یدالله دوزدوزانی: تفاوت میان نسخه‌ها

دوزدوزانی در سال ۱۳۳۳ش به [[قم]] رفت و در حوزه علمیه آن شهر، دروس سطح را نزد [[میرزا محمد مجاهدی تبریزی]]، [[احمد پایانی اردبیلی|شیخ احمد پایانی اردبیلی]]، سیدحسین قاضی طباطبایی و شیخ راضی نجفی تبریزی تکمیل کرد و سپس در درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] حضور یافت و مدت سه سال در آن درس شرکت کرد. سپس به [[درس خارج اصول امام‌خمینی]] راه یافت.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار، ج۲، ص۵۹-۶۰؛ مقدم، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref> و مدت دو سال در آن درس (دوره دوم تدریس درس خارج اصول [[امام‌خمینی]]) شرکت کرد و در مدت دو سال حتی یک جلسه نیز غیبت نداشت و به گفته خودش «همواره به درس ایشان حریص» بود. پس از [[دستگیری امام‌خمینی]] در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، از درس ایشان محروم ماند و پس از بازگشت امام‌خمینی به قم در فروردین ۱۳۴۳ و آغاز دوباره تدریس، اگرچه مثل دوره دو ساله فوق، به‌صورت مرتب در آن درس حضور نمی‌یافت، ولی در مواردی از درس ایشان در [[مسجد اعظم]] بهره می‌برد.<ref>«گفتگو با حضرت...»، ص۸.</ref> با استناد به گزارش فوق می‌توان گفت که او از سال ۱۳۴۰ش و پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، در درس خارج اصول امام‌خمینی که در مسجد اعظم برگزار می‌شد شرکت می‌کرده است. او پس از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، به فراگیری درس خارج فقه و اصول نزد آیت‌الله [[سیدکاظم شریعتمداری]] ادامه داد و بیست سال در آن درس حضور داشت. هم‌زمان در درس خارج فقه و اصول آیات [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، سیدمحمد محقق داماد یزدی و شیخ حسن فرید اراکی نیز شرکت می‌کرد. مدت سه سال هم در درس فلسفه (اسفار) و تفسیر قرآن [[علامه طباطبایی]] حضور می‌یافت.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار،، ج۲، ص۵۹-۶۰؛ مقدم، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref> وی سپس یک دوره درس منظومه ملاهادی سبزواری را در [[حوزه علمیه قم]] تدریس کرد و از ۱۳۴۲ش نیز به تدریس تفسیر قرآن در آن حوزه پرداخت.<ref>مقدم، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref>

یدالله دوزدوزانی علاوه بر تدریس و تبلیغ، به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] هم می‌پرداخت. پس از آزادی امام‌خمینی از حبس در تهران در مرداد ۱۳۴۲ش، همراه با جمعی از علمای مبارز تبریز با ارسال پیامی خدمت آیات شریعتمداری و [[سیدمحمدهادی میلانی]]، آزادی امام‌خمینی و آیات [[سیدحسن قمی]] و [[بهاءالدین محلاتی]] را تبریک گفت و پشتیبانی خود را از اقدامات و مبارزات [[روحانیت]] اعلام کرد.<ref>قیام ۱۵ خرداد به...، ج ۷، ص۵۴؛ آیت‌الله‌العظمی سید...، ج ۱، ص۲۸۱.</ref> سپس با ارسال تلگرافی به امام‌خمینی و سیدحسن قمی، آزادی آنان را تبریک گفت.<ref>قیام پانزده خرداد به روایت...، ج ۷، ص۵۵.</ref> او در اسفند ۱۳۴۳ نیز همراه با جمعی از فضلا و محصلان علوم دینی آذربایجانی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر وقت، به فضای سیاسی کشور اعتراض کرد و از [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]] انتقاد نمود و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۱۳۲ ـ ۱۳۳.</ref>

وی در سال ۱۳۵۳ ش برای تبلیغ دین و پاسخگویی به نیاز نسل جوان، جلسات مذهبی را با شیوه‌ای نوین برای دو بخش بزرگ‌سالان و نوباوگان در تبریز تشکیل داد که از آن جمله می‌توان به جلسات دینی مکتب علی(ع) و جلسات هفتگی برای تربیت دینی نوباوگان هفت تا دوازده ساله در پنجاه مسجد شهر تبریز اشاره کرد. در این جلسات، شرکت‌کنندگان علاوه بر آموزش قرآن، به آموختن احکام و عقاید و سرودهای مذهبی و روش مناظره با مخالفان می‌پرداختند.<ref>مقدم، ص۲۸۲-۲۸۳؛ الوانساز خویی، گلشن ابرار، ص۶۰-۶۱.</ref> در پی حمله عوامل حکومت پهلوی به مردم تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶، همراه با جمعی از استادان حوزه علمیه قم، با صدور اعلامیه‌ای «کشتار بی‌رحمانه مردم تبریز» را محکوم و سپس با اشاره به اقدامات سرکوبگرانه رژیم در سایر شهرها، به‌شدت از دولت انتقاد کردند. آنان همچنین در آن اعلامیه، با اشاره به [[اهانت روزنامه اطلاعات به امام‌خمینی]] «مرجع عالی‌قدر و بزرگ شیعه»، آن را محکوم نمودند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۴۸ـ۲۵۱؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۸، ص۲۳۶-۲۳۹.</ref> پس از حمله مأموران حکومت پهلوی به بیت مراجع تقلید در قم (اردیبهشت ۱۳۵۷)، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم با ارسال نامه‌ای به مراجع تقلید، آن اقدام رژیم را محکوم کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۹۱ـ۲۹۲ و ۲۹۶ ـ ۲۹۹.</ref> همچنین در چهلمین روز سرکوب [[واقعه هفده شهریور ۱۳۵۷ش|تظاهرات مردم تهران در ۱۷ شهریور ۱۳۵۷]]، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم، روز ۲۴ مهر ۱۳۵۷ را در اعتراض به حکومت پهلوی و نیز یادبود شهدای آن روز، عزای ملی اعلام کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۰۳ ـ ۴۰۵.</ref> سپس همراه مدرسان حوزه علمیه قم با صدور اعلامیه‌ای حمایت و پشتیبانی خود را از کارکنان صنعت نفت اعلام نمودند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۳۳ ـ ۴۳۵.</ref>

دوزدوزانی در شهرهای قم، تهران، کرج، تبریز و... به فعالیت‌های عام‌المنفعه می‌پرداخت که بخشی از آنها عبارت‌اند از: احداث مسجد جوادالائمه(ع) در خیابان جیحون تهران (مسجد حاج کاظم فعلی)، بازسازی مسجد تاریخی شصت‌وسه ستون تبریز، تعمیر کتابخانه مدرسه طالبیه تبریز و... . وی همچنین مبلغانی را با هدف آموزش مسائل دینی به روستاییان و جلوگیری از گسترش عقاید منحرفان و غلات به شهرستان کلیبر در استان آذربایجان شرقی و ۵۰۰ روستای اطراف آن اعزام کرد. همچنین مبلغانی را به بخش زاغه در خرم‌آباد و شهرستان هشترود در آذربایجان شرقی و شهرری اعزام می‌نمود.<ref>مقدم، ص۲۸۲-۲۸۳؛ الوانساز خویی، گلشن ابرار، ص۶۰-۶۱.</ref> سپس در سال ۱۳۷۵ش با هدف مبارزه با گروه‌هایی چون [[صوفیه]]، [[بهائیت|بهاییت]] و [[وهابیت]]، همراه با دو تن از روحانیان، داود الهامی و محمد مردانی، مؤسسه دفاع از حریم اسلام را تأسیس کرد و کتاب‌های جیبی با محوریت نقد آن جریان‌ها انتشار داد که برخی از آن کتاب‌ها عبارت است از: تصوف از دیدگاه ائمه اطهار، پیدایش تصوف در میان شیعیان، فرقه، دو محور عقاید وهابیان و بهاییت مولود تصوف؛ خرید و توزیع برخی از آثار از دیگر فعالیت‌های آن مؤسسه بود.<ref>الوانساز خویی، گلشن ابرار، ص۶۰-۶۲؛ مقدم، ص۲۸۲-۲۸۳.</ref> ایشان هم‌اکنون از مراجع تقلید صاحب رساله و از مدرسان خارج فقه و اصول در قم است. او که سال‌ها به مقابله با گروهک‌ها و فرقه‌های انحرافی مذهبی می‌پرداخت در ۱۳۹۳ همایشی را با محوریت بررسی افکار داعش (دولت اسلامی عراق و شام) در تهران برگزار کرد.<ref> «مصاحبه اختصاصی حریم امام در مورد گروه جعلی داعش با آیت‌الله‌العظمی دوزدوزانی»، ص۱۸.</ref>