سیدحسین رسولی محلاتی: تفاوت میان نسخه‌ها

|اساتید        =[[عبدالکریم حائری یزدی]]؛ [[سیدمحمدتقی خوانساری]]، محمد گلپایگانی و [[میرزاابوالفضل قمی]]

رسولی محلاتی درس‌های مقدماتی را در شهر محلات فرا گرفت و سپس برای ادامه تحصیلات حوزوی در دوره ریاست [[عبدالکریم حائری یزدی]] به [[قم]] رفت. وی از شاگردان خوب حائری یزدی بود و بسیاری از درس‌های ایشان را نوشته است.<ref>رسولی محلاتی، خاطرات، ۱۷–۲۰.</ref> وی از درس‌های [[سیدمحمدتقی خوانساری]]، محمد گلپایگانی و [[میرزاابوالفضل قمی]] نیز استفاده کرد و با سیدجعفر تبریزی، ابوالقاسم دانش آشتیانی و حسن انصاری محلاتی هم‌بحث بود؛<ref>رسولی محلاتی، خاطرات، ۲۰–۲۱؛ ریحان یزدی، آینه دانشوران، ۳۸۱.</ref> همچنین در طول دوره اقامت [[سیدحسین بروجردی]] در قم، در درس وی از سال ۱۳۲۳–۱۳۳۰ حاضر می‌شد.<ref>رسولی محلاتی، خاطرات، ۲۲–۲۳.</ref>

رسولی محلاتی فردی فاضل و پرهیزگار بود و در ترویج و نشر [[احادیث|احادیث اهل بیت(ع)]] می‌کوشید<ref>ریحان یزدی، آینه دانشوران، ۳۸۱.</ref> و در روزهای غیر درسی و مناسبت‌های تبلیغی در شهر محلات به ارشاد و [[تبلیغ|تبلیغ دین]] مشغول می‌شد.<ref>رسولی محلاتی، کیهان فرهنگی، ۷.</ref> وی همچنین به احیای [[حوزه قم]] و رونق علوم دینی سخت علاقه‌مند بود و در روزگار سخت دین‌ستیزی [[رضاشاه پهلوی]] که حجره‌های مدارس علوم دینی از [[طلبه]] خالی بود، فرزندانش را تشویق می‌کرد که به تحصیلات حوزوی بپردازند و وارد صنف [[روحانیت]] شوند و او به خواست خود رسید.<ref>رسولی محلاتی، کیهان فرهنگی، ۵.</ref> محلاتی همراه تحصیل، تدریس نیز می‌کرد و فرزند وی [[سیدهاشم محلاتی]] برخی از درس‌های ادبیات و کتاب معالم الاصول را نزد وی فرا گرفت.<ref>رسولی محلاتی، کیهان فرهنگی، ۵.</ref>{{ببینید|سیدهاشم رسولی محلاتی}}

دوستی و ارتباط نزدیک محلاتی با امام‌خمینی موجب شد امام‌خمینی در روزهای اقامت در قم برخی تابستان‌ها برای گذراندن تعطیلات به محلات برود<ref>رسولی محلاتی، پاسدار اسلام، ۲۲.</ref> و [[سیدجلال شهیدی محلاتی]] خانه‌ای را برای استراحت و تحقیق و تدریس ایشان اجاره می‌کرد.<ref>ثقفی، خاطرات، ۱/۱۲۷.</ref> امام‌خمینی در مسجد جامع شهر محلات برای عموم مردم اخلاق تدریس می‌کرد<ref>توسلی، مصاحبه، ۵۳–۵۴.</ref> و چنان‌که امام‌خمینی خود اشاره کرده است، به برکت علمای دین‌مدار و [[تقوا|باتقوا]] روحیه خداجویی در این شهر رواج داشت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۱۶–۱۷ و ۱۱/۲۵۰–۲۵۱.</ref> رسولی محلاتی گاهی به همراه امام‌خمینی به تفریح و سفرهای علمی هم می‌رفت؛ ازجمله یک بار با یکدیگر از خمین از راه محلات از مسیر روستای دودهک پیاده به قم سفر کردند.<ref>خلخالی، خاطرات، ۱/۶۱.</ref>{{ببینید|اقامتگاه‌های امام‌خمینی}}

رسولی محلاتی در سال ۱۳۳۰ یا ۱۳۳۱ به دعوت مردم و دستور بروجردی به محله امامزاده قاسم شمیران تهران هجرت کرد و در آستانه امامزاده به اقامه [[نماز جماعت]] و تبلیغ و ترویج دین مشغول گردید.<ref>ریحان یزدی، آینه دانشوران، ۵۰۴؛ رسولی محلاتی، کیهان فرهنگی، ۷.</ref> با همت و تلاش وی مسجد جامع امامزاده قاسم نیز بنا شد و در سال‌های بعد به دست فرزندش [[سید هاشم رسولی محلاتی|سیدهاشم]] بازسازی شد.<ref>قادری، خاطرات، جماران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> وی در امامزاده قاسم ترویج [[شعائر اسلامی]] را وجهه همت خود ساخته بود و در تحکیم و تقویت باورها و ارزش‌های دینی مردم می‌کوشید. وی بسیار متواضع بود و با مهربانی و خوش‌اخلاقی با مردم برخورد می‌کرد و رفتار متواضعانه و عالمانه وی مهم‌ترین تأثیر را در میان مردم داشت. مردم نیز به وی احترام می‌کردند و به او از دل و جان علاقه داشتند.<ref>قادری، خاطرات، جماران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> وی در خانه‌ای ساده و روستایی زندگی می‌کرد و تا پایان عمر زندگی ساده خود را تغییر نداد و در مصرف اموال شرعی بسیار محتاط بود و با اینکه اموال بسیاری به وی می‌رسید، ولی از نظر زندگی تنگدست بود و برای سیرماندن دیگران ازخودگذشتگی می‌کرد و بدین جهت به بیماری سوء هاضمه گرفتار شد.<ref>مهدی‌زاده محلاتی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۶۱–۱۶۲.</ref>

[[امام‌خمینی]] در برخی از تابستان‌ها که قصد ماندن در قم نداشت، به دلیل علاقه و انسی که با رسولی محلاتی داشت، به امامزاده قاسم شمیران می‌رفت<ref>رسولی محلاتی، حوزه، ۶۱–۶۲؛ خلخالی، خاطرات، ۱/۶۱.</ref> و در نزدیکی حرم امامزاده قاسم خانه می‌گرفت<ref>رسولی محلاتی، پاسدار اسلام، ۲۲.</ref> و گاه در خانه محلاتی ساکن می‌شد.<ref>زریاب خویی، امام به روایت دانشوران، ۱۸۷.</ref> ایشان در امامزاده قاسم گاه به جای محلاتی [[نماز جماعت]] را برپا می‌کرد؛<ref>قادری، خاطرات، جماران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> چنان‌که برابر رسمی دیرینه و باشکوه در [[روز تاسوعا]] دسته‌های عزاداری دزاشیب و جماران به امامزاده قاسم می‌رفتند و اهالی امامزاده قاسم نیز از آنان در قالب هیئت [[عزاداری]] بازدید می‌کردند. امام‌خمینی در روزهای اقامت در شمیران به همراه رسولی محلاتی برای ادای احترام به دسته‌های عزادار مهمان در کنار مردم در امامزاده می‌ایستاد و به‌آرامی بر مظلومیت [[امام‌حسین(ع)]] می‌گریست.<ref>قادری، خاطرات، جماران، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> خانه ساده و بی‌آلایش محلاتی مورد علاقه ایشان بود؛ چنان‌که پس از بیماری قلبی ایشان در سال ۱۳۵۸ و تصمیم پزشکان بر ماندن ایشان در [[تهران]]، تأکید داشت خانه‌ای کوچک و ساده مانند خانه رسولی محلاتی در امامزاده قاسم تهیه شود و فرزندان محلاتی نیز برای واگذاری آن خانه اعلام آمادگی کردند؛ ولی با توجه به اینکه محل آن مشرف به رودخانه بود و از امنیت کافی برخوردار نبود، خانه‌ای دیگر در منطقه ظهیرالدوله امامزاده قاسم برای ایشان انتخاب شد؛<ref>رسولی محلاتی، خاطرات، ۱۲۱.</ref> اما پس از چند روز به [[جماران]] منتقل شد.

محلاتی از روحانیان پارسا، دین‌باور، مجاهد و [[ساده‌زیستی|ساده‌زیست]] بود<ref>مهدی‌زاده محلاتی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۶۱.</ref> و در میان ائمه جماعات تهران و [[روحانیان]] مبارز پیرو امام‌خمینی فردی شناخته‌شده و خوش‌نام بود.<ref>مهدی‌زاده محلاتی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۶۱؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۵/۲۲۶؛ انواری، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۳۹.</ref> [[سازمان اطلاعات و امنیت رژیم پهلوی]] (ساواک) وی را از طرفداران جدی امام‌خمینی شمرده که سوابقی در حمایت از ایشان نیز دارد و محیط پیرامون وی را نیز محل رفت و آمد روحانیان افراطی شمرده است<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۹/۳۴۲–۳۴۳.</ref> و مقصود طرفداران امام‌خمینی است. محلاتی با هوشیاری مسائل و جریان‌های سیاسی جاری در دولت و [[مجلس شورای ملی]] دوره [[محمدرضا پهلوی]] را دنبال می‌کرد و در همین راستا مبارزه با رفتارهای نادرست [[رژیم پهلوی]] را از وظایف روحانیان می‌دانست و از کمک به واعظان مبارز و علمای عدالت‌خواه دریغ نمی‌کرد.<ref>رسولی محلاتی، مشکوة، ۱۶۹–۱۷۰.</ref> وی پس از آغاز [[نهضت امام‌خمینی]] در صف مدافعان و حامیان ایشان قرار گرفت و با همه ظرفیت‌های تبلیغی از انقلاب جانبداری می‌کرد. در سال ۱۳۴۱ و در روزهایی که موضوع [[انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] در مجلس و دولت مطرح بود، امام‌خمینی مهمان رسولی محلاتی در تهران بود و وی اخبار و گزارش‌های آن و نیز گفته‌های [[اسدالله علم]] دربارهٔ انجمن‌های ایالتی و ولایتی و سکوت علما را به اطلاع ایشان رساند و ایشان در پاسخ به وی وعده داد که منتظر باشد؛ زیرا در این روزها به قم خواهد رفت و دراین‌باره اعلامیه‌ای صادر خواهد کرد.<ref>رسولی محلاتی، مشکوة، ۱۶۹–۱۷۰؛ رسولی محلاتی، خاطرات، ۵۰–۵۱.</ref>{{ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}}

 

پس از [[تبعید امام‌خمینی]] به [[عراق]]، رسولی محلاتی تلاش کرد برای دیدن ایشان به [[نجف]] برود؛ اما ساواک گذرنامه او را نگه داشت و با توجه به اینکه وی به مأموران گفته بود برای دیدن امام‌خمینی قصد سفر دارد، گذرنامه را به وی ندادند و نتوانست به نجف برود.<ref>رسولی محلاتی، پاسدار اسلام، ۲۲.</ref> ساواک این‌گونه مسافرت‌ها را به منظور کمک اقتصادی به امام‌خمینی ارزیابی می‌کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۵/۲۲۶.</ref>

سیدحسین رسولی محلاتی در مهر ۱۳۴۵ و در سن ۵۹سالگی بر اثر بیماری در تهران درگذشت و [[سیداحمد خوانساری]] از مراجع تقلید وقت تهران بر جنازه وی نماز خواند و خطیب معروف [[محمدتقی فلسفی]] در مجلس ختم وی در [[مسجد سیدعزیزالله تهران]] سخنرانی کرد.<ref>رسولی محلاتی، خاطرات، ۱۰۲.</ref> مجلس هفتم وی در امامزاده قاسم تهران برگزار و بیش از دو هزار تن ازجمله روحانیان شمیران و گروهی از روحانیان قم نیز در این مجلس شرکت کردند. [[فضل‌الله مهدی‌زاده محلاتی]]، در این مجلس سخنرانی کرد و دربارهٔ مقام [[روحانیت]] و علما دین و [[تقوا]] و [[ساده‌زیستی]] سیدحسین رسولی محلاتی سخن گفت.<ref>مهدی‌زاده محلاتی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۶۱.</ref> امام‌خمینی نیز که آن زمان در حال [[تبعید خمینی|تبعید]] در عراق بود، افرادی را برای شرکت در مجلس بزرگداشت رسولی محلاتی فرستاده بود که پس از آن، مورد تعقیب نیروهای امنیتی رژیم پهلوی قرار گرفتند.<ref>مهدی‌زاده محلاتی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۶۱ و ۱۶۶.</ref> [[سیدمحمدصادق لواسانی]] نماینده تام‌الاختیار ایشان نیز از کسانی بود که به مجلس ختم رسولی محلاتی رفته بود و به سبب همین ساواک او را بازخواست کرد.<ref>مهدی‌زاده محلاتی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۸۱.</ref>{{ببینید|فضل‌الله محلاتی}}