۲۱٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خداشناسی'''، راههای شناخت و اثبات وجود [[خداوند]]. | '''خداشناسی'''، راههای شناخت و اثبات وجود [[خداوند]]. | ||
اهمیت و جایگاه خداشناسی و آثار عمیق آن بر حیات [[انسان‌شناسی|انسان]]، همواره یکی از دغدغه‌های اصلی بشر بوده است. بخش عمده‌ای از منابع گوناگون دینی به وصف مبدأ عالم (خداوند) پرداخته است. در [[قرآن|قرآن کریم]]، خداشناسی به بهترین نوع ممکن تبیین شده است، فیلسوفان اسلامی همواره به خداشناسی و معرفت ذات الهی توجه داشته و آن را با [[واجب‌الوجود]] فلسفی و نظام فکریشان منطبق می‌کردند. | |||
[[امام‌خمینی]] نیز در آثار خود به بحث خداشناسی پرداخته، با تحلیل و بررسی آرای برخی متکلمان در اثبات وجود حق تعالی و با استناد به آیات الهی، به براهین فلسفی و کلامی پرداخته است. ایشان راههای اثبات وجود خدا را با توجه به روش و مبنا متفاوت می‌داند و برخی براهین را عقلی و فلسفی و برخی را طبیعی و برخی دیگر را کلامی می‌داند. | |||
امام‌خمینی ادله خداشناسی را از طریق دو راه [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] و [[فطرت]] بیان کرده است و در ادله و براهین جهان‌شناسی که عمدتاً از راه استناد به [[علیت|اصل علیت]] وجود خداوند اثبات می‌شود به براهین متعددی اشاره کرده است از جمله: برهان وجوب و امکان، برهان حرکت، برهان حدوث و قدم و برهان نظم. ایشان یکی از راههای اثبات وجود خداوند را [[برهان صدیقین]] می‌داند. وی اساساً با رویکرد دیگری به برهان صدیقین پرداخته، این برهان را طریقی [[کشف و شهود|شهودی]] برای اثبات حق تعالی تلقی می‌کند. | |||
== اهمیت خداشناسی == | == اهمیت خداشناسی == | ||