۲۱٬۱۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''قاضیسعید قمی'''، حکیم و عارف بزرگ [[شیعه]] دوره [[صفویه]] و مورد توجه [[امامخمینی]]. | '''قاضیسعید قمی'''، حکیم و عارف بزرگ [[شیعه]] دوره [[صفویه]] و مورد توجه [[امامخمینی]]. | ||
محمدسعید قمی معروف به قاضیسعید قمی، [[حکما|حکیم]] و [[عرفا|عارف]] بزرگ شیعی در [[صفویه|دوره صفویه]] است. وی از شاگردان رجبعلی تبریزی است که در شکلگیری شخصیت علمی و فکری قاضیسعید قمی دخالت عمدهای داشت. | |||
قاضیسعید آثار ارزشمندی بر جای گذاشته است. بیشتر آثار وی شرح احادیث و به زبان عربی نگاشته شده است. در آثار وی مطلب یکنواخت و در یک سطح نوشته نشده و گاهی گرفتار سستی شدهاند. و علت آن این است که وی از مشربهای مختلفی متأثر بوده است. | |||
[[امامخمینی|امامخمینی]] از او با کمال احترام و بزرگی یاد کرده و وی را با القابی چون شیخ العرفاء الکاملین و قدوة اصحاب القلوب و السالکین یاد کرده است. و از آنجا که امامخمینی کتاب الفوائد الرضویه قاضیسعید را در بردارنده اسراری میداند که نیاز به شرح و توضیح دارد، بر آن تعلیقه زده و اسرار آن را آشکار کرده است. امامخمینی نقدهای علمی بسیاری به قاضیسعید وارد کرده است از جمله آنها: نظریه اشتراک لفظی است. | |||
به باور امامخمینی که قاضیسعید تا بدانجا پیش رفته که اسمای مشترک میان حق و خلق را مشترک لفظی میداند. همچنین قاضیسعید، قائل به الهیات سلبی است و صفات ثبوتی را از حق تعالی نفی و همه [[اسما و صفات|صفات]] را به معنای سلبی برگردانده است. | |||
به باور | |||
== زندگینامه == | == زندگینامه == |