شهدا: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنی==

شهدا جمع [[شهید]] از ریشه «شهد» است و در اصل دلالت بر حضور و آگاهی می‌کند و این معنا در همه کاربردهای آن وجود دارد <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۳/۲۲۱.</ref>. شهید در [[زبان فارسی]]، به معنای گواه، امین و کسی که علمش پنهان و پوشیده است <ref>عمید، فرهنگ فارسی، ۲/۱۳۳۵.</ref> و در معنای کشته‌شده در راه خدا به‌کار رفته است <ref>دهخدا، لغتنامه، ۹/۱۲۸۹۶.</ref>. شهدا، در [[منابع اسلامی]] به کشته‌شدگان در راه خدا <ref>نساء، ۶۹؛ طبرسی، مجمع البیان ۳/۱۱۱؛ طریحی، مجمع البحرین، ۳/۸۱.</ref> و کسانی که در رکاب [[امام معصوم(ع)]] یا نائب او در [[جنگ]] کشته شوند <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۴/۸۶.</ref> ‌گویند. وجوهی برای کاربرد واژه شهید برای کشته‌شده در راه حق گفته شده که ازجمله عبارت‌اند از: قیام شهید تا سر حد جان‌باختن و گواهی مخلصانه‌اش بر [[حق]]، دعوت دیگران به سوی حق، گواهی بر مردم در [[آخرت]] <ref>طبرسی، مجمع البیان ۳/۱۱۱؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ۱/۴۲۳ ـ ۴۲۴.</ref>، حاضربودن در پیشگاه پروردگار، شهادت خدا و [[فرشتگان]] به بهشتی‌بودن شهید، دیدن فرشتگان و [[مشاهده ملک]] و [[مشاهده ملکوت الهی|ملکوت الهی]] <ref>صاحب‌بن‌عباد، المحیط فی اللغه، ۳/۳۸۸؛ طریحی، مجمع البحرین، ۳/۸۱.</ref>.