محمد جعفری گیلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمد جعفری گیلانی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۰۷

۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۸ خرداد ۱۴۰۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Shams

Image-reviewer، دیوان‌سالاران، emailconfirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۳۲۴

ویرایش

@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 محمد جعفری معروف به جعفری گیلانی در سال ۱۳۱۸ش در شهر رودسر در استان گیلان به دنیا آمد.<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۲۱۸.</ref> او پس از طی دوران ابتدایی،<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۴۰.</ref> به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و در سال ۱۳۳۳ش به [[قمی، سید حسن|قم]] رفت و دروس مقدمات و سطح را در آن حوزه نزد برخی از استادان آن حوزه ازجمله [[محمدرضا آدینه‌وند]] آموخت. آنگاه به مشهد رفت و در حوزه علمیه آن شهر در درس ادیب نیشابوری حاضر شد. پس از مدتی دوباره به قم بازگشت و دروس سطح را نزد [[محمدتقی ستوده]] و [[محمدعلی امینیان]] تکمیل کرد.<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۲۱۸.</ref> او در ۱۳۴۰ دوره سطح را به پایان رساند و از آن سال در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی شرکت کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۲۱، ص۹۱.</ref> و به نظر می‌رسد حضور او در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی تا [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]] ادامه داشته است. وی سپس از درس خارج [[مرتضی حائری یزدی|شیخ مرتضی حائری یزدی]] بهره‌مند شد.<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۲۱۸.</ref>
 ==فعالیت مبارزاتی==
-محمد جعفری گیلانی از سال ۱۳۴۱ش به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] پرداخت. در سال ۱۳۴۲ ش به جرم فعالیت علیه حکومت پهلوی دستگیر و زندانی شد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۱.</ref> و مدت یک ماه در زندان بود.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۲۵۲.</ref> پس از آزادی به مبارزات خود ادامه داد و در سال ۱۳۴۳ ش به جرم توزیع اعلامیه علیه حکومت پهلوی تحت تعقیب قرار گرفت.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۱.</ref> جعفری گیلانی ازجمله افرادی بود که در لیله الضرب (کتک خوردن طرفداران امام‌خمینی در [[مسجد اعظم قم]] به بهانه طرح نام ایشان) حضور داشت و در آن روز مورد ضرب و شتم قرار گرفت.<ref>«لیله الضرب: اولین چماق‌داری علیه طرفداران امام»، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref> او در سال ۱۳۴۴ش نیز به جرم اهانت به [[محمدرضا پهلوی|محمدرضاشاه]] دستگیر شد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۱.</ref> و این بار سه ماه در زندان به سر برد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۲۵۲.</ref> در ۳۰ آبان ۱۳۴۴ و در اولین سالگرد تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، همراه با جمعی از روحانیان، با ارسال نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر، به [[تبعید امام‌خمینی]] اعتراض کرد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۵، ص۱۵۰-۱۵۴.</ref> پس از استقرار امام‌خمینی در نجف اشرف هم همراه با محصلان و مدرسان حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امام‌خمینی، ادامه تبعید «آن مرجع عالی‌قدر که به خاطر دفاع از قرآن و حقوق ملت اسلام و حمایت از استقلال و تمامیت ارضی کشور اسلامی ایران صورت گرفته است» را غیرقانونی اعلام کرد و بر پیروی مردم ایران و حوزه علمیه قم «از منویات مقدس آن قائد عظیم‌الشأن » تأکید نمود و خواستار رفع موانع بازگشت ایشان به کشور شد «تا... با تدبیرات خردمندانه و رهبری‌های ارزنده آن زعیم عالی‌قدر، مصالح عالیه اسلام و ایران و حقوق از دست رفته ملت تأمین گردد».<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸-۱۷۳؛ خسروشاهی، اسناد نهضت اسلامی، ج۳، ص۹۵؛ سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد ساواک، ج۵، ص۳۷۲-۳۶۹.</ref>
+محمد جعفری گیلانی از سال ۱۳۴۱ش به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] پرداخت. در سال ۱۳۴۲ ش به جرم فعالیت علیه حکومت پهلوی دستگیر و زندانی شد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۱.</ref> و مدت یک ماه در زندان بود.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۲۵۲.</ref> پس از آزادی به مبارزات خود ادامه داد و در سال ۱۳۴۳ش به جرم توزیع اعلامیه علیه حکومت پهلوی تحت تعقیب قرار گرفت.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۱.</ref> جعفری گیلانی ازجمله افرادی بود که در لیله الضرب (کتک خوردن طرفداران امام‌خمینی در [[مسجد اعظم قم]] به بهانه طرح نام ایشان) حضور داشت و در آن روز مورد ضرب و شتم قرار گرفت.<ref>«لیله الضرب: اولین چماق‌داری علیه طرفداران امام»، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref> او در سال ۱۳۴۴ش نیز به جرم اهانت به [[محمدرضا پهلوی|محمدرضاشاه]] دستگیر شد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۱.</ref> و این بار سه ماه در زندان به سر برد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۲۵۲.</ref> در ۳۰ آبان ۱۳۴۴ و در اولین سالگرد تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، همراه با جمعی از روحانیان، با ارسال نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر، به [[تبعید امام‌خمینی]] اعتراض کرد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۵، ص۱۵۰-۱۵۴.</ref> پس از استقرار امام‌خمینی در نجف اشرف هم همراه با محصلان و مدرسان حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امام‌خمینی، ادامه تبعید «آن مرجع عالی‌قدر که به خاطر دفاع از قرآن و حقوق ملت اسلام و حمایت از استقلال و تمامیت ارضی کشور اسلامی ایران صورت گرفته است» را غیرقانونی اعلام کرد و بر پیروی مردم ایران و حوزه علمیه قم «از منویات مقدس آن قائد عظیم‌الشأن » تأکید نمود و خواستار رفع موانع بازگشت ایشان به کشور شد «تا... با تدبیرات خردمندانه و رهبری‌های ارزنده آن زعیم عالی‌قدر، مصالح عالیه اسلام و ایران و حقوق از دست رفته ملت تأمین گردد».<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸-۱۷۳؛ خسروشاهی، اسناد نهضت اسلامی، ج۳، ص۹۵؛ سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد ساواک، ج۵، ص۳۷۲-۳۶۹.</ref>
 وی در محرم و صفر همان سال ازجمله واعظانی بود که از طرف [[شهاب‌الدین اشراقی]]، داماد امام‌خمینی مأموریت یافت در سخنرانی‌هایش به افشاگری علیه حکومت پهلوی و اطلاع‌رسانی درباره تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور بپردازد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۳۶، ص۵۵.</ref> این اقدامات باعث شد تا اداره کل سوم [[ساواک]] در نامه‌ای به ساواک قم، از وی به‌عنوان یکی از طرفداران جدی امام‌خمینی در قم نام ببرد و خواستار تبعید او از قم شود.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۶، ص۹۵، ج۲۱، ص۹۰.</ref> این درخواست در اردیبهشت ۱۳۴۵ توسط رئیس ساواک قم تکرار شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۲۱، ص۱۰۲.</ref> پیرو این پیشنهاد، کمیسیون امنیت اجتماعی قم در سوم اردیبهشت آن سال وی را به چهار ماه اقامت اجباری (تبعید) در شهر فردوس محکوم کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۲۱، ص۱۱۶.</ref> جعفری در ۲۰ دی همان سال پس از سخنرانی در چینی‌جان رودسر و تجلیل از امام‌خمینی، به شهربانی احضار و به ساواک گیلان تحویل داده شد و در نهایت با قرار وثیقه آزاد گردید.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۱۴۲.</ref> در گزارش ساواک درباره فعالیت‌های او، از وی به‌عنوان یکی از [[شاگردان امام‌خمینی]] نام برده شده است که هر جا، هر فرصتی پیش می‌آید برای امام‌خمینی تبلیغ می‌کند.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ص۱۴۲؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۴، ص۲۸۲-۲۸۳.</ref> او سپس محاکمه و به حبس محکوم شد و در ۷ خرداد ۱۳۴۷ از زندان آزاد شد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۳۲۷.</ref> با وجود این، اداره کل سوم ساواک در نامه‌ای به ساواک گیلان، خواستار کنترل رفتار و تماس‌های او شد.
-وی پس از آزادی به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و در روستاهای املش جلساتی را با حضور طرفداران امام‌خمینی برگزار می‌کرد و به بحث و سخنرانی در آن جلسات می‌پرداخت.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> وی همچنین با برگزاری جلساتی در روستای چینی‌جان<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۵۳.</ref> و دیگر روستاهای رودسر، در ترویج مرجعیت امام‌خمینی می‌کوشید.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۵۹.</ref> این فعالیت‌ها باعث شد تا ساواک او را تحت نظر قرار دهد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۸۵.</ref> جعفری گیلانی در سال ۱۳۴۹ش در توزیع تلگراف مدرسان حوزه علمیه قم به امام‌خمینی در جریان رحلت [[سیدمحسن حکیم|آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی]] حکیم نقش داشت. ساواک در گزارشی دراین‌باره نوشت: «محمد جعفری گیلانی در حالی که تعدادی از همین اعلامیه مدرسین و گیلانی‌ها را در دست داشت به حبیب‌الهی خمینی داد و همچنین عامل توزیع‌کننده سالاری یزدی و جعفری گیلانی و مصطفی شربیانی می‌باشند».<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۱۶۵.</ref> در ۱۳ دی ۱۳۵۰ پس از سخنرانی محمدعلی علامه وحیدی، سناتور انتصابی شاه در مجلس سنا علیه امام‌خمینی، تظاهراتی علیه حکومت پهلوی در قم شکل گرفت که جعفری گیلانی هم در آن نقش داشت. به همین دلیل در قم دستگیر و زندانی شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۲۷۳.</ref> وی در آن سال‌ها در گروه «بیت اعظم» که با هدف «ترویج و تبلیغ دین مبین اسلام و نشر افکار و عقاید قائد اعظم آیت‌الله خمینی و پیروی از برنامه‌های مبارزاتی ایشان» تشکیل شده بود، عضویت داشت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۳۳۸.</ref> ساواک در گزارشی از فعالیت‌های جعفری گیلانی، وی را «یکی از روحانیون ناراحت و اخلالگر و طرفدار [امام] خمینی در شهرستان قم... که در فعالیت‌های ضدامنیتی و تحریک طلاب علوم حوزوی و متعصبین مذهبی به شورش و بلوا دخالت داشته» نامید و کمیسیون امنیت اجتماعی قم در ۲۲ مرداد ۱۳۵۲ او را به سه سال تبعید در نیریز در استان فارس محکوم کرد. وی در آن زمان متواری بود، به همین سبب ساواک خواستار شناسایی، بازداشت و اعزام او به نیریز شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۳۵۱؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۶، ص۴۹۱.</ref>او در دی همان سال ممنوع‌المنبر شد. گویا وی تبعید نشده بود، چراکه در اسناد ساواک، محل اقامت او در آن تاریخ، قم قید شده است.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۳، ص۷۸-۷۹.</ref> کمیسیون امنیت اجتماعی قم در شهریور ۱۳۵۳ رأی به تبعید او به کاشمر در استان خراسان داد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۲۱، ۱۸۶.</ref> او در آستانه ماه محرم (دی) ۱۳۵۴ از طرف ساواک ممنوع‌المنبر شد و در آن سند هم محل اقامت او قم قید شده است.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۳، ص۱۹۷.</ref>
+وی پس از آزادی به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و در روستاهای املش جلساتی را با حضور طرفداران امام‌خمینی برگزار می‌کرد و به بحث و سخنرانی در آن جلسات می‌پرداخت.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> وی همچنین با برگزاری جلساتی در روستای چینی‌جان<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۵۳.</ref> و دیگر روستاهای رودسر، در ترویج مرجعیت امام‌خمینی می‌کوشید.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۵۹.</ref> این فعالیت‌ها باعث شد تا ساواک او را تحت نظر قرار دهد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۲، ص۱۸۵.</ref> جعفری گیلانی در سال ۱۳۴۹ش در توزیع تلگراف مدرسان حوزه علمیه قم به امام‌خمینی در جریان رحلت [[سیدمحسن حکیم|آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی]] حکیم نقش داشت. ساواک در گزارشی دراین‌باره نوشت: «محمد جعفری گیلانی در حالی که تعدادی از همین اعلامیه مدرسین و گیلانی‌ها را در دست داشت به حبیب‌الهی خمینی داد و همچنین عامل توزیع‌کننده سالاری یزدی و جعفری گیلانی و مصطفی شربیانی می‌باشند».<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۱۶۵.</ref> در ۱۳ دی ۱۳۵۰ پس از سخنرانی محمدعلی علامه وحیدی، سناتور انتصابی شاه در [[مجلس سنا]] علیه [[امام‌خمینی]]، تظاهراتی علیه حکومت پهلوی در قم شکل گرفت که جعفری گیلانی هم در آن نقش داشت. به همین دلیل در قم دستگیر و زندانی شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۲۷۳.</ref> وی در آن سال‌ها در گروه «بیت اعظم» که با هدف «ترویج و تبلیغ دین مبین اسلام و نشر افکار و عقاید قائد اعظم آیت‌الله خمینی و پیروی از برنامه‌های مبارزاتی ایشان» تشکیل شده بود، عضویت داشت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۳۳۸.</ref> ساواک در گزارشی از فعالیت‌های جعفری گیلانی، وی را «یکی از روحانیون ناراحت و اخلالگر و طرفدار [امام] خمینی در شهرستان قم... که در فعالیت‌های ضدامنیتی و تحریک طلاب علوم حوزوی و متعصبین مذهبی به شورش و بلوا دخالت داشته» نامید و کمیسیون امنیت اجتماعی قم در ۲۲ مرداد ۱۳۵۲ او را به سه سال تبعید در نیریز در استان فارس محکوم کرد. وی در آن زمان متواری بود، به همین سبب ساواک خواستار شناسایی، بازداشت و اعزام او به نیریز شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۰، ص۳۵۱؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۶، ص۴۹۱.</ref>او در دی همان سال ممنوع‌المنبر شد. گویا وی تبعید نشده بود، چراکه در اسناد ساواک، محل اقامت او در آن تاریخ، قم قید شده است.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۳، ص۷۸-۷۹.</ref> کمیسیون امنیت اجتماعی قم در شهریور ۱۳۵۳ رأی به تبعید او به کاشمر در استان خراسان داد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۲۱، ۱۸۶.</ref> او در آستانه ماه محرم (دی) ۱۳۵۴ از طرف ساواک ممنوع‌المنبر شد و در آن سند هم محل اقامت او قم قید شده است.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۳، ص۱۹۷.</ref>
 جعفری گیلانی در سال ۱۳۵۷ش از عوامل اصلی حرکت مردم و انجام تظاهرات و سخنرانی علیه رژیم پهلوی در گیلان بود. بر اساس اسناد ساواک، وی در دهه سوم تیر آن سال، به سخنرانی در مسجد جامع املش می‌پرداخت و در تشویق مردم به تظاهرات نقش داشت. به همین علت رئیس ساواک لاهیجان در نامه‌ای به ریاست ساواک گیلان، خواستار دستگیری او به اتهام «تحریک و اخلال نظم و سوق دادن مردم به‌سوی اقدامات اخلالگرانه» شد.<ref>انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ج۲، ص۲۴.</ref> در پی این دستور، او در ۲۸ تیر ۱۳۵۷ پس از سخنرانی در مسجد جامع املش دستگیر و زندانی شد.<ref>انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ج۲، ص۳۲۷.</ref>