۲۱٬۲۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رضا'''، خشنودی انسان به مقدرات [[خداوند]]. | '''رضا'''، خشنودی انسان به مقدرات [[خداوند]]. | ||
[[امام‌خمینی]] رضا را خشنودی بنده از حق‌تعالی و اراده و مقدرات او می‌داند. مقام رضا با مقام‌های تسلیم، [[توکل]] و [[صبر]] مرتبط می‌باشد. امام‌خمینی مقام رضا را بالاتر از مقام صبر و مقام تسلیم می‌داند؛ اگرچه معتقد است مرتبه‌ای از مقام تسلیم فوق مقام توکل و رضا است، البته مرتبه بالای رضا فوق مقام تسلیم و پایین‌تر از [[مقام فنا]] می‌باشد. | |||
امام‌خمینی رضا را خشنودی بنده از حق‌تعالی و اراده و مقدرات او می‌داند. | |||
مقام رضا با مقام‌های تسلیم، [[توکل]] و [[صبر]] مرتبط می‌باشد. امام‌خمینی مقام رضا را بالاتر از مقام صبر و مقام تسلیم می‌داند؛ اگرچه معتقد است مرتبه‌ای از مقام تسلیم فوق مقام توکل و رضا است، البته مرتبه بالای رضا فوق مقام تسلیم و پایین‌تر از [[مقام فنا]] می‌باشد. | |||
امام‌خمینی منافاتی میان [[دعا]] با مقام رضا نمی‌بیند و مبدأ رضا از حق‌تعالی را معرفت بنده به جمیل‌بودن افعال خداوند متعال می‌داند و این معرفت را دارای مراتبی چون؛ علم به جمیل‌بودن ذاتی، صفاتی و فعلی حق‌تعالی و مقام مشاهده دانسته و برای مقام مشاهده سه درجه، مشاهده تجلی افعالی، مشاهده تجلی صفاتی و اسمائی و مشاهده تجلی ذاتی برمی‌شمارد. | امام‌خمینی منافاتی میان [[دعا]] با مقام رضا نمی‌بیند و مبدأ رضا از حق‌تعالی را معرفت بنده به جمیل‌بودن افعال خداوند متعال می‌داند و این معرفت را دارای مراتبی چون؛ علم به جمیل‌بودن ذاتی، صفاتی و فعلی حق‌تعالی و مقام مشاهده دانسته و برای مقام مشاهده سه درجه، مشاهده تجلی افعالی، مشاهده تجلی صفاتی و اسمائی و مشاهده تجلی ذاتی برمی‌شمارد. | ||