امر به معروف و نهی از منکر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''امر به معروف و نهی از منکر'''، فرمان‌دادن به کار نیک و بازداشتن از کار ناپسند از نگاه [[فقه|فقهی]].
'''امر به معروف و نهی از منکر'''، فرمان‌دادن به کار نیک و بازداشتن از کار ناپسند از نگاه [[فقه|فقهی]].
معروف هر کاری است که از راه [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] یا [[شرع]]، نیکی آن شناخته شود و منکر کاری است که عقل یا شرع آن را نپذیرد.
[[امام‌خمینی]] حکم به لزوم نهی از منکر را از احکام مستقل عقلی می‌داند. به همین دلیل اگر کسی کاری کند که مبغوض خداوند است، به حکم عقل، بر دیگران واجب است وی را از انجام این عمل ناپسند بازدارند.
امام‌خمینی وجوب امر به معروف و نهی از منکر را مشروط به اموری دانسته‌ از جمله؛ شناخت معروف و منکر، احتمال تأثیر و نبود مفسده در امر و نهی و برای امر به معروف و نهی از منکر سه مرحله برشمرده‌‌است؛ اول انجام کاری که نشان‌دهنده بیزاری قلبی از منکر باشد، دوّم امر و نهی زبانی و سوّم توسل به زور، ایشان در این مرحله اجازه [[فقیه جامع شرایط]] را لازم می‌داند.
امام‌خمینی برای امر به معروف و نهی از منکر آدابی برشمرده از جمله: با حس [[رحمت]] و انسان‌دوستی به امر به معروف و نهی از منکر اقدام کند و با مدارا، تلخی امر و نهی را جبران کند.
امام‌خمینی، در ۱۰ اسفند ۱۳۵۷، روز ورود به قم، در نخستین سخنرانی خود در [[مدرسه فیضیه]]، وعده تشکیل وزارتخانه مستقلی از دولت را در این باره داد، اما این حکم، با مخالفت [[شورای انقلاب اسلامی|شورای انقلاب]] و [[دولت موقت]] روبه‌رو شد و امام‌خمینی به‌رغم اینکه مخالفت آنان را قبول نداشت، پذیرفت.


== مفهوم‌شناسی ==
== مفهوم‌شناسی ==
خط ۱۱۹: خط ۱۳۰:
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:فقه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]