمینی اسم اعظم «الله» اول تعین از فیض اقدس و حقیقت غیبی به‌شمار می‌آید و خود منشأ اسما و اعیان دیگر است و نخستین مظهر اسم اعظم، اسمای ذاتی الرحمن و الرحیم می‌باشند.<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۱۷–۱۸.</ref> [[اسم اعظم]] دارای دو وجهه غیبی و ظهوری است: | به اعتقاد امام‌خمینی اسم اعظم «الله» اول تعین از فیض اقدس و حقیقت غیبی به‌شمار می‌آید و خود منشأ اسما و اعیان دیگر است و نخستین مظهر اسم اعظم، اسمای ذاتی الرحمن و الرحیم می‌باشند.<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۱۷–۱۸.</ref> [[اسم اعظم]] دارای دو وجهه غیبی و ظهوری است: | ||
* فیض اقدس و تجلی غیبی جهت باطنی آن بوده و جهت ظهوری آن اسم «الله» از حیث احدیت جمیع اسما است.<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۲۹۱.</ref> | * فیض اقدس و تجلی غیبی جهت باطنی آن بوده و جهت ظهوری آن اسم «الله» از حیث احدیت جمیع اسما است.<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۲۹۱.</ref> | ||
* اسم اعظم «الله» به حیثیت خارجی خود عبارت است از ظهور [[مشیت]] مطلقه و [[نفس رحمانی]] که خود تعین نداشته و سبب تعین و ظهور همه موجودات در خارج است.<ref>امام‌خمینی، دعاء السحر، ۷۸؛ امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۴۵.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| اسم اعظم}} ایشان اسم «الله» را در بسم الله بیان اسم اعظم، تجلی فعلی الهی و مشیت مطلقه می‌داند که به واسطه رحمت رحمانیه، فیض وجود را در تمام عالم گسترش می‌دهد و به واسطه رحمت رحیمیه، کمالات وجود را افاضه می‌کند.<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۷۶–۷۸.</ref> | |||
== جایگاه رحمان و رحیم == | == جایگاه رحمان و رحیم == | ||