۲۱٬۲۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ایمان و کفر'''، تصدیق به وجود [[خداوند]] یگانه و [[پیامبر اسلام(ص)]]، و انکار یکی از این دو. | '''ایمان و کفر'''، تصدیق به وجود [[خداوند]] یگانه و [[پیامبر اسلام(ص)]]، و انکار یکی از این دو. | ||
مسئله ایمان و کفر از مهم‌ترین و اساسی‌ترین مسائلی است که در [[ادیان الهی]] مطرح بوده و ادیان الهی بنابر آموزه‌ها و دستاوردهای خود، انسان‌ها را به دو دسته تقسیم کرده‌اند؛ گروهی ایمان آورده و در زمره مؤمنان درآمده‌اند و گروهی کفر ورزیدهاند و در زمره کافران جای گرفته‌اند. متکلمان اسلامی با تحلیل ماهیت، جایگاه و رابطه ایمان و کفر، و با تقسیم کافر به قاصر و مقصر، احکامی برای هر یک بیان کرده‌اند. | |||
[[امام‌خمینی]] حقیقت ایمان را امری غیبی و نوری الهی می‌داند که بر قلب مؤمن وارد می‌شود و از کمالات روحانی‌های است که به حقیقت نوری آن کمتر کسی آگاه است. در مقابل، حقیقت کفر پنهان کردن آن چیزی است که یک شیء استحقاق آن را از حیث ذات، صفت یا فعل دارد. و کفر ظلمتی برای قلب است که نور [[فطرت]] در آن خاموش می‌شود. ایشان اصول و ارکان ایمان را معرفت به خداوند، [[توحید (فلسفه و کلام)|توحید]] و ولایت و ایمان به روز [[معاد]]، [[فرشتگان]] و [[قرآن|کتاب الهی]] می‌داند. | |||
امام‌خمینی برای ایمان تقسیماتی نظیر حقیقی و صوری، مستقر و مستودع، برهانی و قلبی قائل است. همچنین برای کفر نیز اقسامی نظیر کفر شرعی و کفر انکاری قائل است. ایشان راه رسیدن به ایمان را معرفت نفس، تفکر در خلق، ریاضت قلبی، تسلیم، [[عبادت]] و [[ذکر|اذکار]] همراه با [[خضوع و خشوع|خضوع]] می‌داند. | |||
== مفهوم‌شناسی == | == مفهوم‌شناسی == | ||