۲۱٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اشرافیت'''، خوی تجمل‌گرایی و [[استثمار]] و طبقه‌ای اجتماعی با همین صفات. | '''اشرافیت'''، خوی تجمل‌گرایی و [[استثمار]] و طبقه‌ای اجتماعی با همین صفات. | ||
اشرافیت یا خوی [[تجمل‌گرایی]] عمری به قدمت آغاز زندگی اجتماعی بشر دارد که می‌توان ردپای آن را در تاریخ اروپا، ایران و در میان اعراب جست‌وجو کرد. [[قرآن|قرآن کریم]] با نگاهی منفی به اشرافیت، مسلمانان را از خوی ثروت‌اندوزی نهی می‌کند و در آیاتی، به مبارزه [[پیامبران]] با اشراف اشاره کرده است. [[امام‌خمینی]] که خاستگاه اسلام را از میان [[مستضعفان|ضعفا]] می‌دانست، معتقد بود هیچ‌کدام از پیامبران(ع) جزء طبقه اشراف نبوده‌اند. ایشان با انتقاد از اشرافی‌گری حکومت‌های پادشاهی ایران در طول تاریخ، به‌ویژه [[حکومت پهلوی]]، الگوهای اشرافی حکومت‌داری را مصیبتی برای کشور تلقی می‌کرد. یکی از دغدغه‌های اصلی امام‌خمینی پس از پیروزی انقلاب، نگرانی از بازگشت فرهنگ اشرافیت در کشور بود و دراین‌باره بارها هشدار می‌داد. از نظر ایشان [[عدالت (ابهام‌زدایی)|عدالت]] شاخصه مهم [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] است و حکومت‌ها نباید تنها برای منفعت اشراف و اعیان کار کنند؛ البته ایشان میان اشراف و ثروتمندان فرق قائل بود و ثروت مشروع را آزمایش الهی می‌دانست. | |||
اشرافیت یا خوی [[تجمل‌گرایی]] عمری به قدمت آغاز زندگی اجتماعی بشر دارد که می‌توان ردپای آن را در تاریخ اروپا، ایران و در میان اعراب جست‌وجو کرد. [[قرآن|قرآن کریم]] با نگاهی منفی به اشرافیت، مسلمانان را از خوی ثروت‌اندوزی نهی می‌کند و در آیاتی، به مبارزه پیامبران با اشراف اشاره کرده است. | |||
== معنای اشرافیت == | == معنای اشرافیت == | ||
اَشراف به معنای مردان بزرگ‌قدر، اعیان<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۲/۲۲۴۰.</ref> نُجبا و بزرگواران<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۱/۲۸۲.</ref> است. طبقه اشراف شامل اعیان و بزرگان و زمین‌داران می‌شود که ثروتشان ناشی از [[مالکیت]]، کنترل و بهره‌برداری از زمین‌ها، شرکت‌ها و دیگر نهادهای اقتصادی بزرگ است؛<ref>مارشال، فرهنگ جامعه‌شناسی آکسفورد، ۱۲۱۴.</ref> اشرافیت نیز به معنای طبقه صاحب‌نژاد و والامقام است<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱/۴۲۷.</ref> و در اصطلاح به افرادی از طبقه بالای اجتماع گفته می‌شود که خوی تجمل‌گرایی و خودبرتربینی دارند.<ref>رفیع‌پور، مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی، ۴۵–۵۰.</ref> | اَشراف به معنای مردان بزرگ‌قدر، اعیان<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۲/۲۲۴۰.</ref> نُجبا و بزرگواران<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۱/۲۸۲.</ref> است. طبقه اشراف شامل اعیان و بزرگان و زمین‌داران می‌شود که ثروتشان ناشی از [[مالکیت]]، کنترل و بهره‌برداری از زمین‌ها، شرکت‌ها و دیگر نهادهای اقتصادی بزرگ است؛<ref>مارشال، فرهنگ جامعه‌شناسی آکسفورد، ۱۲۱۴.</ref> اشرافیت نیز به معنای طبقه صاحب‌نژاد و والامقام است<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱/۴۲۷.</ref> و در اصطلاح به افرادی از طبقه بالای اجتماع گفته می‌شود که خوی تجمل‌گرایی و خودبرتربینی دارند.<ref>رفیع‌پور، مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی، ۴۵–۵۰.</ref> | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۷: | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
*مهیا زاهدین لباف، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/30/ اشرافیت]»، دانشنامه | *مهیا زاهدین لباف، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/30/ اشرافیت]»، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۲، ص۳۰–۳۴. | ||
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | [[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | ||
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | ||