۲۱٬۲۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، فرماندهی کل نیروهای مسلح و اعلان جنگ و صلح با شخص پادشاه بود. [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی جمهوری اسلامی]]، فرماندهی کل نیروهای مسلح و حق واگذاری آن به دیگری را از اختیارات [[ولایت فقیه|ولی فقیه]] دانست. در سال اول انقلاب، با توجه به حساسیت زمان، نیاز فراوان به تمرکز قوا و جایگاه [[سیدابوالحسن بنیصدر]] به عنوان رئیسجمهور، امامخمینی فرماندهی کل نیروهای مسلح را به وی واگذار کرد. | پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، فرماندهی کل نیروهای مسلح و اعلان جنگ و صلح با شخص پادشاه بود. [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی جمهوری اسلامی]]، فرماندهی کل نیروهای مسلح و حق واگذاری آن به دیگری را از اختیارات [[ولایت فقیه|ولی فقیه]] دانست. در سال اول انقلاب، با توجه به حساسیت زمان، نیاز فراوان به تمرکز قوا و جایگاه [[سیدابوالحسن بنیصدر]] به عنوان رئیسجمهور، امامخمینی فرماندهی کل نیروهای مسلح را به وی واگذار کرد. | ||
پس از بروز اختلافات شدید میان بنیصدر و رؤسای دیگر قوا و بیثمرماندن میانجیگریها، امامخمینی در سال | پس از بروز اختلافات شدید میان بنیصدر و رؤسای دیگر قوا و بیثمرماندن میانجیگریها، امامخمینی در سال ۱۳۶۰ بنیصدر را از فرماندهی خلع کرد و خود شخصاً فرماندهی کل نیروهای مسلح را بر عهده گرفت. | ||
ایشان در سال | ایشان در سال ۱۳۶۴ اختیارات فرماندهی کل نیروهای مسلح در جنگ را به [[اکبر هاشمی رفسنجانی|هاشمی رفسنجانی]] واگذار کرد و پس از آن در خرداد ۱۳۶۷، وی را با تمام اختیارات، به جانشینی فرماندهی کل نیروهای مسلح منصوب کرد و هفت دستور به وی داد. | ||
== معنی == | == معنی == |