دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام‌خمینی]] دعا را توجه به کسی می‌داند که نیازمندی‌های انسان را برآورده سازد. امام‌خمینی حقیقت دعا را همان [[عبادت]] می‌داند و دعا را بالاترین مظهر عبودیت و یکی از منابع غنی معارف اسلامی به‌شمار می‌آورد و معتقد است [[قرآن]] و دعا از هم جدا نیستند؛ و دعا را قرآن صاعد دانسته که همانند قرآن نازل دارای معارف بلندی است؛ و زبان قرآن را از زبان دعا متفاوت می‌داند.

امام‌خمینی به آداب ظاهری و باطنی دعا توجه کرده و در این زمینه رعایت اموری چون، [[حضور قلب]]، دوری از اعتماد به خویشتن و رعایت طهارت را مهم می‌داند و  بر این باور است که دعا نقش مهمی در ساختن انسان‌ها و تربیت [[جامعه]] دارد و دعا در افراد عادی بیشتر از [[نماز]] تأثیر می‌کند.