سیر و سلوک: تفاوت میان نسخه‌ها

# سلوک محبی که رسیدن سالک، متوقف بر سلوک، ریاضت، خلوت و داشتن استاد است.

# سلوک محبوبی که رسیدن سالک، موقوف بر چیزی نیست <ref>آملی، سیدحیدر، المقدمات من کتاب نص ‌النصوص، ۱۳۱ ـ ۱۳۲.</ref>.

# سیر الی الله که همان سعی بنده در برداشتن حجاب‌های میان خود و خداوند است.

# سیر فی الله که سیر در [[صفات خداوند]] است.

# سیر مع الله که در حالت [[تمکین]] است و سالک با حق‌تعالی معیت پیدا می‌کند و همچون قطره‌ای در دریا مستهلک می‌گردد <ref>ابن‌بزاز، صفوة الصفا، ۴۸۲ ـ ۴۸۳.</ref>.

# سیر الی الله، که از منازل نفس آغاز شده و به نهایت مرتبه قلب که مبدأ تجلیات الهی است، می‌رسد و سالک با این سیر، به حق‌تعالی معرفت پیدا می‌کند.

# سیر فی الله که سیر در اتصاف به صفات الهی و تحقق به [[اسمای الهی]] تا افق اعلی و نهایت حضرت [[واحدیت]] است.

# سیر مع الله که ترقی به عین‌الجمع و مقام واحدیت است و مقام قاب قوسین است و در آن، دوگانگی باقی است و وقتی این دوگانگی از بین برود آن مقام «اَوْ ادنی» است که همان مقام ولایت است.

# سیر بالله که مقام بقای بعد از فنا و فرق و بعد از جمع و مقام تکمیل بندگان است <ref>انصاری، زکریا، نتائج الافکار القدسیة فی بیان معانی شرح الرسالة القشیریه، ۱/۱۲۴.</ref>.

امام‌خمینی به سه قسم از سیر اشاره کرده است:

# سیر الی الله که اوّلیت و اصالت دارد و با توجه به مقام رحمت مطلقه که هر موجودی را به کمال لایق خود می‌رساند <ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۶۶.</ref> با دستگیری باطنی غیبی آغاز می‌شود و قلب طالب حق می‌شود، از طبیعت منسلخ می‌گردد و به سوی کوی محبوب رهسپار می‌شود تا آنجا‌که از عالم و هرچه در آن است فانی می‌گردد <ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۴۳ ـ ۴۴.</ref>.