۲۱٬۲۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | {{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | ||
| عنوان =عبدالمجید باقری | | عنوان =عبدالمجید باقری | ||
| تصویر = | | تصویر =عبدالمجید باقری.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| سرشناسی =شاگرد امام‌خمینی | | سرشناسی =شاگرد امام‌خمینی | ||
| نام کامل = | | نام کامل =عبدالمجید باقری بنابی | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۳۱۸ش | ||
| زادگاه = | | زادگاه =بناب | ||
| تاریخ وفات = | | تاریخ وفات = | ||
| شهر وفات = | | شهر وفات = | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| محل شهادت = | | محل شهادت = | ||
| محل دفن = | | محل دفن = | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس =عبدالحمید باقری (برادر) | ||
| استادان = | | استادان = امام‌خمینی، [[عبدالحمید باقری]] | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل =بناب و [[حوزه علمیه قم]] | ||
| اجازه روایت از = | | اجازه روایت از = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| تالیفات = | | تالیفات = | ||
| سایر = | | سایر = | ||
| سیاسی = | | سیاسی =مبارزه با [[حکومت پهلوی]] | ||
| اجتماعی = | | اجتماعی =مدیریت حوزه علمیه بناب | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''عبدالمجید باقری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | '''عبدالمجید باقری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
عبدالمجید باقری مشهور به بنابی در سال | عبدالمجید باقری مشهور به بنابی در سال ۱۳۱۸ش در شهر بناب به دنیا آمد.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار آذربایجان، ج۱، ص۱۹۴.</ref> پدرش حاج شیخ یوسف باقری بنانی از عالمان بنام و برجسته آذربایجان و شهر بناب بود که پس از سال‌ها تحصیل در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]] و نزد آیات [[محمدحسین نائینی]] و [[آقا ضیاءالدین عراقی]]، به بناب باز گشته بود و سال‌ها به تبلیغ دین و ارشاد مردم در بناب می‌پرداخت و حوزه علمیه آن شهر را بنیاد نهاده و به تدریس در آنجا اهتمام داشت.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۲۲۱-۲۲۳؛ سیدکباری، حوزه‌های علمیه شیعه در گستره جهان، ص۴۹۱.</ref> | ||
==تحصیل== | ==تحصیل== | ||
عبدالمجید باقری پس از فراگیری خواندن و نوشتن، به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و بخشی از ادبیات را نزد پدر و مقداری از ادبیات عرب و شرح لمعه را نزد شیخ اسماعیل اعلائی فراگرفت؛ و مدتی هم از محضر برادرش [[عبدالحمید باقری بنابی|شیخ عبدالحمید باقری بنابی]] استفاده کرد. او در سال | عبدالمجید باقری پس از فراگیری خواندن و نوشتن، به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و بخشی از ادبیات را نزد پدر و مقداری از ادبیات عرب و شرح لمعه را نزد شیخ اسماعیل اعلائی فراگرفت؛ و مدتی هم از محضر برادرش [[عبدالحمید باقری بنابی|شیخ عبدالحمید باقری بنابی]] استفاده کرد. او در سال ۱۳۳۷ش به [[قم|شهر مقدس قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم]]، ادامه شرح لمعه را نزد میرزا احمد پایانی اردبیلی خواند. آنگاه در درس قوانین‌الاصول و رسایل [[مصطفی اعتمادی|شیخ مصطفی اعتمادی]] شرکت کرد و در درس مکاسب از شاگردان [[سیدجواد خطیب تبریزی]] بود. باقری بنابی کفایه‌الاصول را نزد میرزا ابوالفضل علمایی سرابی و [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] فراگرفت. همچنین مقداری از رسایل و مکاسب و درایه را نزد [[جعفر سبحانی|شیخ جعفر سبحانی]] خواند. در درس فلسفه هم از شاگردان [[محمد مفتح]] بود. او هم‌زمان با تحصیل دروس سطح، شب‌های جمعه از جلسات اخلاق سیدحسین فاطمی و صبح‌های جمعه از جلسات اخلاق شیخ عباس تهرانی و نیز از جلسات اخلاق [[علی‌اکبر مشکینی|میرزا علی‌اکبر مشکینی]] بهره می‌برد. | ||
عبدالمجید باقری از سال ۱۳۴۲ در دروس خارج فقه و اصول امام‌خمینی شرکت کرد.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار آذربایجان، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.</ref> با استناد به سال حضور او در درس امام‌خمینی می‌توان گفت که وی حضوری کوتاه‌مدت در درس ایشان داشته است، چراکه [[امام‌خمینی]] در همان سال دستگیر شد و تا فروردین | عبدالمجید باقری از سال ۱۳۴۲ در دروس خارج فقه و اصول امام‌خمینی شرکت کرد.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار آذربایجان، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.</ref> با استناد به سال حضور او در درس امام‌خمینی می‌توان گفت که وی حضوری کوتاه‌مدت در درس ایشان داشته است، چراکه [[امام‌خمینی]] در همان سال دستگیر شد و تا فروردین ۱۳۴۳ش در حبس و حصر [[حکومت پهلوی]] قرار داشت. وی به احتمال زیاد پس از بازگشت امام‌خمینی، بار دیگر در درس‌های ایشان حضور یافت و این بار نیز این حضور کوتاه‌مدت بود، چراکه امام‌خمینی در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ بار دیگر دستگیر و این بار از کشور [[تبعید امام‌خمینی|تبعید]] شد. باقری بنابی سپس خارج فقه و اصول را در حوزه علمیه قم و نزد آیات [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، [[محمدعلی اراکی|شیخ محمدعلی اراکی]]، [[میرزا هاشم آملی]] و [[سیدمحمد محقق داماد]] خواند. | ||
وی از آیات [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|گلپایگانی]]، [[سیدابوالقاسم خویی|سیدابوالقاسم موسوی خویی]]، شیخ محمدعلی اراکی، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[میرزا جواد تبریزی]]، [[محمدتقی بهجت]] و [[سیدعلی خامنه‌ای|سیدعلی حسینی خامنه‌ای]] اجازاتی در امور حسبیه دارد. | وی از آیات [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|گلپایگانی]]، [[سیدابوالقاسم خویی|سیدابوالقاسم موسوی خویی]]، شیخ محمدعلی اراکی، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[میرزا جواد تبریزی]]، [[محمدتقی بهجت]] و [[سیدعلی خامنه‌ای|سیدعلی حسینی خامنه‌ای]] اجازاتی در امور حسبیه دارد. | ||
==بازگشت به تبریز == | ==بازگشت به تبریز == | ||
عبدالمجید باقری در سال ۱۳۵۳ش به دستور پدرش برای ترویج احکام دین عازم تبریز شد و همراه برادرش شیخ عبدالحمید باقری بنابی، اقدام به تأسیس مدارس جدیدی نمود که از آن جمله می‌توان به مدرسه‌های شتربان و مدرسه محله ششگلان تبریز اشاره کرد. برنامه‌های نوین و متنوع این مدارس نشان از روشن‌بینی مؤسسین و اداره‌کنندگان آن مدارس دارد؛ طلاب در این مدارس علاوه بر دروس متداول حوزوی و تلاش برای ارتقای اخلاقی و معنوی خود، [[قرآن]] حفظ می‌کردند، از [[نهج‌البلاغه]] بهره‌مند می‌شدند، زبان انگلیسی فرامی‌گرفتند و هر چند مدت یک‌بار برای تقویت روح و روان خود و آمادگی بیشتر در عرصه جهاد علمی و معنوی، به اردوهای زیارتی و سیاحتی می‌رفتند. نظم حاکم بر مدرسه، وجود برنامه‌های متنوع و نوین، روز به روز میزان استقبال جوانان از این مدارس را افزایش داد و زمینه را برای تأسیس مدرسه علمیه حضرت ولیعصر(عج) تبریز در سال ۱۳۵۸ش فراهم کرد. | عبدالمجید باقری در سال ۱۳۵۳ش به دستور پدرش برای ترویج احکام دین عازم تبریز شد و همراه برادرش شیخ عبدالحمید باقری بنابی، اقدام به تأسیس مدارس جدیدی نمود که از آن جمله می‌توان به مدرسه‌های شتربان و مدرسه محله ششگلان تبریز اشاره کرد. برنامه‌های نوین و متنوع این مدارس نشان از روشن‌بینی مؤسسین و اداره‌کنندگان آن مدارس دارد؛ طلاب در این مدارس علاوه بر دروس متداول حوزوی و تلاش برای ارتقای اخلاقی و معنوی خود، [[قرآن]] حفظ می‌کردند، از [[نهج‌البلاغه]] بهره‌مند می‌شدند، زبان انگلیسی فرامی‌گرفتند و هر چند مدت یک‌بار برای تقویت روح و روان خود و آمادگی بیشتر در عرصه جهاد علمی و معنوی، به اردوهای زیارتی و سیاحتی می‌رفتند. نظم حاکم بر مدرسه، وجود برنامه‌های متنوع و نوین، روز به روز میزان استقبال جوانان از این مدارس را افزایش داد و زمینه را برای تأسیس مدرسه علمیه حضرت ولیعصر(عج) تبریز در سال ۱۳۵۸ش فراهم کرد. | ||
==فعالیت مبارزاتی== | ==فعالیت مبارزاتی علیه حکومت پهلوی== | ||
عبدالمجید باقری بنابی در کنار اداره مدارس فوق، به فعالیت‌های سیاسی نیز می‌پرداخت و با [[حکومت پهلوی]] مبارزه می‌کرد. به سبب این مبارزات، دو بار توسط مأموران حکومت پهلوی دستگیر و زندانی شد و در نهایت هر دو بار با وساطت بزرگان آزاد گردید. او پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی در تبریز ادامه داد و چنان‌که گفته شد، در سال ۱۳۵۸ش مدرسه علمیه تبریز را بنیان نهاد و به اداره آنجا، همراه با برادرش [[عبدالحمید باقری بنابی|شیخ عبدالحمید باقری بنابی]] پرداخت. پس از حدود دو سال از تأسیس این مدرسه و پس از حدود ده سال فعالیت حوزوی، بنا به دلایلی مجبور به مهاجرت به تهران گردید و مدیریت سه مدرسه قنبرعلی در چهارراه سیروس تهران، مدرسه ایلچی کبیر و مدرسه رضائیه که به «مدارس علوم اسلامی حضرت ولیعصر» موسوم شدند را به عهده گرفت. مقدمات اداره مدرسه چهارمی نیز در حال آماده شدن بود که در پی رحلت پدرش شیخ یوسف باقری بنابی در سال ۱۳۶۵ش، به دعوت جمعی از علما و بزرگان شهر بناب برای پر کردن خلأ ناشی از ارتحال پدر بزرگوارش، به زادگاه خود مراجعت کرد و مدیریت حوزه علمیه این شهر را به عهده گرفت. حضور او در این شهر باعث پیشرفت چشم‌گیر حوزه علمیه بناب گردید و علاوه بر توسعه قابل توجه حوزه علمیه برادران، از سال ۱۳۷۶ش زمینه برای تحصیل خواهران طلبه نیز فراهم گردید.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار آذربایجان، ج۱، ص۱۹۵-۲۰۴.</ref> این مدارس در مقاطع مقدمات و سطح، به تربیت طلاب می‌پردازد. تأسیس بانک نوار، برگزاری هیئت‌های قرآنی و شرکت در اردوهای فرهنگی ازجمله فعالیت‌های این حوزه است. این حوزه یکی از حوزه‌های موفق کشور است.<ref>سیدکباری، حوزه‌های علمیه شیعه در گستره جهان، ص۴۹۲.</ref> او هم‌اکنون ( | عبدالمجید باقری بنابی در کنار اداره مدارس فوق، به فعالیت‌های سیاسی نیز می‌پرداخت و با [[حکومت پهلوی]] مبارزه می‌کرد. به سبب این مبارزات، دو بار توسط مأموران حکومت پهلوی دستگیر و زندانی شد و در نهایت هر دو بار با وساطت بزرگان آزاد گردید. | ||
==فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب== | |||
او پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی در تبریز ادامه داد و چنان‌که گفته شد، در سال ۱۳۵۸ش مدرسه علمیه تبریز را بنیان نهاد و به اداره آنجا، همراه با برادرش [[عبدالحمید باقری بنابی|شیخ عبدالحمید باقری بنابی]] پرداخت. پس از حدود دو سال از تأسیس این مدرسه و پس از حدود ده سال فعالیت حوزوی، بنا به دلایلی مجبور به مهاجرت به تهران گردید و مدیریت سه مدرسه قنبرعلی در چهارراه سیروس تهران، مدرسه ایلچی کبیر و مدرسه رضائیه که به «مدارس علوم اسلامی حضرت ولیعصر» موسوم شدند را به عهده گرفت. مقدمات اداره مدرسه چهارمی نیز در حال آماده شدن بود که در پی رحلت پدرش شیخ یوسف باقری بنابی در سال ۱۳۶۵ش، به دعوت جمعی از علما و بزرگان شهر بناب برای پر کردن خلأ ناشی از ارتحال پدر بزرگوارش، به زادگاه خود مراجعت کرد و مدیریت حوزه علمیه این شهر را به عهده گرفت. حضور او در این شهر باعث پیشرفت چشم‌گیر حوزه علمیه بناب گردید و علاوه بر توسعه قابل توجه حوزه علمیه برادران، از سال ۱۳۷۶ش زمینه برای تحصیل خواهران طلبه نیز فراهم گردید.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار آذربایجان، ج۱، ص۱۹۵-۲۰۴.</ref> این مدارس در مقاطع مقدمات و سطح، به تربیت طلاب می‌پردازد. تأسیس بانک نوار، برگزاری هیئت‌های قرآنی و شرکت در اردوهای فرهنگی ازجمله فعالیت‌های این حوزه است. این حوزه یکی از حوزه‌های موفق کشور است.<ref>سیدکباری، حوزه‌های علمیه شیعه در گستره جهان، ص۴۹۲.</ref> او هم‌اکنون (۱۳۹۷ش) مدیریت حوزه علمیه برادران و خواهران بناب را بر عهده دارد. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||