دیوان امام: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''دیوانِ امام''' کتابی شامل بخش‌هایی از اشعار [[امام‌خمینی]]، فارسی.

امام‌خمینی بر حسب ضرورت از هنر [[شعر]] برای ابراز عقاید و بیان رازهای دل بهره می‌جست، و پس از فراغت از ادای وظیفه و در احوال خاص، غزل یا قطعه‌ای حتی در حاشیه روزنامه‌ای می‌نوشت.

در برخی آلبوم‌های موسیقی، مانند آلبوم «دیدار دوست»، «غم دیدار» و «سایه دوست» نیز اشعاری از دیوان امام مورد توجه خوانندگانی همچون عبدالحسین مختاباد و حسام‌الدین سراج قرار گرفته‌است.

شعر، کلامی معنادار، موزون، دارای قافیه و آهنگین است<ref>مقاله شعر.</ref> که در بیان عواطف و احساسات و معارف و یافته‌های درونی، اهمیت به‌سزایی دارد<ref>شکیبا، شعر فارسی از آغاز تا امروز، ۹ ـ ۱۰.</ref> امام‌خمینی بر حسب ضرورت از این [[هنر]] برای ابراز عقاید و بیان رازهای دل بهره می‌جست.<ref>مؤسسه تنظیم، فرهنگ دیوان، بیست‌ویک.</ref> ایشان سودای [[شعر]] و شاعری نداشت و خود را به آن سرگرم نساخته بود، اما گاه پس از فراغت از ادای وظیفه و اشتغال‌های علمی و دینی، در مواقع و احوال خاص، غزل یا قطعه‌ای حتی در حاشیه روزنامه‌ای می‌نوشت یا الفاظ و کلمات موزون را بر ورق‌پاره‌هایی یادداشت می‌کرد.<ref>طباطبایی، یک ساغر از هزار، ۵۳۷؛ مؤسسه تنظیم، مقدمه دیوان، ۲۰؛ مؤسسه تنظیم، فرهنگ دیوان، بیست‌ویک.</ref>{{ببینید|شعر}}