خوف و رجا: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی رجای حقیقی را رجایی می‌داند که موجب سستی در انجام وظیفه و عبادت نشود، در عین حال شخص بر اعمال خود اعتماد نداشته و به رحمت حق امیدوار باشد و آنچه موجب سستی شود را [[غرور]] می‌شمارد و بر اجتناب از آن تأکید می‌کند.<ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۳۱–۱۳۳؛ امام‌خمینی، ۲۲۷–۲۲۸.</ref> ایشان با استناد به روایتی از [[امام‌صادق(ع)]] که رجای افراد مبتلا به [[گناه]] را [[دروغ]] شمرده‌است،<ref>کلینی، الکافی، ۶۸/۲.</ref> معتقد است رجای صحیح آن است که شخص از تمام اسباب و نعمت‌هایی که به او عنایت شده، استفاده کند و پس از آن به انتظار و امید آن باشد که حق‌تعالی با عنایات سابقه خود اسبابی که تحت اختیار او نیست، فراهم سازد و موانع و مفسدات را رفع کند.<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۲۲۷–۲۲۹؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۳۱–۱۳۷</ref> به اعتقاد ایشان غرور از بزرگ‌ترین جنود [[ابلیس]] است، بر خلاف رجا که از جنود رحمان است؛ مغرور هم به حسب مبادی و هم به حسب آثار با رجا اختلاف دارد؛ زیرا مبدأ رجا علم به سعه رحمت است و مبدأ غرور تعاون به امر الهی است.<ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۳۱–۱۳۲.</ref>