سیر و سلوک: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنی==

سیر به معنای پیمودن و جریان <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۳/۱۲۰، زبیدی، تاج العروس، ۶/۵۵۹.</ref> و سلوک به معنای دخول و نفوذ <ref>فراهیدی، العین، ۵/۳۱۱؛ راغب، مفردات الفاظ القرآن، ۴۲۱.</ref> و پیمودن راه و طریق <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۰/۴۴۲؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۳/۵۸۳.</ref> است. در اصطلاح عرفانیِ، سیر به معنای تلبس به احوال پی‌درپی برای سالک <ref>فناری، مصباح الانس بین المعقول و المشهود، ۶۳۱.</ref> و سلوک رفتن مخصوصی است و همان سیر الی الله و فی الله است که در آن سالک بر اقوال، افعال و اخلاق خود مواظبت می‌کند تا در معارف به کمال برسد و اشیا را آن‌گونه که هستند، ببیند <ref>نسفی، زبدة الحقایق، ۱۰۳.</ref>. همچنین به حرکتی معنوی که انسانِ جویای حقیقت و لقای پروردگار در افعال و حالاتش انجام می‌دهد، به گونه‌ای که در این راستا، ظاهرش با باطنش متحد گردد، سیر و سلوک می‌گویند <ref>کاشانی، لطائف الاعلام، ۳۳۰.</ref>. [[امام‌خمینی]] نیز سلوک را مهاجرت معنوی و سفر قلبی از [[انانیت]] و نفس برای رسیدن به [[قرب]] حق‌تعالی <ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۶۲.</ref> و سیر را حرکت به عالم غیب و سفر باطنی <ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۲؛ امام‌خمینی، تقریرات، ۲/۲۴۵.</ref> می‌داند.