ارتحال امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ارتحال امام‌خمینی'''، پیشرفت [[بیماری امام‌خمینی|بیماری]] و درگذشت [[امام‌خمینی]] در سیزده خرداد ۱۳۶۸، [[تشییع]] و خاکسپاری در شانزده خرداد.

اطلاع رسمی و عمومی دربارهٔ [[بیماری امام‌خمینی]] نخستین بار پس از عمل جراحی شنبه ۲ خرداد ۱۳۶۸ صورت گرفت و حال عمومی ایشان را رضایت‌بخش شمرد.<ref>مجله حضور، ۱/۱۰۵؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴.</ref> این اطلاعیه نخست مردم ایران به‌ویژه دوستداران ایشان را نگران کرد؛ اما با امید به بهبودی، به مرور نگرانی و اضطراب کم می‌شد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۴/۳/۱۳۶۸، ۱ و ۴؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۷/۳/۱۳۳۶۸، ۱۲.</ref> اطلاعیه ساعت ۲۰: ۳۰ دقیقه سیزدهم خرداد که از سوی [[دفتر امام‌خمینی]] منتشر شد، با اشاره به وجود مشکل در سیر درمان ایشان از ساعت ۱۵ بعد از ظهر، درخواست دعای خالصانه از ملت داشت<ref>مجله حضور، ۱/۱۰۵؛ یادیار، ۴؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۴/۳/۱۳۶۸ ۱ و ۱۲.</ref>؛ به‌ویژه پخش آیه کریمه «اَمَّنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یکشِفُ السُّوءَ»<ref>نمل، ۶۲.</ref> پس از اطلاعیه دفتر امام‌خمینی از [[رادیو و تلویزیون]]، معنایی نگران‌کننده با خود داشت.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴.</ref> با پخش این اطلاعیه، هزاران نفر از مردم، برای آگاهی از حال امام‌خمینی، به سوی [[جماران]] شتافتند و خیابان منتهی به جماران پر از جمعیت شد.<ref>مجله حضور، ۱/۱۰۵–۱۰۶؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴.</ref> ملت ایران در حالی شب را به صبح رساندند که نمی‌دانستند در ساعت ۲۲: ۲۳ دقیقه سیزدهم خرداد قلب امام‌خمینی از حرکت ایستاده است.<ref>عارفی، طبیب دلها، ۶۶۱؛ میریان، خاطرات، ۶۴.</ref> شب چهاردهم خرداد، در حالی سپری شد که [[خانواده امام‌خمینی]] و مسئولان اگرچه طاقت از دست داده بودند،<ref>الیاسی، مصاحبه، ۶/۲۱۱.</ref> اما برای حفظ مصلحت نظام، آرامش خود را حفظ کردند<ref>‌هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۴۷؛ توسلی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۱۱۴.</ref> و به اسم [[دعای توسل]] گریه می‌کردند.<ref>هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت، ۴۲۳.</ref> [[محمدعلی صدوقی]]، امام‌جمعه یزد نیز کنار پیکر امام‌خمینی [[قرآن]] می‌خواند.<ref>بروجردی، خاطرات، ۱۱۷.</ref>