۲۱٬۲۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== فعالیت سیاسی و اجتماعی == | == فعالیت سیاسی و اجتماعی == | ||
سیدعلی غیوری در بعضی مواقع برای سفرهای تبلیغی به حسین آباد ملایر می‌رفت و به همین علت نزد ملایری‌های از شهرت خوبی برخوردار بود. در عید غدیر ۱۳۴۰ ش، با دعوت هیئت ملایری‌ها مقیم شهرری به آنجا رفت و با درخواست آنان برای اقامت در شهرری مواجه شد و آن دعوت را پذیرفت و از همان زمان در شهرری اقامت گزید. او مسجد امام حسن العسکری(ع) را در مدت کوتاهی تجدید بنا کرد و انجا به پایگاهی برای فعالیت‌های سیاسی علیه [[حکومت پهلوی]] تبدیل کرد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۷۶-۷۳.</ref> او در همان زمان همراه با برخی دیگر از [[شاگردان امام‌خمینی]] ایشان را مجاب کرد [[شهریه امام‌خمینی|شهریه]] بپردازد و غیوری اولین فردی بود که [[وجوهات شرعیه]] را به [[امام‌خمینی]] تقدیم کرد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۶۲-۶۳.</ref> و بر اساس خاطرات علی‌اکبر مسعودی خمینی، اولین شهریه‌ای که امام‌خمینی در قم توزیع کرد، توسط او تقدیم شده بود.<ref>خاطرات آیت‌الله مسعودی خمینی، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> براثر تلاش‌های او در ترویج [[مرجعیت امام‌خمینی]]، بخش زیادی از مردم شهرری به تقلید از امام‌خمینی به‌عنوان مرجع تقلید تامه روی آوردند و این استقبال همه‌جانبه از شدت سختگیری [[ساواک]] نسبت به مقلدان امام‌خمینی در محل کاست. غیوری در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به‌محض شنیدن خبر [[دستگیری امام‌خمینی]]، مردم شهرری را برای راه‌پیمایی اعتراض‌آمیز به سمت تهران دعوت کرد. هنگامی که علمای بلاد در اعتراض به دستگیری امام‌خمینی رو به جانب حضرت عبدالعظیم آورده و در آنجا متحصن شدند، منزل غیوری مرکز فعالیت روحانیان انقلابی شد و [[حسینعلی منتظری]] و بسیاری از علما، برای گفتگو درباره حوادث روز به خانه وی می‌آمدند.<ref>حاجی بیگی کندری، ص۲۷۵.</ref> همچنین به جرم صدور قبض‌هایی به نام امام‌خمینی توسط ساواک دستگیر و در زندان قزل‌قلعه زندانی شد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۶۳.</ref> پس از آن هم به خاطر فعالیت‌های سیاسی بارها دستگیر شد و مورد تهدید ساواک قرار گرفت. او در سال ۱۳۴۶ش در زندان انفرادی زندانی بود.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۱۵۴). | سیدعلی غیوری در بعضی مواقع برای سفرهای تبلیغی به حسین آباد ملایر می‌رفت و به همین علت نزد ملایری‌های از شهرت خوبی برخوردار بود. در عید غدیر ۱۳۴۰ ش، با دعوت هیئت ملایری‌ها مقیم شهرری به آنجا رفت و با درخواست آنان برای اقامت در شهرری مواجه شد و آن دعوت را پذیرفت و از همان زمان در شهرری اقامت گزید. او مسجد امام حسن العسکری(ع) را در مدت کوتاهی تجدید بنا کرد و انجا به پایگاهی برای فعالیت‌های سیاسی علیه [[حکومت پهلوی]] تبدیل کرد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۷۶-۷۳.</ref> او در همان زمان همراه با برخی دیگر از [[شاگردان امام‌خمینی]] ایشان را مجاب کرد [[شهریه امام‌خمینی|شهریه]] بپردازد و غیوری اولین فردی بود که [[وجوهات شرعیه]] را به [[امام‌خمینی]] تقدیم کرد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۶۲-۶۳.</ref> و بر اساس خاطرات علی‌اکبر مسعودی خمینی، اولین شهریه‌ای که امام‌خمینی در قم توزیع کرد، توسط او تقدیم شده بود.<ref>خاطرات آیت‌الله مسعودی خمینی، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> براثر تلاش‌های او در ترویج [[مرجعیت امام‌خمینی]]، بخش زیادی از مردم شهرری به تقلید از امام‌خمینی به‌عنوان مرجع تقلید تامه روی آوردند و این استقبال همه‌جانبه از شدت سختگیری [[ساواک]] نسبت به مقلدان امام‌خمینی در محل کاست. غیوری در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به‌محض شنیدن خبر [[دستگیری امام‌خمینی]]، مردم شهرری را برای راه‌پیمایی اعتراض‌آمیز به سمت تهران دعوت کرد. هنگامی که علمای بلاد در اعتراض به دستگیری امام‌خمینی رو به جانب حضرت عبدالعظیم آورده و در آنجا متحصن شدند، منزل غیوری مرکز فعالیت روحانیان انقلابی شد و [[حسینعلی منتظری]] و بسیاری از علما، برای گفتگو درباره حوادث روز به خانه وی می‌آمدند.<ref>حاجی بیگی کندری، «غیوری، سیدعلی»، ص۲۷۵.</ref> همچنین به جرم صدور قبض‌هایی به نام امام‌خمینی توسط ساواک دستگیر و در زندان قزل‌قلعه زندانی شد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۶۳.</ref> پس از آن هم به خاطر فعالیت‌های سیاسی بارها دستگیر شد و مورد تهدید ساواک قرار گرفت. او در سال ۱۳۴۶ش در زندان انفرادی زندانی بود.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۱۵۴). | ||
</ref> | </ref> | ||
غیوری هم‌زمان با شهرری، همراه با روحانیان تهران نیز به فعالیت‌های سیاسی ادامه می‌داد و اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی صادر می‌کرد؛ فعالیتی که تشکل «جامعه روحانیت مبارز» از دل آن سر برآورد.<ref>خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۹۰-۹۱.</ref> در سال ۱۳۴۹ش و پس از رحلت [[سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، همراه با جمعی از روحانیان تهران، با ارسال تلگرافی به امام‌خمینی، آن واقعه را به آن «پیشوای عظیم‌الشأن» تسلیت گفتند.<ref>روحانی، ج۲، ص۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳ ـ ۲۲۴.</ref> | غیوری هم‌زمان با شهرری، همراه با روحانیان تهران نیز به فعالیت‌های سیاسی ادامه می‌داد و اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی صادر می‌کرد؛ فعالیتی که تشکل «جامعه روحانیت مبارز» از دل آن سر برآورد.<ref>خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۹۰-۹۱.</ref> در سال ۱۳۴۹ش و پس از رحلت [[سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، همراه با جمعی از روحانیان تهران، با ارسال تلگرافی به امام‌خمینی، آن واقعه را به آن «پیشوای عظیم‌الشأن» تسلیت گفتند.<ref>روحانی، ج۲، ص۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳ ـ ۲۲۴.</ref> | ||
او در کنار مبارزه با حکومت پهلوی در امور اجتماعی هم فعال بود. دو دبستان به نام‌های «سجادیه» و «رضویه» برای دختران و پسران منطقه ساخت و مکانی را نیز برای سرپرستی ایتام ایجاد کرد و صندوق قرض‌الحسنه‌ای را هم به همین منظور بنیان نهاد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۷۴-۷۶.</ref> به همت او خیابان «سیمان» شهرری که از لحاظ مفاسد شهره بود، محیطی فرهنگی و مذهبی شد؛ چنان‌که او با پول گزافی، قهوه‌خانه مجاور مسجد را که محل فساد بود، خراب و تبدیل به کتابخانه کرد. همچنین برخی از جلسات روحانیان مبارز تهران در خانه او برگزار می‌شد. غیوری در سال ۱۳۵۰ش به سبب مشارکت در انتشار اعلامیه امام‌خمینی در تقبیح تاج‌گذاری شاه، دستگیر و به زندان قزل‌قلعه منتقل شد و تحت [[شکنجه]] قرار گرفت و پس از یک سال آزاد گردید.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۹۶-۱۰۵؛ حاجی بیگی کندری، ص۲۷۵.</ref> پس از آزادی به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد؛ به‌ویژه در برگزاری جلسات روحانیان مبارز فعال بود. تداوم این فعالیت‌ها باعث شد تا ساواک درصدد تبعید او از تهران برآید. ساواک ابتدا تصمیم گرفت تا او را به بندر دیلم در جنوب کشور تبعید کند، ولی با مخالفت رئیس دادگستری شهرری که از دوستان او بود در نهایت در سال ۱۳۵۲ش به سه سال اقامت اجباری در شهرستان سیرجان محکوم شد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۱۱۳-۱۱۴؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۷۵.</ref> غیوری در سیرجان به فعالیت‌های سیاسی ـ مذهبی ادامه داد و ازجمله به اقامه نماز جماعت در مسجد حاج غلامحسین خان آن شهر پرداخت که با ممانعت ساواک مواجه شد. پس از آن، جلساتی را در منزل خود برگزار می‌کرد و در دعوت از روحانیان برای سخنرانی در سیرجان فعال بود. همچنین در سوق دادن جمعی از جوانان آن شهر به تحصیل دروس حوزوی نقش داشت. یکی دیگر از اقدامات او در سیرجان، راهنمایی روحانیان غیر بومی درباره نحوه مواجهه با مأموران ساواک بود و با این راهنمایی‌ها، از شکنجه شدن آنان جلوگیری می‌کرد. او در همان زمان نگارش تفسیر قرآن را آغاز کرد و سیزده جزء قرآن را تفسیر نمود که آن تفسیر پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] با عنوان تفسیر مبین در دو جلد منتشر شد.<ref>افاضاتی، ص۱۸۱-۱۸۵.</ref> در گزارشی از ساواک از حضور او در کرمان سخن رفته است. او در همان سال ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۷۹.</ref> در سال ۱۳۵۴ش نیز از سوی ساواک ممنوع‌المنبر گردید.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۹۷-۱۹۹.</ref> | او در کنار مبارزه با حکومت پهلوی در امور اجتماعی هم فعال بود. دو دبستان به نام‌های «سجادیه» و «رضویه» برای دختران و پسران منطقه ساخت و مکانی را نیز برای سرپرستی ایتام ایجاد کرد و صندوق قرض‌الحسنه‌ای را هم به همین منظور بنیان نهاد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۷۴-۷۶.</ref> به همت او خیابان «سیمان» شهرری که از لحاظ مفاسد شهره بود، محیطی فرهنگی و مذهبی شد؛ چنان‌که او با پول گزافی، قهوه‌خانه مجاور مسجد را که محل فساد بود، خراب و تبدیل به کتابخانه کرد. همچنین برخی از جلسات روحانیان مبارز تهران در خانه او برگزار می‌شد. غیوری در سال ۱۳۵۰ش به سبب مشارکت در انتشار اعلامیه امام‌خمینی در تقبیح تاج‌گذاری شاه، دستگیر و به زندان قزل‌قلعه منتقل شد و تحت [[شکنجه]] قرار گرفت و پس از یک سال آزاد گردید.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۹۶-۱۰۵؛ حاجی بیگی کندری، «غیوری، سیدعلی»، ص۲۷۵.</ref> پس از آزادی به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد؛ به‌ویژه در برگزاری جلسات روحانیان مبارز فعال بود. تداوم این فعالیت‌ها باعث شد تا ساواک درصدد تبعید او از تهران برآید. ساواک ابتدا تصمیم گرفت تا او را به بندر دیلم در جنوب کشور تبعید کند، ولی با مخالفت رئیس دادگستری شهرری که از دوستان او بود در نهایت در سال ۱۳۵۲ش به سه سال اقامت اجباری در شهرستان سیرجان محکوم شد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۱۱۳-۱۱۴؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۷۵.</ref> غیوری در سیرجان به فعالیت‌های سیاسی ـ مذهبی ادامه داد و ازجمله به اقامه نماز جماعت در مسجد حاج غلامحسین خان آن شهر پرداخت که با ممانعت ساواک مواجه شد. پس از آن، جلساتی را در منزل خود برگزار می‌کرد و در دعوت از روحانیان برای سخنرانی در سیرجان فعال بود. همچنین در سوق دادن جمعی از جوانان آن شهر به تحصیل دروس حوزوی نقش داشت. یکی دیگر از اقدامات او در سیرجان، راهنمایی روحانیان غیر بومی درباره نحوه مواجهه با مأموران ساواک بود و با این راهنمایی‌ها، از شکنجه شدن آنان جلوگیری می‌کرد. او در همان زمان نگارش تفسیر قرآن را آغاز کرد و سیزده جزء قرآن را تفسیر نمود که آن تفسیر پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] با عنوان تفسیر مبین در دو جلد منتشر شد.<ref>افاضاتی، ص۱۸۱-۱۸۵.</ref> در گزارشی از ساواک از حضور او در کرمان سخن رفته است. او در همان سال ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۷۹.</ref> در سال ۱۳۵۴ش نیز از سوی ساواک ممنوع‌المنبر گردید.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۹۷-۱۹۹.</ref> | ||
غیوری پس از آزادی و بازگشت به شهرری، همراه با روحانیان مبارز تهران با صدور اعلامیه‌های انتقادی، به مبارزه با آن حکومت ادامه داد و امضای او در اغلب اعلامیه‌های فوق دیده می‌شود.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱، ۲۳۳، ۲۳۷، ۲۴۳، ۲۵۵، ۲۶۵، ۲۸۳، ۲۸۹، ۳۰۹، ۳۱۴، ۳۲۴، ۳۷۰، ۳۸۸، ۳۹۱، ۳۹۷، ۴۱۰، ۴۱۶، ۴۱۷، ۴۳۰، ۴۳۷، ۴۵۵، ۴۷۰، ۴۸۶، ۵۰۴، ۵۱۱، ۵۱۶، ۵۳۶.</ref> | غیوری پس از آزادی و بازگشت به شهرری، همراه با روحانیان مبارز تهران با صدور اعلامیه‌های انتقادی، به مبارزه با آن حکومت ادامه داد و امضای او در اغلب اعلامیه‌های فوق دیده می‌شود.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱، ۲۳۳، ۲۳۷، ۲۴۳، ۲۵۵، ۲۶۵، ۲۸۳، ۲۸۹، ۳۰۹، ۳۱۴، ۳۲۴، ۳۷۰، ۳۸۸، ۳۹۱، ۳۹۷، ۴۱۰، ۴۱۶، ۴۱۷، ۴۳۰، ۴۳۷، ۴۵۵، ۴۷۰، ۴۸۶، ۵۰۴، ۵۱۱، ۵۱۶، ۵۳۶.</ref> | ||
== فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | == فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | ||
غیوری پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تشکیل [[کمیته انقلاب اسلامی]] شهرری نقش داشت و مسئولیت آن کمیته را برعهده گرفت. در آن زمان همراه با برخی دیگر از روحانیان جمعیت تعاون اسلامی را با هدف ارسال کمک به مناطق محروم بنیان نهاد و از جمله در راه‌اندازی کارگاه‌های قالیبافی در مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان نقش داشت. در سال ۱۳۵۸-۱۳۵۹ هم در راس هیاتی برای معرفی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] به کشورهای مالی، کنیا، غنا و تانزانیا سفر کرد و [[حوزه‌های علمیه|حوزه علمیه]] را در کشور مالی بنیان نهاد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۱۳۳-۱۳۷.</ref> با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در مناطق جنگی ازجمله کردستان و آذربایجان غربی حضور می‌یافت و از سال ۱۳۶۰ش به فعالیت در جمعیت هلال احمر پرداخت.<ref>کاظمینی، ج۲، ص٬۶۱۹.</ref> و در اردیبهشت ۱۳۶۱ با حکم امام‌خمینی به نمایندگی ایشان در آن جمعیت منصوب گردید.<ref>صحیفه امام، ج۱۶، ص۲۴۳.</ref> هم‌زمان به فعالیت در [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] ادامه داد. سپس به سمت امام جمعه شهرری منصوب گردید.<ref>کاظمینی، ج۲، ص۶۱۸.</ref> در چهارمین دوره انتخابات [[مجلس شورای اسلامی]] با رأی مردم تهران و شهرری به نمایندگی برگزیده شد.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۴۵۳.</ref> او همچنین مدتی نماینده ولی‌فقیه در انجمن اسلامی مهندسان، عضو دفتر مقام معظم رهبری، رئیس و عضو هیئت‌مدیره جمعیت تعاون اسلامی، جامعه تعلیمات اسلامی، بنیاد حضرت خدیجه(س)، عضو شورای مرکزی رسیدگی به امور مساجد، و عضو هیئت‌امنای آستانه مقدس حضرت عبدالعظیم(ع)،<ref>کاظمینی، ج۲، ص۶۱۹.</ref> نماینده رهبری در انجمن فارغ التحصیلات اروپا و آمریکا و تولیت ابن‌بابویه نیز بود.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۱۶۳.</ref> غیوری در سال ۱۳۷۹ش پس از رحلت [[مهدی حائری تهرانی|شیخ مهدی حائری تهرانی]] امام جماعت [[مسجد ارک تهران]]، امامت جماعت آن مسجد را بر عهده گرفت و سال‌ها به اقامه نماز جماعت و سخنرانی در آنجا می‌پرداخت. | غیوری پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تشکیل [[کمیته انقلاب اسلامی]] شهرری نقش داشت و مسئولیت آن کمیته را برعهده گرفت. در آن زمان همراه با برخی دیگر از روحانیان جمعیت تعاون اسلامی را با هدف ارسال کمک به مناطق محروم بنیان نهاد و از جمله در راه‌اندازی کارگاه‌های قالیبافی در مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان نقش داشت. در سال ۱۳۵۸-۱۳۵۹ هم در راس هیاتی برای معرفی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] به کشورهای مالی، کنیا، غنا و تانزانیا سفر کرد و [[حوزه‌های علمیه|حوزه علمیه]] را در کشور مالی بنیان نهاد.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۱۳۳-۱۳۷.</ref> با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در مناطق جنگی ازجمله کردستان و آذربایجان غربی حضور می‌یافت و از سال ۱۳۶۰ش به فعالیت در جمعیت هلال احمر پرداخت.<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، ص٬۶۱۹.</ref> و در اردیبهشت ۱۳۶۱ با حکم امام‌خمینی به نمایندگی ایشان در آن جمعیت منصوب گردید.<ref>صحیفه امام، ج۱۶، ص۲۴۳.</ref> هم‌زمان به فعالیت در [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] ادامه داد. سپس به سمت امام جمعه شهرری منصوب گردید.<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، ص۶۱۸.</ref> در چهارمین دوره انتخابات [[مجلس شورای اسلامی]] با رأی مردم تهران و شهرری به نمایندگی برگزیده شد.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۴۵۳.</ref> او همچنین مدتی نماینده ولی‌فقیه در انجمن اسلامی مهندسان، عضو دفتر مقام معظم رهبری، رئیس و عضو هیئت‌مدیره جمعیت تعاون اسلامی، جامعه تعلیمات اسلامی، بنیاد حضرت خدیجه(س)، عضو شورای مرکزی رسیدگی به امور مساجد، و عضو هیئت‌امنای آستانه مقدس حضرت عبدالعظیم(ع)،<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، ص۶۱۹.</ref> نماینده رهبری در انجمن فارغ التحصیلات اروپا و آمریکا و تولیت ابن‌بابویه نیز بود.<ref>آئینه دار مهر: خاطرات آیت‌الله غیوری، ص۱۶۳.</ref> غیوری در سال ۱۳۷۹ش پس از رحلت [[مهدی حائری تهرانی|شیخ مهدی حائری تهرانی]] امام جماعت [[مسجد ارک تهران]]، امامت جماعت آن مسجد را بر عهده گرفت و سال‌ها به اقامه نماز جماعت و سخنرانی در آنجا می‌پرداخت. | ||
غیوری در کنار فعالیت‌های فوق، به تألیف و تدریس دروس حوزوی نیز می‌پرداخت و از تألیفات او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تفسیر مبین در ۶ جلد و تعالیم دین اسلام در ۴ جلد. او در سال ۱۳۸۵ش و در اولین همایش ائمه جماعت اهل‌قلم، به سبب نگارش تفسیر مبین مورد تقدیر قرار گرفت. غیوری در امور اجتماعی از روحانیان فعال بود و ده‌ها مؤسسه، مدرسه و مسجد را بنیان نهاد؛ ازجمله می‌توان به احداث مدارس سجادیه و رضویه، احداث مدرسه علمیه عترت در قم، چندین صندوق قرض‌الحسنه و دارالایتام و... اشاره کرد. | غیوری در کنار فعالیت‌های فوق، به تألیف و تدریس دروس حوزوی نیز می‌پرداخت و از تألیفات او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تفسیر مبین در ۶ جلد و تعالیم دین اسلام در ۴ جلد. او در سال ۱۳۸۵ش و در اولین همایش ائمه جماعت اهل‌قلم، به سبب نگارش تفسیر مبین مورد تقدیر قرار گرفت. غیوری در امور اجتماعی از روحانیان فعال بود و ده‌ها مؤسسه، مدرسه و مسجد را بنیان نهاد؛ ازجمله می‌توان به احداث مدارس سجادیه و رضویه، احداث مدرسه علمیه عترت در قم، چندین صندوق قرض‌الحسنه و دارالایتام و... اشاره کرد. | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
سیدعلی غیوری در ۲۷ آذر ۱۳۹۷ درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط محمد امامی کاشانی، در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به خاک سپرده شد.<ref>انصاری، ص۱۷۵-۱۷۶.</ref> | سیدعلی غیوری در ۲۷ آذر ۱۳۹۷ درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط محمد امامی کاشانی، در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به خاک سپرده شد.<ref>انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله غیوری»، ص۱۷۵-۱۷۶.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||