۲۱٬۳۳۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (added Category:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== تحصیل == | == تحصیل == | ||
شیخ‌الاسلامی خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه‌های زادگاهش آموخت. سپس به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و ادبیات عرب را پیش آقایان شیخ قاسم رفیعی، سیدحسین صعودی و سیدالیاس شیخ‌الاسلامی خواند و جلد اول شرح لمعه را نزد شیخ علی تالهی فراگرفت. آنگاه برای تکمیل تحصیلات حوزوی راه قم را در پیش گرفت و در حوزه علمیه آن شهر در درس سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی (کفایه‌الاصول)، محمدتقی ستوده (جلد دوم شرح لمعه)، شیخ جعفر سبحانی (مکاسب) و ناصر مکارم شیرازی (مکاسب)، حسین نوری همدانی (رسایل)، میرزا علی‌اکبر مشکینی و محمدحسن تقدیری (کفایه) حضور یافت. سپس به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۱-۲۹۳.</ref> و مدت یک سال از درس خارج فقه آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی بهره‌مند شد. پس از آن مدت سه سال در درس خارج اصول امام‌خمینی شرکت کرد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۱-۲۹۳؛ «درگذشتگان: آیت‌الله...»، ص۱۲۸.</ref> درباره سال‌های حضور او در درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال فراوان در خلال سال‌های ۱۳۴۰-۱۳۴۳ در درس امام‌خمینی حضور می‌یافته است. او هم‌زمان با حضور در درس امام‌خمینی، از درس خارج فقه و اصول آیات سیدمحمدرضا موسوی | شیخ‌الاسلامی خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه‌های زادگاهش آموخت. سپس به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و ادبیات عرب را پیش آقایان شیخ قاسم رفیعی، سیدحسین صعودی و سیدالیاس شیخ‌الاسلامی خواند و جلد اول شرح لمعه را نزد شیخ علی تالهی فراگرفت. آنگاه برای تکمیل تحصیلات حوزوی راه [[قم]] را در پیش گرفت و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] در درس [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] (کفایه‌الاصول)، [[محمدتقی ستوده]] (جلد دوم شرح لمعه)، [[جعفر سبحانی|شیخ جعفر سبحانی]] (مکاسب) و [[ناصر مکارم شیرازی]] (مکاسب)، [[حسین نوری همدانی]] (رسایل)، [[علی‌اکبر مشکینی|میرزا علی‌اکبر مشکینی]] و محمدحسن تقدیری (کفایه) حضور یافت. سپس به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۱-۲۹۳.</ref> و مدت یک سال از درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] بهره‌مند شد. پس از آن مدت سه سال در [[درس خارج اصول امام‌خمینی]] شرکت کرد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۱-۲۹۳؛ «درگذشتگان: آیت‌الله...»، ص۱۲۸.</ref> درباره سال‌های حضور او در درس [[امام‌خمینی]] گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال فراوان در خلال سال‌های ۱۳۴۰-۱۳۴۳ در درس امام‌خمینی حضور می‌یافته است. او هم‌زمان با حضور در درس امام‌خمینی، از درس خارج فقه و اصول آیات [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[عباسعلی شاهرودی|شیخ عباسعلی شاهرودی]] و [[حسینعلی منتظری]] هم سود می‌برد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۳.</ref> | ||
== فعالیت مبارزاتی == | == فعالیت مبارزاتی == | ||
شیخ‌الاسلامی در دوران نهضت اسلامی امام‌خمینی، به مبارزه با حکومت پهلوی می‌پرداخت. ازجمله در جریان تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در خرم‌آباد به سخنرانی علیه آن تصویب‌نامه دست زد و به همین سبب ساواک درصدد اخراج او از آن شهر برآمد که با مقاومت مردم روبرو شد. این سخنرانی‌ها باعث شد توسط ساواک ممنوع‌المنبر شود.<ref>خادمیان دامغانی، ص۳۰۰.</ref> پس از تبعید امام‌خمینی به عراق، همراه با روحانیان و طلاب علوم حوزوی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به ایشان با عنوان «بزرگ مرجع عالم تشیع حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی»، خرسندی خود را از حضور ایشان در عتبات عالیات ابراز و بر این نکته تأکید کردند که «ملت شریف مسلمان ایران و حوزه علمیه قم که از منویات مقدس آن قائد العظیم‌الشأن پیروی می‌کنند و برای تأمین و اجرای آن از هیچ‌گونه فداکاری دریغ ندارند».<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸- ۱۷۳؛ سیر مبارزات امام‌خمینی در آیینه اسناد به روایت ساواک، ج۵، ص۳۷۲-۳۶۹.</ref> به همین سبب اداره کل سوم ساواک در نامه‌ای، از وی به‌عنوان یکی از «وعاظ ناراحت» نام برد و دستور داد از منبر رفتن او جلوگیری شود.<ref>سلیمی، ص۳۱۳-۳۱۵.</ref> | شیخ‌الاسلامی در دوران نهضت اسلامی امام‌خمینی، به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] می‌پرداخت. ازجمله در جریان [[انجمن‌های ایالتی و ولایتی|تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] در خرم‌آباد به سخنرانی علیه آن تصویب‌نامه دست زد و به همین سبب [[ساواک]] درصدد اخراج او از آن شهر برآمد که با مقاومت مردم روبرو شد. این سخنرانی‌ها باعث شد توسط ساواک ممنوع‌المنبر شود.<ref>خادمیان دامغانی، ص۳۰۰.</ref> پس از تبعید امام‌خمینی به عراق، همراه با روحانیان و طلاب علوم حوزوی [[حوزه علمیه قم]] در نامه‌ای به ایشان با عنوان «بزرگ مرجع عالم تشیع حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی»، خرسندی خود را از حضور ایشان در عتبات عالیات ابراز و بر این نکته تأکید کردند که «ملت شریف مسلمان ایران و حوزه علمیه قم که از منویات مقدس آن قائد العظیم‌الشأن پیروی می‌کنند و برای تأمین و اجرای آن از هیچ‌گونه فداکاری دریغ ندارند».<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸- ۱۷۳؛ سیر مبارزات امام‌خمینی در آیینه اسناد به روایت ساواک، ج۵، ص۳۷۲-۳۶۹.</ref> به همین سبب اداره کل سوم ساواک در نامه‌ای، از وی به‌عنوان یکی از «وعاظ ناراحت» نام برد و دستور داد از منبر رفتن او جلوگیری شود.<ref>سلیمی، ص۳۱۳-۳۱۵.</ref> | ||
حسین شیخ‌الاسلامی پس از آن به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و با سفر به شهرهایی چون آبادان، خرم‌آباد، قم، بیجار، تویسرکان و... به سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت. به همین سبب همواره تحت تعقیب ساواک قرار داشت. او در سال ۱۳۵۷ش به نمایندگی امام‌خمینی و آیت‌الله گلپایگانی به منطقه سرپل ذهاب و قصر شیرین در استان کرمانشاه رفت و مسئولیت رسیدگی به امور شرعی مردم آن شهر را بر عهده گرفت. علاوه بر آن در شهرهای سمنان، مرودشت، اروندکنار (آبادان)، خرمشهر، شهریار، تویسرکان، الیگودرز و خرم‌آباد به سخنرانی می‌پرداخت و در مرودشت با بهاییان منطقه مبارزه می‌کرد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۸- ۲۹۷.</ref> او در سال | حسین شیخ‌الاسلامی پس از آن به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و با سفر به شهرهایی چون آبادان، خرم‌آباد، قم، بیجار، تویسرکان و... به سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت. به همین سبب همواره تحت تعقیب ساواک قرار داشت. او در سال ۱۳۵۷ش به نمایندگی امام‌خمینی و [[سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی|آیت‌الله گلپایگانی]] به منطقه سرپل ذهاب و قصر شیرین در استان کرمانشاه رفت و مسئولیت رسیدگی به امور شرعی مردم آن شهر را بر عهده گرفت. علاوه بر آن در شهرهای سمنان، مرودشت، اروندکنار (آبادان)، خرمشهر، شهریار، تویسرکان، الیگودرز و خرم‌آباد به سخنرانی می‌پرداخت و در مرودشت با [[بهائیت|بهاییان]] منطقه مبارزه می‌کرد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۸- ۲۹۷.</ref> | ||
او در سال ۱۳۵۷ش در منطقه بیجار به سخنرانی می‌پرداخت و در این سخنرانی‌ها از [[حکومت پهلوی]] انتقاد می‌کرد. به همین علت مأموران درصدد دستگیری او برآمدند، ولی شیخ‌الاسلامی شبانه به زنجان رفت و تلاش مأموران حکومت پهلوی را ناکام گذاشت. سپس تحت تعقیب قرار گرفت و برای در امان ماندن از دست مأموران، به [[خمین]] رفت و میهمان [[سیدمرتضی پسندیده]]، برادر امام‌خمینی در آن شهر شد و زیر نظر ایشان به تبلیغ در آنجا ادامه داد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۸.</ref> او پس از مدتی به تویسرکان رفت و در برگزاری تظاهرات مردم آن شهر نقش زیادی داشت. در جریان درگذشت سیدمهدی گلپایگانی، فرزند آیت‌الله گلپایگانی هم در تظاهرات مردم قم حضور داشت و از سخنرانان مراسم بزرگداشت آن مرحوم در [[حرم حضرت معصومه(س)]] بود و در این سخنرانی‌ها، به‌شدت از [[محمدرضا پهلوی|محمدرضاشاه]] انتقاد کرد. این سخنرانی‌ها باعث شد مأموران بار دیگر درصدد دستگیری او برآیند، ولی مقاومت شیخ‌الاسلامی در برابر مأموران، آنان را به انصراف از تصمیمشان واداشت.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۹-۳۰۰.</ref> یکی دیگر از فعالیت‌های شیخ‌الاسلامی دیدار با روحانیان تبعیدی در شهرهای مختلف بود که از آن جمله می‌توان به دیدار با [[حسین نوری همدانی]] اشاره کرد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۲۹۹-۳۰۰.</ref> | |||
== فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | == فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | ||
شیخ‌الاسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نماینده ویژه امام‌خمینی برای رفع مشکلات اروندکنار در خوزستان بود. سپس به سرپل ذهاب رفت و سرپرستی کمیته انقلاب اسلامی آن شهر و همچنین شهرهای قصرشیرین و مرز خسروی را بر عهده گرفت. مدتی هم رابط امام‌خمینی در کردستان بود و سپس در سمت بازرس ویژه نیروی انتظامی در شهرهای اراک، بروجرد، خرم‌آباد، اصفهان، شیراز، جهرم، بوشهر، بندر دیر و کنگان خدمت کرد و مدتی هم به‌عنوان امام جمعه موقت تویسرکان، نماز جمعه را در آنجا اقامه می‌کرد. در همان زمان مدیریت کتابخانه حوزه علمیه تویسرکان را هم بر عهده داشت. با آغاز جنگ | شیخ‌الاسلامی پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] نماینده ویژه امام‌خمینی برای رفع مشکلات اروندکنار در خوزستان بود. سپس به سرپل ذهاب رفت و سرپرستی [[کمیته انقلاب اسلامی]] آن شهر و همچنین شهرهای قصرشیرین و مرز خسروی را بر عهده گرفت. مدتی هم رابط [[امام‌خمینی]] در کردستان بود و سپس در سمت بازرس ویژه نیروی انتظامی در شهرهای اراک، بروجرد، خرم‌آباد، اصفهان، شیراز، جهرم، بوشهر، بندر دیر و کنگان خدمت کرد و مدتی هم به‌عنوان امام جمعه موقت تویسرکان، نماز جمعه را در آنجا اقامه می‌کرد. در همان زمان مدیریت کتابخانه حوزه علمیه تویسرکان را هم بر عهده داشت. با آغاز [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی]]، در جبهه‌های جنگ حضور داشت.<ref>خادمیان دامغانی، ص۳۰۰-۳۰۱.</ref> شیخ‌الاسلامی سپس به قم بازگشت و مدتی هم مسئول امتحانات مدارس فیضیه، دارالشفا و آیت‌الله بروجردی (خان) بود. سپس مدیریت برخی از مدارس دینی قم ازجمله مدرسه آیت‌الله بروجردی، فیضیه، دارالشفا، مدرسه موسی بن جعفر(ع)، مدرسه امام صادق(ع)، مدرسه آیت‌الله گلپایگانی و مدرسه حاج سیدصادق را بر عهده گرفت. | ||
== تألیفات == | == تألیفات == | ||
| خط ۴۹: | خط ۵۱: | ||
== خدمات عام‌المنفعه == | == خدمات عام‌المنفعه == | ||
از فعالیت‌های عام‌المنفعه | از فعالیت‌های عام‌المنفعه شیخ‌الاسلامی می‌توان به احداث مسجد بزرگ روستای صرم قم، احداث غسال‌خانه در روستای ورجان آن شهر، احداث کتابخانه در اروندکنار، احداث قبرستان و غسال‌خانه در همان شهر، نوسازی مسجد روستای قاهان و تأسیس کتابخانه در مدرسه علمیه امام موسی بن جعفر(ع) اشاره کرد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۳۰۱.</ref> | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
حسین شیخ‌الاسلامی | حسین شیخ‌الاسلامی در ۶ تیر ۱۳۹۰ در [[قم]] درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز جماعت توسط [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد.<ref>خادمیان دامغانی، ص۳۰۴.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||