عباس محفوظی: تفاوت میان نسخه‌ها

عباس محفوظی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  

عباس محفوظی معروف به محفوظی گیلانی در سال ۱۳۰۶ش در رودسر گیلان به دنیا آمد. او دوره ابتدایی را در آنجا به پایان رساند و پس از یک سال تحصیل در دبیرستانی در رودسر، به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و وارد حوزه علمیه زادگاهش شد و مقدمات و بخشی از دروس سطح را در آنجا و نزد میرزا هادی روحانی خواند. او سپس به قم رفت و دروس سطح را در حوزه علمیه آنجا نزد میرزا علی راسخی، شیخ حسین زرندی، نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی، علی‌اکبر مشکینی، محمد صدوقی یزدی، سیدمحمدحسین درچه‌ای، حسینعلی منتظری، عبدالجواد جبل عاملی اصفهانی، مرتضی حائری یزدی، میرزا محمد مجاهدی تبریزی و سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی تکمیل کرد.<ref>جامعه مدرسین حوزه...، ج۳، ص۳۷۱ـ۳۷۲.</ref> آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس خارج فقه آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی استفاده کرد.<ref>شریف‌رازی، ج۵، ص۲۱۴.</ref>  

محفوظی در درس خارج اصول هم از شاگردان امام‌خمینی بود و در مساجد سلماسی و اعظم قم در آن درس شرکت می‌کرد.<ref>«حراست از اندیشه امام...»، ص۳.</ref> بنابراین می‌توان گفت که تا تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ در درس ایشان حاضر می‌شده است .<ref>«حراست از اندیشه امام...»، ص۳.</ref> او به گفته مؤلف گنجینه دانشمندان، «مورد توجه مخصوص معظم‌له قرار گرفته و از اصحاب خاص ایشان به شمار می‌رفت».<ref>شریف‌رازی، ج۵، ص۲۱۴</ref>) و امام‌خمینی به برخی از افرادی که توسط او معرفی شده بودند، اجازاتی در امور شرعی داد.<ref>صحیفه امام، ج ۱، ص۴۵۰، ۴۷۱، ۴۷۶، ۴۷۷، ۴۸۸، ۴۹۸، ۵۰۶.</ref>  

عباس محفوظی مدتی هم در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سیدمحمد محقق داماد حضور یافت و علاوه بر آن از درس‌های خارج فقه و اصول سیدمحمدرضا گلپایگانی، میرزا هاشم آملی و عباسعلی شاهرودی نیز استفاده می‌کرد. او فلسفه ملاصدرا را هم نزد علامه سیدمحمدحسین طباطبایی فراگرفت.<ref>جامعه مدرسین حوزه...، ج۳، ص۲۷۲.</ref> و علاوه بر آن در درس الهیات شفای علامه طباطبایی شرکت می‌کرد که دو سال ادامه داشت.<ref>خاطرات آیت‌الله محمد مومن، ص۵۱.</ref>

محفوظی در دوره ملی شدن صنعت نفت، همراه با برخی از طلاب علوم حوزوی ازجمله محمد محمدی گیلانی، محمد امامی کاشانی و... مجمعی سیاسی با هدف فعالیت سیاسی تشکیل داد. از دیگر اهداف آن مجمع، تلاش برای اصلاح امور حوزه علمیه قم بود.<ref>خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۸۸-۸۹.</ref> وی با آغاز نهضت اسلامی در سال ۱۳۴۱ش به مبارزه با حکومت پهلوی همسو با امام‌خمینی روی آورد و پس از انتشار اعلامیه حضرت امام‌خمینی علیه لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، همراه با محمد محمدی گیلانی اعلامیه‌ها را در استان‌های گیلان و مازندران، به‌ویژه شهرهای چالوس، تنکابن، بندر انزلی و... پخش می‌کردند. او همچنین همراه با تنی چند از شاگردان امام‌خمینی در انتشار نخستین رساله عملیه ایشان با عنوان نجاه العباد نقش داشت. محفوظی روز دوم فروردین ۱۳۴۲ در مدرسه فیضیه قم حضور داشت و در آن روز بود که مأموران حکومت پهلوی به مدرسه مزبور یورش بردند و او شاهد آن یورش بود.<ref>جامعه مدرسین حوزه...، ج۳، ص۲۷۳.</ref> در فروردین ۱۳۴۳ و با بازگشت امام‌خمینی به قم، همراه با طلاب گیلانی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به روحانیان برجسته گیلان، آزادی و بازگشت امام‌خمینی به قم را به آنان تبریک گفت.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج۱، ص۵۲.</ref> در خرداد همان سال ساواک در گزارشی اعلام کرد که محفوظی همراه با تعدادی از روحانیان به نفع امام‌خمینی تبلیغ می‌کنند.<ref>سیر مبارزات یاران...، ج۲، ص۳۸۹.</ref> او همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم اعلامیه‌هایی را در حمایت از امام‌خمینی و انتقاد از حکومت پهلوی امضا می‌کرد.<ref>سیر مبارزات یاران...، ج۲، ص۸۰-۸۳، ۲۱۴-۲۱۵ ۲۳۱-۲۳۶، ج۳، ص۱۴۲-۱۴۳، ۴۰۸-۴۱۰؛ روحانی، ج۱، ص۶۴۲؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۶ـ۱۰۴، ۱۰۹ـ ۱۱۰، ۱۲۸ ـ ۱۳۰، ۱۶۱ ـ ۱۶۳، ۱۶۴ ـ ۱۶۵، ۱۷۳ ـ ۱۷۵، ۱۸۵ ـ ۱۸۸؛ آیت‌الله‌العظمی حسین...، ص۲۷-۲۸، ۵۶-۵۷، ۵۹، ۶۰، ۶۶-۶۷، ۸۴-۸۶، ۱۱۵.</ref>

عباس محفوظی پس از عزیمت امام‌خمینی به نجف اشرف، پیام تبریکی به ایشان به سبب تشرف به جوار حرم امام علی(ع) ارسال کرد.<ref>سیر مبارزات یاران...، ج۳، ص۳۲۱.</ref> و سپس همراه با طلاب رودسری حوزه علمیه قم نامه‌ای به امام‌خمینی فرستادند و بازگشت ایشان را به کشور خواستار شدند.<ref>روحانی، ج۲، ص۱۲۸.</ref> بر اساس گزارش ساواک، او در سال ۱۳۴۴ش به توزیع شهریه امام‌خمینی در میان طلاب حوزه علمیه قم می‌پرداخت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۵۹، ص۶۲.</ref> و در سال ۱۳۴۵ش نیز ساواک از او با عنوان «مقسم خمینی» نام برد.<ref>سیر مبارزات یاران...، ج۳، ص۴۴۴.</ref> ساواک همچنین در گزارشی دیگر محفوظی را «دفتردار شهریه طلاب قم در منزل [امام] خمینی» نامید (<ref>سیر مبارزات یاران...، ج۴، ص۲۶۶.</ref> و در سال ۱۳۴۷ش نیز او را به‌عنوان نماینده امام‌خمینی در رشت معرفی کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۳۶، ص۸۷.</ref> او پس از تبعید شهاب‌الدین اشراقی، وکیل امام‌خمینی از قم به همدان، در جلسه‌ای برای تنظیم اعلامیه‌ای در تقبیح آن شرکت داشت. اعلامیه فوق پس از تنظیم برای تکثیر به تهران ارسال گردید.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۶، ص۸۷.</ref> به سبب این فعالیت‌ها ساواک او را یکی از محرکان اصلی طلاب علیه حکومت پهلوی خواند.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۸۷.</ref> او در همان سال همراه با محمد محمدی گیلانی و عبدالله جوادی آملی، اعلامیه‌ای از امام‌خمینی را برای چاپ به تهران انتقال دادند که ساواک متوجه این اقدام شد و به همین سبب خواستار دستگیری آنان شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۱، ص۹۵-۹۶.</ref> گویا آنان موفق به چاپ آن اعلامیه در تهران نشده و به همین علت اعلامیه فوق را برای چاپ به رودسر برده بودند<ref> (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۱، ص۱۰۱؛ انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ج ۱، ص۱۱۸.</ref>

محفوظی در سال ۱۳۴۹ش ازجمله روحانیانی بود که تلگراف تسلیت به امام‌خمینی (به مناسبت رحلت آیت‌الله سیدمحسن حکیم) ارسال کرد.<ref>سیر مبارزات یاران...، ج ۵، ص۳۶۶.</ref> ساواک در گزارشی درباره عباس محفوظی در سال ۱۳۵۲ش، از او با عنوان یکی از روحانیان ناراحت و اخلالگر و طرفدار امام‌خمینی در قم نام برد که در فعالیت‌های ضدامنیتی و تحریک طلاب علوم حوزوی به شورش و بلوا دخالت دارد. به همین سبب وضعیت او در کمیسیون امنیت اجتماعی قم مورد بررسی قرار گرفت و به سه سال تبعید در رفسنجان محکوم شد. او که هم‌زمان ممنوع‌المنبر بود، پس از اطلاع از حکم متواری شد.<ref>سیر مبارزات یاران...، ج۶، ص۴۸۸؛ آیت‌الله‌العظمی حسین...، ص۱۱۶.</ref> و ساواک در دستوری، خواستار دستگیری و اعزام او به محل تبعید شد.<ref>انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ج۱، ص۳۵۰.</ref> او در اوایل مهر آن سال دستگیر و به رفسنجان اعزام شد و در آنجا در خانه شیخ عباس پورمحمدی سکنی گزید. او تأثیر زیادی در انسجام روحانیان رفسنجان داشت.<ref>صفری، ص۲۲۰-۲۲۴.</ref> و جلسات تفسیر قرآن را در مسجد سقاخانه آن شهر برگزار می‌کرد.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین...، ص۲۳۲.</ref> وی در سال ۱۳۵۳ش نیز از سوی ساواک ممنوع‌المنبر شد. ساواک در آن گزارش محل سکونت او را شهر گلپایگان قید کرده بود.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۷۱.</ref>

عباس محفوظی در سال‌های ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش در صدور اعلامیه‌های مدرسان حوزه علمیه قم نقش داشت و امضای او زیر اغلب آن اعلامیه‌ها دیده می‌شود.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۰، ۲۳۹، ۲۵۱، ۲۶۸، ۲۷۲، ۲۹۹، ۳۲۲، ۳۳۱، ۴۰۵، ۴۲۰، ۴۲۷، ۴۳۴، ۴۳۹، ۴۵۰، ۴۶۲، ۴۷۳، ۴۷۶، ۴۷۸، ۴۷۹، ۴۸۱، ۴۹۱، ۴۹۷، ۵۰۷، ۵۲۱، ۵۲۲، ۵۲۵، ۵۲۹، ۵۳۴.</ref> علاوه بر آن در مناسبت‌های مختلف به رودسر می‌رفت و به سخنرانی انتقادی در مساجد آن شهر علیه حکومت پهلوی ادامه می‌داد.<ref>انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ج۲، ص۲۴۵.</ref> به سبب این سخنرانی‌ها، ساواک در مرداد ۱۳۵۷ از او با عنوان یکی از افرادی که در فعالیت‌های «آشوبگرانه» نقش دارد نام برد.<ref>انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ص۲۵۹ و ۲۷۹.</ref> و به همین علت رفتارش تحت مراقبت ساواک قرار داشت.<ref>انقلاب اسلامی به...، استان گیلان، ص۳۰۰.</ref> در ۳۰ مهر ۱۳۵۷ش ساواک قم از او با عنوان یکی از طرفداران امام‌خمینی نام برد و مشخصات و محل دقیق سکونت او را به اداره کل سوم ساواک ارسال کرد.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۲۹۵-۲۹۸.</ref>

او پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به سمت نمایندگی آیت‌الله منتظری در دانشگاه تهران منصوب شد و پس از رحلت امام‌خمینی، به عضویت شورای مرکزی نمایندگان رهبری در دانشگاه‌ها درآمد.<ref>خبرگان ملت، ص۵۸۸ و ۵۹۴.</ref> مدتی هم در شورای انقلاب فرهنگی، عضو هیئت مرکزی گزینش استاد بود.<ref>صحیفه امام، ج۲۱، ص۱۴۸.</ref> او در اولین و دومین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری، به نمایندگی از مردم گیلان به آن مجلس راه یافت.<ref>خبرگان ملت، ص۵۸۸ و ۵۹۴.</ref> سپس با حکم سیدعلی خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی به عضویت شورای عالی انقلاب فرهنگی منصوب شد.<ref>خاطرات پانزده خرداد، ص۳۶۹.</ref> در سومین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری نیز برای بار سوم، به‌عنوان نماینده مردم استان گیلان در مجلس مذکور انتخاب شد.<ref>خبرگان ملت، ص۵۹۸.</ref> او که مدت‌ها مسئول دفتر محمدتقی بهجت بود، پس از درگذشت ایشان، رساله عملیه‌اش را انتشار داد و هم‌اکنون از مراجع تقلید محسوب می‌شود و به توزیع شهریه بر اساس دفتر شهریه امام‌خمینی در حوزه علمیه قم می‌پردازد.<ref>«گزارشی در مورد...»، ص۳.</ref>