محمدحسین خندق‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی پس از مدتی حبس آزاد شد و به مبارزات و سخنرانی‌های خود در تهران ادامه داد؛ ازجمله در ۳۱ فروردین ۱۳۴۳ و پس از ممنوع‌المنبر شدن محمدتقی فلسفی، همراه با جمعی از روحانیان و واعظان تهران با ارسال نامه‌ای به آیت‌الله سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، به آن حکم اعتراض کرد و خواستار کمک آن مرجع در رفع ممنوع‌المنبری محمدتقی فلسفی شد (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۱۱ ـ ۱۱۳). پس از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، در نامه‌ای جویای احوال ایشان شد و امام‌خمینی در پاسخ از وی تشکر کرد (صحیفه امام، ج ۲، ۷۸). این فعالیت‌ها باعث شد در اسفند ۱۳۴۳ ساواک نام او را در فهرست روحانیان ممنوع‌المنبر قرار دهد (سلیمی، ۳۱۵). وی در شب ۲۱ رمضان (۱۲ آذر ۱۳۴۵) در حین سخنرانی در مسجد خندق‌آبادی و در مراسم احیا (شب قدر) درحالی‌که قرآن بر سر گرفته بود، دچار سکته قلبی شد و از دنیا رفت (شریف رازی، ج ۲، ۳۶۱). پیکر او پس از تشییع در جوار مقبره شیخ صدوق در شهرری به خاک سپرده شد (شریف رازی، ۱۳۷۰، ۳۷۹). در تشییع جنازه او شعارهایی در حمایت از امام‌خمینی سر داده شد (سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج ۴، ۸۸).

منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج ۴، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ سلیمی، حشمت‌الله (۱۳۸۶)، مبارزات روحانیون و وعاظ مساجد به روایت اسناد، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، ج ۳، تهران، اسلامیه؛ شریف رازی، محمد (۱۳۷۰)، اختران فروزان ری و تهران یا تذکره المقابر فی احوال المفاخر، اصفهان، مکتبه الزهرا؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ یادداشت‌های زندان (۱۳۸۴)، تدوین: مرتضی شریف‌آبادی، تهران، موزه عبرت ایران؛ یاران امام‌خمینی در آینه اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج ۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.