فی تداخل الاسباب (رساله): تفاوت میان نسخه‌ها

 

تداخل اسباب در اصطلاح [[اصول فقه|علم اصول]] به معنای اشتراک چندین سبب در تأثیر بر یک مسبب است؛که آیا اصل، تداخل اسباب بر یک مسبب است یا اصل عدم تداخل آنها است؟ ‌[[عبدالکریم حائری یزدی]]، نخست قائل به تداخل اسباب بود؛ اما در پایان عمر، اصل عدم تداخل اسباب را برگزید.  

=== محتوی ===

حائری یزدی در دیدگاه اخیر بر این باور است که علل و [[اسباب تشریعی]] همانند علل و [[اسباب تکوینی‏]] هستند و هرکدام معلول خاص خود را به ‌دنبال می‏‌آورند؛<ref>حائری یزدی، کتاب الصلاة، 573.</ref> اما امام‌خمینی قیاس علل تشریعی به علل تکوینی را قیاس مع الفارق می‌‏داند و بر دوگونگی آن دو تأکید می‌‏ورزد. از نظر ایشان تشخص معلول در علل تکوینی به تشخص علت آن است؛ ولی علل تشریعی یا در جایگاه اسبابی‌اند که [[شارع]] آنها را علت مسببات خاصی قرار داده، مانند [[جنابت]] و [[حیض]] و [[مس میت]] که شارع آنها را علت وجوب [[غسل]] قرار داده یا در زمره اوامر و نواهی‌اند که عامل [[وجوب]] و [[حرمت]] می‏‌باشند.<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۷۸ ـ ۱۷۹.</ref> ایشان سپس به تشریح منشأ این دوگانگی می‏‌پردازد و با توضیحی درباره متعلق اراده و [[کراهت]] و چگونگی تعلق آن دو به متعلق خود، مدعای خویش را به اثبات می‌‏رساند.<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۷۹.</ref> ایشان این بحث را در برخی کتاب‌های دیگر خود نیز آورده است.<ref>← امام‌خمینی، الاستصحاب، ۷۰ ـ ۷۲.</ref>