۲۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (removed Category:پروژه کتاب; added Category:مقالههای ارزیابیشده/پروژه کتاب using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
احمد ضرابی، متولد ۱۳۳۸ش، پژوهشگر و استاد حوزه و دانشگاه میباشد. | احمد ضرابی، متولد ۱۳۳۸ش، پژوهشگر و استاد حوزه و دانشگاه میباشد. | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
در کتاب با امام در مهمانی خدا، پژوهش به برخی مبانی اخلاقی [[امامخمینی | در کتاب با امام در مهمانی خدا، پژوهش به برخی مبانی اخلاقی [[امامخمینی]] اشاره و مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است. در بخشی از این کتاب آمده، امامخمینی معتقد است کسی که بخواهد روزه ماه رمضان را با آن آدابی که از او خواستهاند انجام دهد، لازم است، انقطاع کامل داشته باشد تا بتواند مراسم و آداب مهمانی را به جا آورد.<ref>امامخمینی، جهاد اکبر، ص۳۷؛ ضرابی، با امام در مهمانی خدا، ص۳-۴.</ref> | ||
ایشان درباره مفهوم و حقیقت نیت میگوید؛ نیت عبارت است از تصمیم عزم به اتیان شیء و همت نفس به انجام آن بعد از تصور و تصدیق به فایده آن میباشد.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ص۱۵۶.</ref> امام معتقد است هیچ چیز در عبادت به اهمیت نیت و خالص کردن آن نمیباشد؛ زیرا نسبت نیت به عبادت، نسبت روح است به بدن و عبادت بدون نیت مقبول درگاه حقتعالی نخواهد بود.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۲۵.</ref> | ایشان درباره مفهوم و حقیقت نیت میگوید؛ نیت عبارت است از تصمیم عزم به اتیان شیء و همت نفس به انجام آن بعد از تصور و تصدیق به فایده آن میباشد.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ص۱۵۶.</ref> امام معتقد است هیچ چیز در عبادت به اهمیت نیت و خالص کردن آن نمیباشد؛ زیرا نسبت نیت به عبادت، نسبت روح است به بدن و عبادت بدون نیت مقبول درگاه حقتعالی نخواهد بود.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۲۵.</ref> | ||
از جمله توصیههای اخلاقی امامخمینی، درباره توبه از گناهان میباشد و معتقد است تا فرصت جوانی و صفای باطنی و فطرت اصلی باقی و دست نخورده است، انسان به تصفیه و تزکیه خود برآید و ریشههای اخلاق فاسده را از قلب خود برکند.<ref>امامخمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۵۷-۱۵۸.</ref> | از جمله توصیههای اخلاقی امامخمینی، درباره توبه از گناهان میباشد و معتقد است تا فرصت جوانی و صفای باطنی و فطرت اصلی باقی و دست نخورده است، انسان به تصفیه و تزکیه خود برآید و ریشههای اخلاق فاسده را از قلب خود برکند.<ref>امامخمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۵۷-۱۵۸.</ref> |