۱٬۸۱۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[امامخمینی]] در آثار خود به وحدت قضا و قدر، مراتب آنها، رابطه آنها با شرور و [[رضا]] به قضای الهی پرداخته است. بنا بر نظر ایشان حقیقت قضا و قدر و کیفیت و مراتب آن، اجلّ و اشرف علوم الهی است که از جهت کمال دقت و لطافت آن، مردم عادی از فرورفتن در آن نهی شدهاند؛ زیرا موجب حیرت و گمراهی میشود از همین روی این حقیقت، از اسرار [[شریعت، طریقت و حقیقت|شریعت]] شمرده شده است. | [[امامخمینی]] در آثار خود به وحدت قضا و قدر، مراتب آنها، رابطه آنها با شرور و [[رضا]] به قضای الهی پرداخته است. بنا بر نظر ایشان حقیقت قضا و قدر و کیفیت و مراتب آن، اجلّ و اشرف علوم الهی است که از جهت کمال دقت و لطافت آن، مردم عادی از فرورفتن در آن نهی شدهاند؛ زیرا موجب حیرت و گمراهی میشود از همین روی این حقیقت، از اسرار [[شریعت، طریقت و حقیقت|شریعت]] شمرده شده است. | ||
امام بنا بر مبانی فلسفی حقیقت قضای الهی را صورتهای مجرد عقلانی قائم به عقل میداند اما در نهایت با استناد به سخن بعضی از اهل معرفت قضای الهی را همان فیض مقدس وجود منبسط میداند و برای قضا و قدر اقسامی ذکر کرده است از جمله: قضا و قدر حتمی و غیرحتمی، قضا و قدر علمی و عینی. | امام بنا بر مبانی فلسفی حقیقت قضای الهی را صورتهای مجرد عقلانی قائم به [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] میداند اما در نهایت با استناد به سخن بعضی از اهل معرفت قضای الهی را همان فیض مقدس وجود منبسط میداند و برای قضا و قدر اقسامی ذکر کرده است از جمله: قضا و قدر حتمی و غیرحتمی، قضا و قدر علمی و عینی. | ||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
[[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | ||
[[رده:کلام]] | [[رده:کلام]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |