دنیا و آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دنیا و آخرت'''، دو عالم از [[عوالم هستی]].

==مفهوم‌شناسی==

دنیا مؤنث «اَدْنی» از ریشه «دنأ» و به معنای حقیرتر و پست‌تر<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۷۵/۸.</ref> و یا از ریشه «دنو» به معنای نزدیک‌تر<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۷۵/۸؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ۲۷۲/۱۴.</ref> و آخرت، به معنای مقابل اوّل و متأخر<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۳۰۳/۴؛ راغب، مفردات الفاظ القرآن، ۶۸.</ref> است. دنیا در اصطلاح [[کلام|کلامی]] و [[فلسفه|فلسفی]]، عالم طبیعت و مدت بقای نفس با بدن و در برابر عالم آخرت است که به معنای نشئه پس از [[مرگ]]<ref>اخوان‌الصفاء، رسائل اخوان الصفاء و خلان الوفاء، ۳۹۷/۳، ملاصدرا، اسرار الآیات، ۱۱۵.</ref> و خانه بقای ابدی<ref>ابن‌سینا، الاضحویه، ۱۴.</ref> است. به عالم طبیعت از آنجا که نسبت به [[قیامت]]، پست‌تر و ناچیزتر است<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۳۶۲/۲.</ref> و یا از آن جهت که نسبت به ما از عالم آخرت نزدیک‌تر است، دنیا گفته می‌شود.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۹/۱.</ref> دنیا در اصطلاح [[اخلاق]] و [[عرفان]] غالبا به معنای [[حب دنیا]] و هرآنچه که در آن بهره نفس باشد و انگیزه‌ای الهی و اخروی نداشته باشد، به کار می‌رود.<ref>مکی، قوت القلوب فی معاملة المحبوب، ۴۳۷/۱؛ فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ۲۲/۶؛ نراقی، جامع السعادات، ۴۵/۲ ـ ۴۶.</ref> [[امام‌خمینی]] دنیا را در اصطلاح فلسفی، نشئه نازله وجود می‌داند که عالم تغییر و مجاز است و آخرت را به رجوع از این نشئه به ملکوت و باطن خود تعریف می‌کند.<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۱۲۰.</ref> دنیا نزد [[عارفان]]، ازجمله امام‌خمینی، به هر چیزی که انسان را از خدا غافل کند نیز، گفته می‌شود.<ref>تهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۷۹۹/۱؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۲۷۶ و ۳۰۰.</ref>

[[رده:مقاله‌های تأییدشده]]

[[رده:کلام]]