۲۱٬۱۶۲
ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
در قانون اساسی [[نهضت مشروطه|مشروطه]]، شورای سلطنت پیشبینی نشده بود؛ اما در تغییر قانون اساسی در سال ۱۳۴۶ اصلی تصویب شد که بر اساس آن پادشاه میتوانست در غیاب خود، شورایی برای اداره امور سلطنت انتخاب کند. | در قانون اساسی [[نهضت مشروطه|مشروطه]]، شورای سلطنت پیشبینی نشده بود؛ اما در تغییر قانون اساسی در سال ۱۳۴۶ اصلی تصویب شد که بر اساس آن پادشاه میتوانست در غیاب خود، شورایی برای اداره امور سلطنت انتخاب کند. | ||
با اوجگیری | با اوجگیری [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]]، پیشنهاد تشکیل شورای سلطنت و خروج موقت شاه از کشور، از سوی شخصیتهای مختلف مطرح شد. سرانجام شاه در آذر ۱۳۵۷ با تشکیل شورای سلطنت موافقت کرد. شورای سلطنت، سهروز پیش از خروج شاه از کشور تشکیل شد و در نخستینجلسه، سیدجلالالدین تهرانی را به ریاست برگزید. تهرانی در ۲۸ دی، برای دیدار با امامخمینی به پاریس رفت. این دیدار به دلیل شرط امامخمینی برای ملاقات و استعفای تهرانی، در عمل بهمنزلۀ پایان کار شورای سلطنت بود. شورا پس از خروج پهلوی تنها دوبار تشکیل جلسه داد. | ||
امامخمینی شورای سلطنت را محکوم و غیرقانونی خواند و تأکید کرد ملت شورای سلطنت را نمیپذیرد؛ زیرا برخلاف قانون اساسی مشروطیت است. | امامخمینی شورای سلطنت را محکوم و غیرقانونی خواند و تأکید کرد ملت شورای سلطنت را نمیپذیرد؛ زیرا برخلاف قانون اساسی مشروطیت است. |