کشتار حجاج ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

مبارزه با [[شرک]] و [[کفر]] و بت‌پرستی و اعلام بیزاری از مشرکان، اصلی اسلامی است و [[قرآن کریم]] مسلمانان را به اعلام برائت از مشرکان فرا خوانده است.<ref>توبه، ۱ ـ ۳.</ref> [[پیامبر اکرم(ص)]] نیز با فرستادن [[امیرالمؤمنین علی‌(ع)]] در سال نهم هجری به [[مکه]] و تلاوت آیاتی از [[سوره توبه]] از مشرکان اعلان برائت کرد.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب (التفسیر الکبیر)، ۱۵/۵۲۳ ـ ۵۲۴؛ سیوطی، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، ۳/۲۰۹؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۲/۷۲۸ ـ ۷۳۱.</ref> [[امام‌خمینی]] این آموزه مهم اسلامی را پس از [[انقلاب اسلامی]] احیا کرد و در ذی‌الحجه ۱۴۰۱ق/ ۱۳۶۰ش با هماهنگی دولت سعودی نخستین مراسم «برائت از مشرکین» انجام شد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۷ ـ ۸.</ref> از آن پس، حج‌گزاران هر سال با رهنمودهای امام‌خمینی مراسم برائت از مشرکین را در قالب راهپیمایی در مکه برگزار و از [[امریکا]] و [[شوروی]] و [[اسرائیل]] به عنوان رهبران کفر و شرک اعلان برائت می‌کردند و پیام امام‌خمینی در برائت از مشرکان و حمایت از مظلومان جهان به‌ویژه [[فلسطین]] خوانده می‌شد.<ref>جمعه خونین مکه، ۷ ـ ۸ و ۱۱.</ref> عربستان سعودی به لحاظ وابستگی به امریکا مواضع انقلابی ایران اسلامی را نمی‌پسندید.<ref>میردامادی، آن سوی حج خونین، ۲۱۸ و ‌۲۳۱ ـ ۲۳۲؛‌ یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۱۸۱.</ref> [[خالدبن‌عبدالعزیز]] پادشاه وقت سعودی در سال ۱۳۶۰ طی نامه‌ای به امام‌خمینی مراسم برائت از مشرکین را مخل آسایش دیگر حاجیان شمرد،<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۹/۷/۱۳۶۰.</ref> اما امام‌خمینی در پاسخ به آن اختلاف میان مسلمانان را عامل [[عقب‌ماندگی]] جوامع اسلامی دانست و سنت برائت از مشرکین را عاملی برای [[وحدت]] و آگاهی سیاسی مسلمانان معرفی کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۵/۲۹۰ ـ ۲۹۳ و ۱۹/۳۳۴.</ref>{{ببینید|حج ابراهیمی}}

این مراسم در روز جمعه ۶ ذی‌الحجه ۱۴۰۷ق/ ۱۱ مرداد، ساعت ۱۶:۳۰ با حضور حدود هفتاد تا صد هزار<ref>میردامادی، جنایت وهابیت، ۱۴ و ۷۶.</ref> و به گزارشی نزدیک به ۱۵۰ هزار زائر ایرانی و غیر ایرانی روبه‌روی [[بعثه حج|بعثه امام‌خمینی]] واقع در میدان معابده مکه با تلاوت آیاتی از [[قرآن کریم]] و قرائت پیام امام‌خمینی آغاز شد. این پیام که با آیه «وَ مَنْ یخْرُجْ مِنْ بَیتِهِ مُهاجِراً الَى اللَّه وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یدْرِکْهُ الْمَوتُ فَقَدْ وَقَعَ اجرُهُ عَلَى اللَّهِ»<ref>نساء، ۱۰۰.</ref> آغاز شده، به زبان عربی خوانده شد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۱۰ ـ ۱۱؛ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۱۱.</ref> [[امام‌خمینی]] در این پیام برائت از مشرکان را از ارکان [[توحید]] و ارکان [[حج]] شمرد و بر برگزاری هرساله آن در ایام حج تأکید کرد و در ادامه پس از اشاره به [[جنگ عراق علیه ایران]] تأکید کرد ضرورت دارد شعار «نه شرقی و نه غربی» به عنوان اساس سیاست کشورهای اسلامی و لزوم نجات [[فلسطین]] و مبارزه با [[صهیونیسم]] حفظ شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۱۱ ـ ۳۴۷.</ref>

پس از آن [[مهدی کروبی]] سرپرست حاجیان و نماینده امام‌خمینی در امور حج سخنرانی کرد. وی با استناد به آیات [[قرآن کریم]]<ref>توبه، ۱ ـ ۳.</ref> تأکید کرد اعلام برائت از مشرکان باید در مراسم حج انجام گیرد و [[اسلام]] هیچ‌گونه تمایزی در طرح مسائل سیاسی را نمی‌پذیرد. وی در ادامه از حضور ناو‌های امریکایی در [[خلیج فارس]] انتقاد کرد و از [[رژیم اسرائیل]] خواست دست از جنگ‌طلبی بردارد و [[شوروی]] از افغانستان خارج شود.<ref>امینی، تاریخ مکه، ۳۱۹؛ دلشاد، جمعه خونین مکه، ۱۱.</ref>

پس از مراسم حاضران در مراسم همانند سال‌های پیش به سوی [[مسجدالحرام]] به راه افتادند، مردان و زنان در صف‌های جدا حرکت می‌کردند و [[جانبازان]] نشسته بر ویلچر در صف‌های مقدم بودند. «الله‌ اکبر» و «الموت لامریکا» و «الموت لاسرائیل» و «الموت لروسیا» و «یا ایها المسلمون اتحدوا اتحدوا» و «خیبر خیبر یا صهیون جیش محمد قادمون» شعارشان بود.<ref>میردامادی، آن سوی حج خونین، ۱۵ ـ ۱۶.</ref> ‌اندکی بعد افراد مصری و عراقی با استفاده از چوب و سنگ که قبلاً در داخل کامیون‌های پارک‌شده در خیابان‌های اطراف آماده شده بود، به تحریک سعودی‌ها به جمعیت حمله کردند و با به‌آتش‌کشیدن چندین دستگاه اتومبیل آشوب پدید آوردند.<ref>کروبی، مصاحبه، ۱۸۵؛ یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۱۴۹.</ref> نیروهای عربستانی نیز بدون تذکر قبلی به ضرب و جرح راهپیمایان پرداختند و با سلاح گرم نیز به سوی حاجیان تیراندازی کردند و جمعیت بدون مقاومت، تکبیرگویان به عقب برگشتند؛ ولی سعودی‌ها راه عقب‌نشینی را بسته و نیرو‌های مسلحِ خود را در دو سوی جمعیت مستقر کرده بودند. در نتیجه تعداد بسیاری از [[زنان]] بر اثر فشار جمعیت خفه شدند یا با اصابت گلوله به [[شهادت]] رسیدند؛ حتی به امدادگران ایرانی حاضر در صحنه نیز گلوله اصابت کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۰۸؛ میردامادی، آن سوی حج خونین، ۱۹ ـ ۲۰؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶.</ref>  

هم‌زمان از ساختمان‌های اطراف، سنگ و آجر و بطری نوشابه به سوی جمعیت پرتاپ می‌شد. افزون بر آن پلیس نیز که حلقه محاصره را تنگ‌تر کرده بود، با شلیک گاز اشک‌آور و ریختن آب جوش به‌وسیله ماشین‌های آب‌پاش به جمعیت هجوم آورد. مأموران سعودی با حمله به آمبولانس‌های هلال احمر مانع انتقال مجروحان می‌شدند و عده‌ای از آنان به دلیل نرسیدن به‌موقعِ کمک‌های پزشکی جان باختند.<ref>امینی، تاریخ مکه، ۳۱۹ ـ ۳۲۱؛ یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۱۵۰ ـ ۱۵۱.</ref> گفته شده برخی از مأموران سعودی زر و زیور زنان زخمی و کشته‌شده را غارت کردند.<ref>رحیمیان، در سایه آفتاب، ۲۱۹ ـ ۲۲۰.</ref> در برابر، عده‌ای از مسلمانان دیگر کشورها که وحشی‌گری‌های مأموران سعودی را می‌دیدند با همه خطرهای موجود به متواریان از صحنه درگیری و مجروحان در هتل‌ها و مسافرخانه‌های خود پناه دادند.<ref>اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> گروهی از زائران غیر ایرانی ازجمله زائران فلسطینی، لبنانی و ترکیه‌ای به ایرانیان کمک ‌کردند.<ref>آهنگران، مجله حیات طیبه، ۳، میردامادی، جنایت وهابیت، ۴۷.</ref>

پس از حادثه پلیس سعودی تا مدت‌ها از عیادت آسیب‌دیدگان و تحویل اجساد حاجیان ایرانی خودداری کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۰۸ و ۲۱۲؛ یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۱۸۱ ـ ۱۸۲.</ref> وزارت کشور عربستان کشته‌شدگان حادثه را ۳۵۰ تن که ۲۷۵ تن از آنان ایرانی بودند، اعلام کرد؛<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶.</ref> اما بنابر آمار [[بنیاد شهید انقلاب اسلامی|بنیاد شهید جمهوری اسلامی ایران]] تعداد شهدای ایرانی ۳۲۵ تن بوده است. از این شمار، ۲۰۲ تن [[زن]] و بقیه مرد بوده‌اند.<ref>واحد روابط عمومی، کعبه در خون، ۲۶؛ میردامادی، جنایت وهابیت، ۶۷۹ ـ ۶۹۱.</ref> شهدای مربوط به [[تهران]]، در قطعه‌ای خاص در [[بهشت زهرا(س)]] تهران دفن شدند و بعدها نیز بر مزار آنان بنای یادبودی ساخته شد.<ref>سرمایه، روزنامه، ۷.</ref> سه نفر از شهدا نیز فلسطینی بودند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶، ۹.</ref> در این فاجعه پنج هزار تن نیز مجروح شدند. [[فخرالدین حجازی]] و [[هادی غفاری]] از نمایندگان [[مجلس شورای اسلامی]] و هوشنگ وحید دستجردی سرپرست هلال احمر جمهوری اسلامی که برای عیادت زخمی‌های حادثه به بیمارستان رفته بودند نیز در حمله مأموران سعودی زخمی شدند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۱/۵/۱۳۶۶، ۱۰؛ هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۰۹.</ref>

وزارت کشور عربستان در اطلاعیه‌ای ادعا کرد حاجیان ایرانی قصد تصرف [[مسجدالحرام]] و برهم‌زدن [[مراسم حج]] را داشته‌اند.<ref>میردامادی، آن سوی حج خونین، ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref> تلاش حاجیان ایرانی برای به‌آتش‌کشیدن [[کعبه]] و تغییر مکان حج از مکه به [[قم]]، از دیگر [[تبلیغات]] آنان بود!<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۷۰؛ دلشاد، جمعه خونین مکه، ۱۸؛ میردامادی، آن سوی حج خونین، ۳۵۴ ـ ۳۵۵.</ref> با بررسی‌های انجام‌شده علت درگذشت شهدای حادثه، خفگی ناشی از فشار جمعیت، اصابت اجسام سخت و استنشاق گازهای سمی و کشته‌شدن به ضرب گلوله اعلام شد؛<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۴/۵/۱۳۶۶؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۳/۵/۱۳۶۶.</ref> ولی [[عربستان سعودی]] ادعا کرد نیروهای این کشور به مردم تیراندازی نکرده و حاجیان بر اثر ازدحام خفه شده‌اند و ایرانی‌ها برای صحنه‌سازی به اجساد مردگان تیراندازی کرده‌اند.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۴۳؛ واحد روابط عمومی، کعبه در خون، ۲۱ و ۱۷۸.</ref> پرفسور ولفگانگ بونته رئیس بخش پزشکی قانونی دانشگاه دو سلدورف آلمان که به دعوت دولت ایران برای بررسی اجساد به ایران آمده بود، زنده‌بودن افراد پیش از اصابت گلوله به آنان را تأیید و ادعای عربستان درباره شلیک گلوله به اجساد پس از تحویل آن به ایران را رد کرد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۴۳؛ واحد روابط عمومی، کعبه در خون، ۱۷۵.</ref> رسانه‌های تبلیغی دولت‌های غربی نیز تلاش می‌کردند قضیه را به [[صدق|دروغ]] به درگیری حاجیان ایرانی با حاجیان دیگر کشورها و دخالت عربستان مربوط کنند.<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۰۹.</ref>

اسناد و مدارک مختلف گویای این است که این حادثه برنامه‌ای سازماندهی‌شده از سوی سعودی‌ها برای کشتن حاجیان بوده است، ازجمله: اعلام عدم پذیرش مراجعه‌کنندگان ایرانی برای درمان به بیمارستان‌های سعودی در روز ششم ذی‌الحجه، انباشته‌شدن بام‌های ساختمان‌های مجاور خیابان راهپیمایی از روزهای پیش از حادثه از کپسول‌های خالی گاز و سنگ و آجر، بسته‌شدن درِ بزرگ ساختمان مسکونی حاجیان اردنی و فلسطینی به هدف پناه‌ندادن فلسطینی‌ها به تظاهرکنندگان، محاصره دو طرف خیابان از سوی پلیس و موضع تهاجمی نیروها،<ref>امینی، تاریخ مکه، ۳۱۶، یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۱۵۰.</ref> خودداری سعودی‌ها از پذیرش هیئت تحقیق<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۰۹.</ref> و کشته‌شدن افراد با گلوله؛<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۴/۵/۱۳۶۶؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۳/۵/۱۳۳۶.</ref> چنان‌که اگر هدف سعودی‌ها متفرق‌کردن مردم بود می‌توانستند به جای گلوله با آب مردم را متفرق کنند و راه فرار را باز گذارند.<ref>کروبی، مصاحبه، ۱۸۵.</ref> ژنرال اولریش ویگنر یک آلمانی یهودی‌تبار ـ رئیس سابق کماندوهای ویژه «گ. اس. گ. ۹» ـ و نقش‌آفرین در عملیات دلتا ویژه آزادی گروگان‌های امریکایی در ایران، مسئول هماهنگی امنیتی شهر مکه بود که دخالت آلمان غربی و [[امریکا]] در این حادثه را تقویت می‌کند.<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۱۱.</ref> امریکا پس از حادثه، حمایت خود را از آل سعود اعلان کرد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۵.</ref> شواهدی نیز از حضور افراد [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] در این حادثه حکایت دارد.<ref>سحابی؛ مؤسسه مطالعات، ۳/۲۶۶.</ref> به گزارشی گردان ۱۰۱ ویژه اردن نیز در کشتار حاجیان شرکت داشته است.<ref>میردامادی، جنایت وهابیت، ۴۹۲.</ref>

[[امام‌خمینی]] که خود از این حادثه بیش از دیگر حوادث انقلاب صدمه روحی دیده و در یک روز بیش از ده بار برای آن گریسته<ref>اشراقی، خاطره، ۳۵۹.</ref> و نیز دیدارهای خود در [[عید قربان]] آن سال را تعطیل کرد،<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۴/۵/۱۳۶۶.</ref> در برابر این حادثه به‌شدت واکنش نشان داد و در پیام‌ها و سخنرانی‌های متعدد آن را محکوم کرد و به زوایای گوناگون حادثه پرداخت؛ ازجمله ایشان در ۱۲/۵/۱۳۶۶/ ۷ ذی‌الحجه ۱۴۰۷ در پیامی به [[مهدی کروبی]] با ذکر آیه کریمه «وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا لَیرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقاً حَسَناً وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیرُ الرَّازِقِینَ»،<ref>حج، ۵۸.</ref> این حادثه را پیام [[استقامت]] و مظلومیت زائران ایرانی از کنار [[خانه کعبه]] شمرد و مسئول اصلی این حادثه را [[آل سعود]] به نمایندگی از [[امریکا]] و [[اسرائیل]] دانست و برای مردم ایران که با شگردهای امریکا و [[صدام حسین]] در کشتار بی‌گناهان و حمله به مسجدها و عزاداران آشنایند، این حادثه را عادی شمرد. ایشان با ابراز تأثر از این قتل عام بی‌سابقه امت [[پیامبر(ص)]] و شکسته‌شدن قلب آن حضرت، [[خداوند]] را بر بی‌خردی دشمنان در تقویت [[انقلاب اسلامی]] و معرفی مظلومیت مردم ایران سپاس گفت و ابراز کرد آنان با دست خود پرده از چهره واقعی خود برداشته و نشان دادند که فرقی میان آل سعود و صدام حسین و دیگر کشورهای مرتجع عرب نیست و به دنیا ثابت شد که کلیدداران کنونى کعبه لیاقت میزبانى میهمانان خدا را ندارند و جز تأمین منافع امریکا و اسرائیل و تقدیم منافع کشورشان به آنان کارى از دستشان برنمی‌آید و آل سعود و [[وهابیت|وهابی‌هاى]] از خدا بی‌خبر با این کار نشان دادند که همیشه از پشت به [[مسلمانان]] خنجر زده‌اند. ایشان در ادامه، خاندان سعود را وارث [[ابو‌سفیان]] و [[ابو‌لهب]] و [[بنی‌امیه]] خواند و امید داد [[جمهورى اسلامى ایران]] در میان زائران خانه حق از کشورهای گوناگون طرفداران صادق و وفادارى دارد که می‌توانند بر حقانیت ایران و معرفی ابعاد این ماجرا به دیگر مردم جهان گواهی دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۴۹ ـ ۳۵۰.</ref>

امام‌خمینی همچنین در این پیام انگیزه اصلی لشکرکشی آل سعود در برابر زائران خانه خدا را استیصال و خشم و ضعف امریکا و ناامیدى سرسپردگان آنان در برابر پیام انقلاب اسلامی شمرد و اعلام کرد این بهایی است که ملت مظلوم ایران در برابر شعار نه شرقى و نه غربى و [[استقلال]] و [[آزادی|آزادى]] و اسلام‌خواهى داده است؛ همچنین این بهایی است که ملت ایران در پاسخ به ندای [[خداوند]] مبنی بر [[برائت از مشرکان]] و برائت از اربابان آل سعود و سعودی‌هاى کنونی و [[ملک‌حسین]] شاه اردن و [[ملک‌حسن]] شاه مراکش و [[حسنی‌ مبارک]] رئیس‌جمهور مصر و صدام حسین عفلقى رئیس‌جمهور عراق پرداخته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۵۰ ـ ۳۵۱.</ref> ایشان تأکید کرد امریکا و مزدوران سعودی با سوء استفاده از حرمت حمل سلاح در [[حرم]]<ref>نووی، المجموع فی شرح المهذب، ۷/۴۷۱؛ کاشف‌الغطاء، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء، ۴/۵۷۵.</ref> و نیز حرمت جدال در [[حج]]<ref>بقره، ۱۹۷.</ref> و با مقدمات از پیش تهیه‌شده، حاجیان را غافلگیر کردند. ایشان در ادامه به دولت سعودى یادآور شد که امریکا با این کار لکه ننگی پاک‌نشدنی بر دامن آل سعود نهاد و خون جاری مردم ایران در حجاز، زمزم هدایتى براى تشنگان سیاست ناب اسلام برای سیراب‌کردن ملت‌ها و غرق‌شدن ستمکاران خواهد ‌بود. امام‌خمینی آل سعود را ادامه‌دهندگان راه نمرود و [[شیطان]] و قارون خواند و به آنان هشدار داد این جنایت بی‌پاسخ نمی‌ماند و ملت ایران در وقت مناسب انتقام بی‌گناهان را از جنایتکاران خواهد گرفت. ایشان با ذکر آیه ۱۹ توبه و مساوی‌نبودن آبادانی مسجدالحرام در برابر [[ایمان به خدا]] و [[روز قیامت]] و [[جهاد|جهاد در راه خدا]]، به ارزش جهاد در راه خدا اشاره کرد و هجوم آل سعود به مجاهدان در راه خدا را جرمی بزرگ شمرد و کارهای عمرانی آنان را در برابر قتل مجاهدان در راه خدا بی‌ارزش و آنان را هدایت‌ناپذیر شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۵۲.</ref>

امام‌خمینی همچنین در این پیام با تشکر از تجلیل مردم ایران از شهدای حج خونین، از زائران دیگر کشورها به‌خصوص علما و روشنفکران و گویندگان خواست پیام مظلومیت مردم ایران را به جهان ابلاغ کنند و ابراز امیدواری کرد زائران ایرانیِ خانه خدا با [[مقاومت]] و [[صبر]] بقیه اعمال خود را تمام ‌کنند و با گام‌هاى محکم و دلى آرام و قلبى سرشار از رضایت، شادى پیروزى خون بر شمشیر و شهادت در کنار خانه خدا را جشن بگیرند و زائران موجود در مدینه سلام شهیدانِ به خون خفته کعبه و مجروحان خانه امن را به [[پیامبر اکرم(ص)|رسول خدا]] و [[ائمه هدى(ع)]] ابلاغ کنند و این موفقیت بزرگ را به محضرشان تبریک بگویند. نیز از زائران رنجدیده مراسم برائت از مشرکان خواست مشکلات تحمیل‌شده به ‌دست امریکا و عربستان را به حساب خدا و دفاع از پیامبر(ص) بگذارند و سپاسگزار پذیرش هدیه‌ها و قربانیان هاجروار و اسماعیل‌گونه آنان در درگاه خدا باشند. ایشان در پایان از خدا خواست شهداى بزرگ ازجمله شهدای حج خونین مکه را با شهداى صدر اسلام محشور و به بازماندگان آنان صبر و اجر و به مجروحان شفا دهد و شر متجاوزان را به خودشان بازگرداند و ملت اسلام را در برابر [[کفر]] و [[شرک]] جهانی محافظت کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۵۳ ـ ۳۵۴.</ref>

امام‌خمینی همچنین در ۲۳/۵/۱۳۶۶ در [[عید غدیر|عید سعید غدیر]] در دیدار با مسئولان و عده‌ای از اعضای [[جهاد سازندگی]] کشتار مکه را تاوان قیام علیه زورگویان و برپایی حکومت اسلامی دانست و افزود از صدر عالم تاکنون هر کس برای ایجاد حکومت [[عدالت اجتماعی|عدل]] قیام کرده، این تاوان را پرداخته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۵۹ ـ ۳۶۴؛ یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۳۱۴ ـ ۳۱۵.</ref> پیش از آن به مناسبت این فاجعه، [[دفتر امام‌خمینی]] نیز با انتشار اطلاعیه‌ای مراسم دیدار مردم در عید قربان آن سال با امام‌خمینی را لغو کرد.<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۴/۵/۱۳۶۶.</ref>

امام‌خمینی در اول شهریور ۱۳۶۶ نیز در سخنرانى در جمع [[سیدعلی خامنه‌ای|سیدعلی خامنه‏‌اى]] (رئیس‌جمهور)، [[میرحسین موسوی]] (نخست‌وزیر) و اعضاى هیئت دولتِ از جمعه خونین مکه به عنوان شکستن بزرگ‌ترین مقدسات اسلامی و خیانت آل سعود در این روز به اسلام یاد کرد و یادآور شد در صورت گذشت از موضوع [[قدس]] و [[صدام حسین]] و همه کسانى که به ایرانیان بدى کردند، از مسئله حجاز نمی‌شود گذشت و سکوت مسلمانان در برابر شکستن حرمت کعبه ننگ است و چنان‌که [[امام حسین(ع)|سیدالشهدا(ع)]] برای زنده نگه‌داشتن کعبه به [[شهادت]] رسید، بایسته است که این روز، زنده نگه‌داشته شود. ایشان هشدار داد که مراقب باشند تا افرادی به دستاویز این ماجرا و به هدف ضربه به حیثیت ایران به افراد سعودی یا افراد دیگر کشورهای خلیج فارس حمله نکنند. ایشان حادثه مکه را توطئه‌ای از پیش طراحی‌شده دشمنان اسلام به دست آل سعود شمرد و افزود چه بسا تماس مسئولان حج سعودی پیش از حادثه و گفتگو از آرامش حاجیان برای راه گم‌کردن بوده است. ایشان به خاندان سعودی هشدار داد خدا و مسلمانان و نیز ساکنان حجاز، آنان را برای بی‌حرمتی به خانه خدا [[مجازات]] خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۶۸ ـ ۳۷۰.</ref>

امام‌خمینی در پاسخ به پیام تبریک رؤسای کشورهای جهان ازجمله سوهارتو رئیس‌جمهور‌ اندونزی، شیخ‌زائد آل‌نهیان پادشاه امارات، رشیدبن‌سعید آل مکتوم نایب‌رئیس دولت امارات متحده به مناسبت عید قربان، با یادآوری این حادثه، رژیم سعودی را مزدور امریکا شمرد و اعلام کرد مردم ایران عید ندارند و از کشورهای جهان خواست در برابر این حادثه سکوت نکنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۵۶، ۳۷۲، ۳۸۵ و ۳۸۶.</ref> ایشان در پاسخ تبریکِ مأمون عبدالقیوم رئیس‌جمهور مالدیو، کشتار حاجیان به دست آل سعود را بزرگ‌ترین مصیبت خواند و آرزو کرد سرزمین حجاز از لوث وجود آل سعود پاک شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۷۵.</ref> امام‌خمینی در ۱۸ شهریور ۱۳۶۶ در حکمی به مناسبت انتصاب دوباره [[مهدی کروبی|کروبی]] به سرپرستی حاجیان ایرانی، حادثه مکه را از حوادث غیر قابل فراموشی و غیر قابل سکوت شمرد و از مقاومت اسلامى و وصف‌ناپذیر حاجیان مظلوم و محترم [[بیت‌اللَّه الحرام]] در مقابل هجوم آل سعود و نیز مقاومت مهدی کروبی و افشای جنایت‌های آل سعود به دست وی و از زحمات تمامى دست‏اندرکاران و مسئولان حج به‌ویژه فعالیت‌های سیدمهدی امام‌جمارانى نماینده دیگر ایشان در حج و زیارت که با تعهد و [[مقاومت]] خودشان موجب سرافرازى [[جمهورى اسلامى ایران]] شده‌اند‏ و روح [[شهیدان]] را شاد کرده‌اند، قدردانی کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۷۸ ـ ۳۷۹.</ref>

امام‌خمینی در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ نیز در پیامی به مناسبت سالگرد کشتار خونین مکه، با ذکر آیه «لَقَد صَدَقَ اللَّهُ رَسولَهُ الرُّؤیا بِالحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ المَسجِدَ الحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِینَ»<ref>فتح، ۲۷.</ref> و وعده خدا به مسلمانان برای ورود باامنیت به مسجد الحرام، حادثه خونبار کشتار مهمانان خدا به دست آل سعود در سال گذشته را موجب بهت و حیرت و عزای مسلمانان و آزادگان جهان دانست. ایشان تأکید کرد مسلمانان در سال گذشته، برای نخستین بار، عید قربان را در حالی جشن گرفتند که فرزندان [[ابراهیم(ع)]] که ده‌ها بار از جنگ با جهانخواران برگشته بودند، در مسلخ عشق و در منای رضایت خدا، قربانی شدند. ایشان این حادثه را انتقام [[امریکا]] و آل‌سعود از زنان و مردان و مادران و پدران شهیدان و [[جانبازان]] شمرد؛ کسانی که از خانه خود تا خانه خدا هجرت کرده، کوله‌بار [[امانت]] به دوش کشیده و لبیک‌گو به ندای «و أَذِّن فِى النَّاس بِالحَجِّ»<ref>حج، ۲۷.</ref> بودند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۷۴ ـ ۷۵.</ref> ایشان مفتیان آل سعود و تکفیرکنندگان زائران برائت‌جوی از امریکا را به بلعم باعورا<ref>← طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ۵/۳۱ ـ ۳۲؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، ۹/۱۱ ـ ۱۴.</ref> تشبیه کرد و آنان را یاران یزیدیانی شمرد که [[امام حسین(ع)|حسین(ع)]] فرزند [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] را خارجی و مشرک و مهدورالدم خواندند و در صدد برآمدند وی را در لباس احرام بکشند. ایشان وعده داد که کعبه از اسارت آل سعود آزاد خواهد شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۷۵ ـ ۷۶.</ref> ایشان رسالت زائران دیگر کشورها در افشای چهره آل ‌سعود و رد فتاوی مفتیان آنان را بزرگ شمرد و به آنان یادآور شد که امریکا و آل سعود برای منحرف‌کردن اذهان مردم از موضوع برائت از مشرکان، حادثه مکه را مبارزه‌ای فرقه‏اى و نزاع قدرت میان [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنى]] و رهبران ایران را عامل تفرقه در جهان اسلام معرفى مى‏کنند و زائران عاشق حرم پیامبر(ص) و حرم امن خدا را به تصرف کعبه و آتش‌زدن حرم خدا و تخریب مدینه پیامبر(ص) متهم می‌کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۷۸ ـ ۷۹.</ref>

[[امام‌خمینی]] در همین پیام با اشاره به گوشه‌ای از سیطره اطلاعاتی و نظامی آل سعود بر حاجیان یادآور شد حادثه مکه، جداى از سیاستِ اصلىِ جهانخواران در قلع و قمع مسلمانان آزاده نیست و کشتار زائران خانه خدا توطئه‏‌اى براى حفظ سیاست‌هاى [[استکبار]] و جلوگیرى از نفوذ [[اسلام ناب محمدی|اسلام ناب محمدى]] است و کارنامه سیاه و ننگین حاکمان بى‏‌درد کشورهاى اسلامى حکایت از افزودن درد و مصیبت بر پیکر نیمه‌جان اسلام و مسلمانان دارد و مسلمانان جهان فاجعه قتل عام صدها عالم و هزاران زن و مرد مسلمان را در طول حیات ننگین آل سعود ازجمله جنایت قتل عام زائران خانه خدا را فراموش نخواهند کرد. ایشان همچنین افزود مراکز [[وهابیت]] در جهان به کانون‌هاى فتنه و جاسوسى مبدل شده‏ است و آنان از یک طرف اسلام اشرافیت، اسلام ابوسفیان، اسلام ملّاهاى کثیف دربارى، اسلام مقدس‏‌نماهاى بی‌شعور حوزه‏‌هاى علمى و دانشگاهى، اسلام ذلت و نکبت، اسلام پول و زور، اسلام فریب و سازش و اسارت، اسلام حاکمیت سرمایه‌داران بر مظلومان و پابرهنه‏‌ها و در یک کلمه «اسلام امریکایى» را ترویج مى‏‌کنند؛ و از طرف دیگر، وهابیان سر بر آستان امریکاى جهانخوار مى‌نهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۸۰ ـ ۸۱.</ref> ایشان در ادامه با تشکر از مسلمانان جهان در افشای جنایت‌های امریکا و آل سعود و نشان‌دادن مظلومیت ایرانیان به مردم دنیا یادآور شد بدون برقراری تعادل قوا در جهان به سود مسلمانان، همیشه منافع [[بیگانگان]] بر منافع آنان مقدم مى‏‌شود و هر روز شیطان بزرگ (امریکا) یا [[شوروى]] به بهانه حفظ منافع خود، حادثه‏‌اى را به وجود مى‏‌آورند و اگر مسلمانان، به شکل جدی مسائل خود را با استعمارگران حل نکنند یا دست‌کم خود را به مرز قدرت بزرگ جهان نرسانند، آسوده نخواهند بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۸۲ ـ ۸۳.</ref>

امام‌خمینی در همین پیام با اشاره به [[شایعه]] بی‌فایده‌خواندن مراسم برائت از مشرکان و بی‌ضرربودن آن برای [[استکبار جهانی]]، یادآور شد، کشتار حاجیان به دست آل سعود دلیل ترس [[استکبار]] از این راهپیمایی است و این برنامه به نابودی سرسپردگان امریکا و شوروی خواهد انجامید و حادثه مکه منشأ تحولات بزرگى در [[جهان اسلام]] و زمینه مناسبى براى ریشه‌کن‌شدن نظام‌هاى فاسد کشورهاى اسلامى و طرد روحانى‏‌نمایان خواهد بود و با گذشت یک سال از آن واقعه بزرگ عطر خون‌هاى پاک شهدا در تمامى جهان پیچیده و آثار آن در دورترین نقاط جهان دیده می‌شود و مقاومت مردم [[فلسطین]] با دست خالی در برابر صهیونیست‌ها ازجمله آثار برائت از مشرکان است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۸۳ ـ ۸۴.</ref> ایشان با اشاره به شهادت گروهی از فلسطینیان در مراسم برائت از مشرکان مکه یادآور شد این رویداد تحقق همان [[شعار]] برائت است و ملت فلسطین در [[تظاهرات]] حج دوشادوش خواهران و برادران ایرانى خود فریاد رساى آزادى قدس سر داد و با شعار مرگ بر امریکا، شوروى و اسرائیل خود بر همان بستر شهادتى که خون عزیزان بر آن ریخته شد آرمید و راه گم کرده خود را با همبستگی با برادران مسلمان ایرانی خود بازیافت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۸۴ ـ ۸۵.</ref>

==واکنش دولت و مردم ایران==

مردم سراسر ایران در روز ۱۱ مرداد، طی راهپیمایی سراسری این حادثه را با شعار «مرگ بر امریکا» و «مرگ بر آل سعود» و «‏تَبَّتْ یدا أَبی لَهَبٍ بریده باد دست فهد» آن را محکوم کردند و [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] رئیس [[مجلس شورای اسلامی]] در پایان اجتماع و راهپیمایی مردم [[تهران]] در برابر مجلس شورای اسلامی، [[امریکا]] را از مقصران این جریان شمرد و وعده داد انتقام خون شهدای مکه از مجریان آن گرفته خواهد شد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶، ۴؛ هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۲۱۰ ـ ۲۱۱.</ref> [[ائمه جمعه]] سراسر کشور نیز در خطبه‌های [[نماز جمعه]] به بیان موضوع [[برائت از مشرکان]] و جنایت سعودی‌ها پرداختند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۴/۵/۱۳۶۶، ۸.</ref> [[سیدعلی خامنه‌ای]] امام‌جمعه تهران این حادثه را زمینه نابودی جنایتکاران خواند و با اشاره به کمک و همراهی دیگر مسلمانان به مجروحان ایرانی این حادثه را مایه [[وحدت]] بیشتر مسلمانان دانست و آن را تبلور جنگ میان بینش اسلام انقلابی و اسلام امریکایی خواند. مردم نمازگزار نیز [[شعار]] می‌دادند «تبت یدا ابی‌لهب، بریده باد دست فهد».<ref>یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۲۳۰ ـ ۲۳۱.</ref> مردم تهران نیز در روز جمعه در برابر سفارت عربستان در تهران تجمع کردند و با صدور قطعنامه‌ای انزجار خود را از رفتار ناجوانمردانه دولت سعودی بیان کردند. با توجه به حمایت دولت کویت از سیاست‌های دولت عربستان در [[جنگ ایران و عراق]]، سفارت کویت در تهران نیز در همان روز برای ساعت‌هایی به اشغال مردم درآمد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۱/۵/۱۳۶۶، ۱۱.</ref> تقریباً همه گروه‌های سیاسی و مذهبی ایران و بسیاری از علمای [[شیعه]] و [[اهل سنت]] شهرستان‌ها با صدور بیانیه به امام‌خمینی و ملت ایران تسلیت گفتند. اصناف بازار نیز با صدور اعلامیه‌های جداگانه اعلام کردند هر موضعی که دولت ایران بگیرد، در کنار دولت و مردم خواهند بود.<ref>میردامادی، جنایت وهابیت، ۵۰۰ ـ ۵۱۵؛ دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۵.</ref> شاعران و مداحان در نوحه‌های خود نیز از جنایت آل سعود و شهدای فاجعه مکه یاد کردند.<ref>آهنگران، مجله حیات طیبه، ۳؛ سبزواری، اشعار مربوط به حج خونین، ۱۵/۲۷۳ ـ ۲۷۴.</ref>

سیدعلی خامنه‌ای رئیس‌جمهور ایران، در جمع رؤسای نمایندگی‌های کشورهای اسلامی خواستار موضع‌گیری کشورهای اسلامی و کنفرانس کشورهای اسلامی در قبال این حادثه شد<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶، ۱۲.</ref> و در جمعه ۲۳ مرداد در خطبه‌های نماز جمعه تهران با شرح جنایت آل سعود در حق زخمی‌ها و بدن‌های شهدای حادثه و [[تبلیغات]] دروغین سعودی درباره حادثه، وارونه جلوه‌دادن ماجرا و مقصرشمردن حاجیان مظلوم را به [[واقعه کربلا]] و تبلیغات [[بنی‌امیه]] علیه خاندان [[پیامبر اکرم(ص)]] تشبیه کرد و علت اصلی ماجرا را جلوگیری از حرکت اسلامی در منطقه شمرد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۴/۵/۱۳۶۶، ۹.</ref> وی در چهل و دومین مجمع عمومی [[سازمان ملل متحد]] در ۳۱ شهریور ۱۳۶۶ نیز به نقش امریکا در حادثه مکه اشاره کرد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱/۷/۱۳۶۶، ۱۱.</ref> [[علی‌اکبر ولایتی]] وزیر امور خارجه با فرستادن نامه‌ای به دبیرکل [[سازمان ملل]]، دبیرکل [[سازمان کنفرانس اسلامی]] و رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ و محکوم‌کردن [[عربستان]] در حمله به زائران خانه خدا، فرستادن یک گروه از کارشناسان کشورهای اسلامی برای ارائه گزارش واقعه روز جمعه مکه و وضعیت نگهداری اجساد و رسیدگی به مجروحان حادثه را درخواست کرد؛<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۳.</ref> همچنین دولت ایران با فرستادن نامه و نمایندگانی به کشورهای اسلامی مانند [[سوریه]]، [[لیبی]] و [[پاکستان]] از آنان خواست با توجه به حادثه پیش‌آمده پیشنهادهایی درباره تغییر چگونگی اداره حرمین شریفین ارائه کنند<ref>نوازنی، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، ۴۴۰؛ دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۷ و ۴۱.</ref>

==واکنش کشورهای دیگر==

سران کشورهای [[عراق]]، [[تونس]]، [[اردن]]، [[مصر]]، [[کویت]] و [[رژیم اشغالگر قدس|رژیم صهیونیستی اسرائیل]]<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶، ۸.</ref> و رژیم نژادپرست افریقای جنوبی<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷/۵/۱۳۶۶، ۳.</ref> از اقدامات عربستان حمایت کردند و دولت‌های سوریه، آلمان فدرال و ژاپن نیز پس از واقعه با دولت ایران احساس همدردی کردند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷/۵/۱۳۶۶، ۳.</ref> ضیاءالحق نیز از ریخته‌شدن خون زائران خانه خدا ابراز تأسف کرد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۷.</ref> سفیر یمن شمالی نیز جنایت حاکمان سعودی را عملی وحشیانه و بی‌سابقه در تاریخ اسلام خواند.<ref>یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۴۵۲.</ref> به گزارش بی ‌بی ‌سی از نشست مطبوعاتی وزیر کشور عربستان، مقامات سعودی با بی‌علاقگی اذعان کردند که به ایران از قبل اجازه تظاهراتی آرام داده بودند.<ref>یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۴۵۲.</ref>

==بازتاب حادثه در میان دیگر مسلمانان==

حج خونین مکه در میان مسلمانان بازتاب گسترده‌ای داشت. گروه‌های سیاسی و مذهبی و مسلمانان در لبنان، [[انگلیس|انگلستان]]، سوئد، یونان، هند، سیرالئون و افریقای جنوبی قتل عام زائران خانه خدا را محکوم کردند.<ref>میردامادی، جنایت وهابیت، ۶۰۲ ـ ۶۰۶.</ref> پس از این واقعه گروهی از فلسطینیان برای ابراز همدردی به بعثه رهبری آمدند و از مشاهدات خود از جنایت‌های سعودی‌ها در حق زائران ایرانی سخن گفتند. فلسطینی‌ها با مظلوم‌خواندن ملت ایران ابراز کردند با وجود سلطه صدام حسین و آل سعود بر منطقه، [[فلسطین]] آزاد نخواهد شد و مقاومت [[ایران]] در برابر [[رژیم بعث عراق|رژیم عراق]] مقاومت در برابر [[اسرائیل]] و تمام [[استکبار جهانی]] است.<ref>رحیمیان، در سایه آفتاب، ۲۱۹ ـ ۲۲۰.</ref>

گروهی از علمای برجسته لبنان در بازگشت از [[حج]] با ذکر مشروعیت مراسم برائت در حج، تیراندازی نیروهای مسلح به [[تظاهرات]] آرام حاجیان و شکستن حرمتِ حرم را محکوم کردند.<ref>اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پایگاه اطلاع‌رسانی؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۱/۵/۱۳۶۶، ۱۱.</ref> مردم لبنان نیز در اعتراض به کشتار حاجیان تظاهرات کردند و به برخی تأسیسات نفتی و تجاری عربستان در دیگر کشورها نیز حمله شد<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۰ و ۲۴ ـ ۲۵.</ref> و نیز حاجیان دیگر کشورها طی سخنرانی و [[مصاحبه]] و راهپیمایی و بزرگداشت مظلومیت حاجیان ایرانی و مقصربودن عوامل سعودی را در این ماجرا برای مردم بیان و با قربانیان این حادثه ابراز همدردی کردند.<ref>اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پایگاه اطلاع‌رسانی؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۱/۵/۱۳۶۶، ۱۱.</ref> [[سیدمحمدباقر حکیم]] رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق با انتشار اطلاعیه‌ای این جنایت را محکوم کرد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۲۱ ـ ۲۲.</ref> مسلمانان و علمای اسلامی در کشورهای گوناگون پاکستان و هند و بنگلادش و مسلمانان مقیم کشورهای اروپایی با برپایی راهیپمایی و صدور بیانیه با مسلمانان ایرانی ابراز همدردی کردند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶، ۱۱.</ref> مسلمانان شهر جامو و کشمیر هند یک روز [[عزای عمومی]] اعلام کردند<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۰/۵/۱۳۶۶، ۱۰.</ref> و رسانه‌های گوناگون جهان نیز این واقعه را بازتاب دادند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۳/۵/۱۳۶۶، ۳؛ یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۱۸۰ ـ ۱۸۱.</ref>

در دوم تا ششم آذر سال ۱۳۶۶/ ۲۳ تا ۲۷ نوامبر ۱۹۸۷م کنفرانس بین‌المللی با عنوان «قداست و امنیت حرم» در تهران تشکیل شد که اندیشمندان شیعی و سنیِ شرکت‌کننده از چهل کشور جهان به بررسی حادثه ششم ذی‌الحجه‌ ۱۴۰۷ق و وضعیت اداره حرمین شریفین پرداختند<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۷/۱۰/۱۳۶۶، ۱۱.</ref> و قطعنامه‌ای در دوازده ماده تصویب و طی آن اعلام شد با بررسی اسناد منتشر شده، حاجیان شرکت‌کننده در مراسم برائت از مشرکین، اعم از ایرانی و غیر ایرانی نخست محاصره و سپس با گلوله و گاز سمّی به شهادت رسیده‌اند. این کنفرانس، روز ششم ذی‌الحجه هر سال را روز برائت از مشرکین اعلام و تأکید کرد باید علمای صالح جهان، حرمین شریفین را اداره کنند.<ref>اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> پنجاه نفر از علمای شیعه و سنی لبنان نیز در نشستی در لبنان خواستار بین‌المللی‌شدن اداره حرمین شریفین شدند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۲/۵/۱۳۶۶، ۳.</ref>. اداره حرمین زیر نظر یک شورای عالی علمای اسلامی از پیشنهاد‌های کنفرانس دیگری با همین عنوان در فروردین ۱۳۶۷ در لندن بود.<ref>اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> در چهلم شهدای مکه نیز حرکتی اعتراضی به استکبار جهانی در مسجد شیخ‌عبدالعزیز عوده در مکه علیه آل سعود انجام شد.<ref>اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> فعالیت مسلمانان جهان به سود زائران مظلوم ایرانی، تشکر امام‌خمینی را در پی داشت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۸۳.</ref>

==تأثیر حادثه بر روابط ایران و عربستان==

پس از این واقعه دولت عربستان ستاد حج ایران در مکه معظمه را محاصره و در پی تعیین یک ضرب‌الاجل سرپرست و کارکنان امور حج ایران را اخراج کرد و ایران نیز با احضار کاردار [[عربستان]] در تهران، علاوه بر درخواست توضیح برای اخراج کارکنان ستاد حج، خواستار تحویل هرچه سریع‌تر [[شهدا]] و بازداشت‌شدگان و مجروحان حادثه شد.<ref>دلشاد، جمعه خونین مکه، ۴۱ ـ ۴۲.</ref> گروهی از مردم تهران در ۲۶ مرداد به سبب خشم عمومی ناشی از این جنایت و تعلل دولت عربستان در تحویل اجساد کشته‌شدگان<ref>عظیمی، عربستان سعودی، ۱۲۶.</ref> در آستانه سفارت سعودی تجمع کردند که یکی از دیپلمات‌های سعودی بر اثر سقوط از طبقه بالای سفارت زخمی و به بیمارستان منتقل شد و بر اثر شدت جراحت درگذشت.<ref>یزدانفام، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، ۵۰/۳۶۳.</ref> این حادثه تیرگی روابط دو کشور را به اوج خود رساند. در ششم اردیبهشت ۱۳۶۷ عربستان به قطع یک‌جانبه مناسبات سیاسی با [[جمهوری اسلامی ایران]] اقدام کرد و این قطع رابطه حدود سه سال به طول انجامید.<ref>عظیمی، عربستان سعودی، ۱۲۶.</ref>

پس از پایان [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] و موضع ایران در قبال تجاوز رژیم عراق به کویت، جبهه‌گیری مطبوعاتی عربستان علیه ایران متوقف شد و موجب شد که عربستان برای برقراری رابطه با ایران گام بردارد و مصالح متعددی نیز مقامات جمهوری اسلامی ایران را به پاسخ مثبت به اقدامات دولت سعودی واداشت. در ۲۷ اسفند ۱۳۶۹ [[علی‌اکبر ولایتی]] و سعود الفیصل وزرای خارجه دو کشور در مسقط عمان با یکدیگر دیدار کردند و در توافقنامه‌ای بر همه مسائل حج ازجمله چگونگی انجام [[مراسم برائت از مشرکین]] توافق و در فروردین ۱۳۷۰ سفارتخانه‌های دو کشور بازگشایی شد<ref>جام‌ جم آنلاین، پایگاه اطلاع‌رسانی؛ هاشمی رفسنجانی، اعتدال و پیروزی، ۵۸۱؛ هاشمی رفسنجانی، سازندگی و شکوفایی، ۹۸.</ref>

==پانویس==

{{پانویس}}

==منابع==

* مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، سازمان مجاهدین خلق از پیدائی تا فرجام (۱۳۴۴ ـ ۱۳۸۴)، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.

* نوازنی، بهرام، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. ۱۳۸۱ش.  

* واحد روابط عمومی و بین الملل بنیاد شهید انقلاب اسلامی، کعبه در خون، ۱۳۶۷ش.

* یزدانفام، محمود، روزشمار جنگ ایران و عراق (اسکورت نفت کش ها)، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.

==پیوند به بیرون==

[[رده:حوادث پس از انقلاب]]