Image-reviewer، emailconfirmed، مدیران
۴٬۵۲۶
ویرایش
←سیره امام‌خمینی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
امام‌خمینی افزون بر بیان این موانع که مانع ظاهری پذیرش نمازند<ref> امام‌خمینی، تعلیقه عروه، ۳۲۸ ـ ۳۲۹.</ref>، موانع باطنی آن را که مانع رسیدن به مقام حضور و مانع بالارفتن به‌سوی مقام قرب‌اند، ناپاکی‌های معنوی می‌داند که شامل امور باطنی است و هر مرتبه از طهارت مستلزم زدودن آلودگی مناسب با آن مرتبه است؛ چنان‌که آلودگی اهل محبت، توجه به غیر حق‌تعالی و حجاب‌های خلقی است و آلودگی اصحاب ولایت دیدن مقامات و درجات خود است<ref> امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۳۵.</ref>، و در حقیقت هرآنچه از شرایط باطنی نماز مفقود شود، مانع رسیدن به آن مرتبه از نماز [[اهل باطن]] است<ref> امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۳۶.</ref>{{ببینید|آداب و اسرار نماز؛ اسرار عبادت}} | امام‌خمینی افزون بر بیان این موانع که مانع ظاهری پذیرش نمازند<ref> امام‌خمینی، تعلیقه عروه، ۳۲۸ ـ ۳۲۹.</ref>، موانع باطنی آن را که مانع رسیدن به مقام حضور و مانع بالارفتن به‌سوی مقام قرب‌اند، ناپاکی‌های معنوی می‌داند که شامل امور باطنی است و هر مرتبه از طهارت مستلزم زدودن آلودگی مناسب با آن مرتبه است؛ چنان‌که آلودگی اهل محبت، توجه به غیر حق‌تعالی و حجاب‌های خلقی است و آلودگی اصحاب ولایت دیدن مقامات و درجات خود است<ref> امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۳۵.</ref>، و در حقیقت هرآنچه از شرایط باطنی نماز مفقود شود، مانع رسیدن به آن مرتبه از نماز [[اهل باطن]] است<ref> امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۳۶.</ref>{{ببینید|آداب و اسرار نماز؛ اسرار عبادت}} | ||
==سیره امام‌خمینی== | |||
امام‌خمینی به نماز بسیار اهمیت می‌داد و نماز را معاشقه میان حبیب و محبوب می‌دانست<ref> امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۲۲.</ref>، ایشان در نماز خود نیز این‌گونه بود و از نماز لذت می‌برد<ref> طباطبایی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۲۶۰.</ref> و چون نماز را راه عبادت و سخن‌گفتن با خداوند می‌دانست، معتقد بود نمی‌توان تنها به طور ظاهری با خداوند صحبت کرد<ref> اشراقی، برداشتهایی از،۱/۶۱.</ref>. ایشان همواره تأکید می‌کرد در هیچ شرایطی نباید در نماز اهمال و سستی کرد<ref> مصطفوی، زهرا، برداشتهایی از، ۳/۶۸.</ref>. ایشان که جهاد در اسلام را نیز برابر برپایی نماز می‌دانست و اقدام [[امام‌حسین(ع)]] در برپایی نماز در ظهر [[عاشورا]] را شاهد می‌دانست<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۹۳.</ref>، خود در شرایط بسیار حساسی همانند جنگ تحمیلی و اخبار ناگواری که از جبهه‌ها می‌رسید، با طمأنینه کامل به برپایی نماز می‌پرداخت<ref> رسولی محلاتی، ۲/۲۹۶ ـ ۲۹۷.</ref>. ایشان تا آخرین روزهای عمرشان که شرایط جسمی مناسبی نیز نداشت، به برپایی نماز در اول وقت و حتی انجام نوافل آن مقید بود و در لحظات آخر با وجود بیهوشی، به وقت نماز عکس‌العمل نشان داد<ref> میریان، برداشتهایی از، ۳/۸۲ ـ ۸۳؛ مصطفوی، فریده، ۴۲۰ داستان، ۱۰۵.</ref>. ایشان نماز اول وقت را بر همه امور مقدم می‌کرد<ref> خمینی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۱۵.</ref> و همواره به نماز اول وقت در هر شرایطی هرچند در پیاده‌رو خیابان توصیه می‌کرد<ref> مصطفوی، صدیقه، ۳۹.</ref> و خود نیز در یک مورد جلسه مهم [[شورای عالی دفاع]] را برای نماز اول وقت ترک کرد<ref> صیاد شیرازی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۳۱۶؛.</ref> با این حال، از نظر فقهی معتقد بود در صورتی که نماز اول وقت در کارخانه‌ها موجب اختلال در امر تولید شود یا برپایی آن در اداره‌ها سبب ضرر به [[بیت‌المال]] و سوء استفاده اشخاص گردد، باید نماز پس از تمام‌شدن کار خوانده شود و در کارخانه‌های دولتی، مسئول هم نمی‌تواند اجازه برپایی نماز اول وقت را بدهد<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۱۸۵.</ref>. | امام‌خمینی به نماز بسیار اهمیت می‌داد و نماز را معاشقه میان حبیب و محبوب می‌دانست<ref> امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۲۲.</ref>، ایشان در نماز خود نیز این‌گونه بود و از نماز لذت می‌برد<ref> طباطبایی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۲۶۰.</ref> و چون نماز را راه عبادت و سخن‌گفتن با خداوند می‌دانست، معتقد بود نمی‌توان تنها به طور ظاهری با خداوند صحبت کرد<ref> اشراقی، برداشتهایی از،۱/۶۱.</ref>. ایشان همواره تأکید می‌کرد در هیچ شرایطی نباید در نماز اهمال و سستی کرد<ref> مصطفوی، زهرا، برداشتهایی از، ۳/۶۸.</ref>. ایشان که جهاد در اسلام را نیز برابر برپایی نماز می‌دانست و اقدام [[امام‌حسین(ع)]] در برپایی نماز در ظهر [[عاشورا]] را شاهد می‌دانست<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۹۳.</ref>، خود در شرایط بسیار حساسی همانند جنگ تحمیلی و اخبار ناگواری که از جبهه‌ها می‌رسید، با طمأنینه کامل به برپایی نماز می‌پرداخت<ref> رسولی محلاتی، ۲/۲۹۶ ـ ۲۹۷.</ref>. ایشان تا آخرین روزهای عمرشان که شرایط جسمی مناسبی نیز نداشت، به برپایی نماز در اول وقت و حتی انجام نوافل آن مقید بود و در لحظات آخر با وجود بیهوشی، به وقت نماز عکس‌العمل نشان داد<ref> میریان، برداشتهایی از، ۳/۸۲ ـ ۸۳؛ مصطفوی، فریده، ۴۲۰ داستان، ۱۰۵.</ref>. ایشان نماز اول وقت را بر همه امور مقدم می‌کرد<ref> خمینی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۱۵.</ref> و همواره به نماز اول وقت در هر شرایطی هرچند در پیاده‌رو خیابان توصیه می‌کرد<ref> مصطفوی، صدیقه، ۳۹.</ref> و خود نیز در یک مورد جلسه مهم [[شورای عالی دفاع]] را برای نماز اول وقت ترک کرد<ref> صیاد شیرازی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۳۱۶؛.</ref> با این حال، از نظر فقهی معتقد بود در صورتی که نماز اول وقت در کارخانه‌ها موجب اختلال در امر تولید شود یا برپایی آن در اداره‌ها سبب ضرر به [[بیت‌المال]] و سوء استفاده اشخاص گردد، باید نماز پس از تمام‌شدن کار خوانده شود و در کارخانه‌های دولتی، مسئول هم نمی‌تواند اجازه برپایی نماز اول وقت را بدهد<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۱۸۵.</ref>. | ||
از سوی دیگر، امام‌خمینی بسیار مقید به آداب نماز بود و از اموری که در نماز مکروه است، اجتناب می‌کرد<ref> انصاری، سرگذشتهای ویژه، ۲/۵۲.</ref> و همواره مقید بود نماز را با همه آداب و شرایط مستحب برپا کند<ref> رجایی، برداشتهایی از، ۳/۶۴.</ref> و پس از نماز نیز به تعقیبات آن مشغول می‌شد<ref> مصطفوی، زهرا، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۹۸ ـ ۱۹۹.</ref>؛ سپس بر می‌خاست و به معصومان(ع) سلام می‌داد<ref> جعفری، برداشتهایی از، ۳/۶۶.</ref>. ایشان به نمازهای مستحبی به‌خصوص نمازهای مستحبی روزانه و [[نماز شب]] بسیار اهمیت می‌داد<ref> ثقفی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۲۱۶.</ref>{{ببینید|نماز شب}} ایشان با وجودی که از اهمال و کوتاهی در نماز بسیار ناراحت می‌شد<ref> مصطفوی، زهرا، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۹۶ ـ ۱۹۷.</ref>، کسی را مجبور به خواندن نماز نمی‌کرد<ref> مصطفوی، فریده، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۴۰.</ref>؛ در عین حال معتقد بود پیش از اینکه بچه‌ها به سن تکلیف برسند، باید نماز را آغاز کنند تا عادت کنند<ref> طباطبایی، برداشتهایی از، ۳/۷۰.</ref>{{ببینید|اخلاق و سیره امام‌خمینی}} | از سوی دیگر، امام‌خمینی بسیار مقید به آداب نماز بود و از اموری که در نماز مکروه است، اجتناب می‌کرد<ref> انصاری، سرگذشتهای ویژه، ۲/۵۲.</ref> و همواره مقید بود نماز را با همه آداب و شرایط مستحب برپا کند<ref> رجایی، برداشتهایی از، ۳/۶۴.</ref> و پس از نماز نیز به تعقیبات آن مشغول می‌شد<ref> مصطفوی، زهرا، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۹۸ ـ ۱۹۹.</ref>؛ سپس بر می‌خاست و به معصومان(ع) سلام می‌داد<ref> جعفری، برداشتهایی از، ۳/۶۶.</ref>. ایشان به نمازهای مستحبی به‌خصوص نمازهای مستحبی روزانه و [[نماز شب]] بسیار اهمیت می‌داد<ref> ثقفی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۲۱۶.</ref>{{ببینید|نماز شب}} ایشان با وجودی که از اهمال و کوتاهی در نماز بسیار ناراحت می‌شد<ref> مصطفوی، زهرا، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۹۶ ـ ۱۹۷.</ref>، کسی را مجبور به خواندن نماز نمی‌کرد<ref> مصطفوی، فریده، پابه‌پای آفتاب، ۱/۱۴۰.</ref>؛ در عین حال معتقد بود پیش از اینکه بچه‌ها به سن تکلیف برسند، باید نماز را آغاز کنند تا عادت کنند<ref> طباطبایی، برداشتهایی از، ۳/۷۰.</ref>{{ببینید|اخلاق و سیره امام‌خمینی}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||