سیدضیاءالدین استرآبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ارقام)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
| استادان          =[[سیدمحمدتقی خوانساری]]، [[عبدالکریم حائری یزدی]]، [[امام‌خمینی]] و...
| استادان          =[[سیدمحمدتقی خوانساری]]، [[عبدالکریم حائری یزدی]]، [[امام‌خمینی]] و...
| شاگردان          =
| شاگردان          =
| محل تحصیل        =
| محل تحصیل        =تهران و [[قم]]
| اجازه روایت از    =
| اجازه روایت از    =
| اجازه اجتهاد از  =
| اجازه اجتهاد از  =
خط ۲۴: خط ۲۴:
| اجازه اجتهاد به  =
| اجازه اجتهاد به  =
| تالیفات          =
| تالیفات          =
| سایر              =
| سایر              =تدریس در حوزه
| سیاسی            =
| سیاسی            =مبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی
| اجتماعی          =
| اجتماعی          =امامت مسجد جامع تهران و مسئولیت مدرسه علمیه محمدیه تهران
| امضا              =
| امضا              =
| وبگاه رسمی        = 
| وبگاه رسمی        = 
}}
}}


خط ۳۸: خط ۳۷:


== تحصیل ==
== تحصیل ==
سیدضیاءالدین استرآبادی مقدمات را در تهران و پیش پدرش و عالمی به نام سیدمحمد وحید خواند. آنگاه برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] دروس سطح را نزد استادان آنجا فراگرفت، ولی درباره استادان او در آن مقطع جز عالمی به نام حسن فاضل اطلاعی در دست نیست. وی سپس از درس خارج فقه و اصول [[سیدمحمدتقی خوانساری|آیت‌الله سیدمحمدتقی موسوی خوانساری]] و مدتی هم از درس خارج فقه و اصول [[عبدالکریم حائری یزدی|آیت‌الله شیخ عبدالکریم حایری یزدی]] بهره برد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۴، ص۳۷۳.</ref> با استناد به این گزارش‌ها می‌توان گفت که از میانه دهه ۱۳۱۰ش به فراگیری دروس خارج فقه و اصول در قم اشتغال داشته است. سیدحمید روحانی از او به‌عنوان یکی از [[شاگردان امام‌خمینی]] نام برده و نام او را در ردیف هشتم شاگردان [[امام‌خمینی]] قرار داده است.<ref>روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۴۳)</ref> و با توجه به اینکه فهرست مزبور به رؤیت امام‌خمینی رسیده است، می‌توان به قطع از استرآبادی به‌عنوان یکی از شاگردان امام‌خمینی نام برد، ولی درباره درس‌هایی که پیش امام‌خمینی خوانده است گزارشی وجود ندارد. می‌توان احتمال داد که در درس‌های فلسفه و همچنین اخلاق امام‌خمینی شرکت می‌کرده است. استرآبادی در سال ۱۳۲۵ش به تهران بازگشت، بنابراین احتمال حضور او در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی منتفی است.  
سیدضیاءالدین استرآبادی مقدمات را در تهران و پیش پدرش و عالمی به نام سیدمحمد وحید خواند. آنگاه برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] دروس سطح را نزد استادان آنجا فراگرفت، ولی درباره استادان او در آن مقطع جز عالمی به نام حسن فاضل اطلاعی در دست نیست. وی سپس از درس خارج فقه و اصول [[سیدمحمدتقی خوانساری|آیت‌الله سیدمحمدتقی موسوی خوانساری]] و مدتی هم از درس خارج فقه و اصول [[عبدالکریم حائری یزدی|آیت‌الله شیخ عبدالکریم حایری یزدی]] بهره برد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۴، ص۳۷۳.</ref> با استناد به این گزارش‌ها می‌توان گفت که از میانه دهه ۱۳۱۰ش به فراگیری دروس خارج فقه و اصول در قم اشتغال داشته است. سیدحمید روحانی از او به‌عنوان یکی از [[شاگردان امام‌خمینی]] نام برده و نام او را در ردیف هشتم شاگردان [[امام‌خمینی]] قرار داده است.<ref>روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۴۳.</ref> و با توجه به اینکه فهرست مزبور به رؤیت امام‌خمینی رسیده است، می‌توان به قطع از استرآبادی به‌عنوان یکی از شاگردان امام‌خمینی نام برد، ولی درباره درس‌هایی که پیش امام‌خمینی خوانده است گزارشی وجود ندارد. می‌توان احتمال داد که در درس‌های فلسفه و همچنین اخلاق امام‌خمینی شرکت می‌کرده است. استرآبادی در سال ۱۳۲۵ش به تهران بازگشت، بنابراین احتمال حضور او در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی منتفی است.  
 
==فعالیت اجتماعی و سیاسی==
استرآبادی پس از سال‌ها تحصیل در قم به تدریس دروس حوزوی در آنجا می‌پرداخت، ولی درباره کتاب‌هایی که تدریس کرده است گزارشی وجود ندارد. او از آیات [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری یزدی]]، سیدابوالحسن اصفهانی، [[سیدمحمدتقی خوانساری]] و [[سیدمحسن حکیم|سیدمحسن طباطبایی حکیم]] اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۴، ص۳۷۳ ـ ۳۷۴.</ref> او در سال ۱۳۲۵ش به تهران بازگشت و به اقامه نماز در مسجد جامع تهران پرداخت.<ref>ریحان، آیینه دانشوران، ص۵۱۲.</ref> استرآبادی در تهران در کنار اقامه نماز در مسجد مذکور، مسئولیت مدرسه علمیه محمدیه تهران را هم بر عهده داشت و در کنار اداره آنجا، به تدریس تفسیر قرآن در آن مدرسه می‌پرداخت.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۴، ص۳۷۳ـ۳۷۴.</ref>   
استرآبادی پس از سال‌ها تحصیل در قم به تدریس دروس حوزوی در آنجا می‌پرداخت، ولی درباره کتاب‌هایی که تدریس کرده است گزارشی وجود ندارد. او از آیات [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری یزدی]]، سیدابوالحسن اصفهانی، [[سیدمحمدتقی خوانساری]] و [[سیدمحسن حکیم|سیدمحسن طباطبایی حکیم]] اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۴، ص۳۷۳ ـ ۳۷۴.</ref> او در سال ۱۳۲۵ش به تهران بازگشت و به اقامه نماز در مسجد جامع تهران پرداخت.<ref>ریحان، آیینه دانشوران، ص۵۱۲.</ref> استرآبادی در تهران در کنار اقامه نماز در مسجد مذکور، مسئولیت مدرسه علمیه محمدیه تهران را هم بر عهده داشت و در کنار اداره آنجا، به تدریس تفسیر قرآن در آن مدرسه می‌پرداخت.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۴، ص۳۷۳ـ۳۷۴.</ref>   


وی از روحانیان شاخص تهران بود و به همین علت در برخی مواقع همراه با دیگر روحانیان تهران به موضع‌گیری در برابر برخی اقدامات حکومت پهلوی می‌پرداخت، ازجمله در ۲۱/۱/۱۳۲۸ ش و در آستانه [[انتخابات]] و تشکیل مجلس مؤسسان قانون اساسی که با هدف افزایش اختیارات شاه برگزار شد، همراه با برخی از روحانیان شاخص تهران با عنوان «هیئت علمای تهران» جلسه‌ای به همین منظور تشکیل دادند و سپس در نامه‌ای به شاه، تغییر قانون اساسی را خلاف مصلحت و موجب تزلزل قانون اساسی دانستند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷ ـ ۱۸.</ref>  
وی از روحانیان شاخص تهران بود و به همین علت در برخی مواقع همراه با دیگر روحانیان تهران به موضع‌گیری در برابر برخی اقدامات حکومت پهلوی می‌پرداخت، ازجمله در ۲۱/۱/۱۳۲۸ ش و در آستانه [[انتخابات]] و تشکیل مجلس مؤسسان قانون اساسی که با هدف افزایش اختیارات شاه برگزار شد، همراه با برخی از روحانیان شاخص تهران با عنوان «هیئت علمای تهران» جلسه‌ای به همین منظور تشکیل دادند و سپس در نامه‌ای به شاه، تغییر قانون اساسی را خلاف مصلحت و موجب تزلزل قانون اساسی دانستند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷ ـ ۱۸.</ref>  
 
===فعالیت مبارزاتی==
استرآبادی با آغاز [[نهضت اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی از سال ۱۳۴۱ش وارد مبارزه با [[حکومت پهلوی]] شد و در آستانه عید نوروز سال ۱۳۴۲ همراه با علمای برجسته تهران اعلامیه‌ای خطاب به مردم صادر کردند و با اشاره به تحولات سیاسی و همچنین هم‌زمانی نوروز با سالروز شهادت [[امام جعفر صادق(ع)]]، جشن سال نو را تحریم کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۵۸؛ روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۳۲۹.</ref> استرآبادی پس از آن نیز به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و به همین سبب در روز ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ همراه با جمعی از علمای برجسته تهران دستگیر و زندانی شد.<ref>قیام ۱۵ خرداد به روایت...، ج۳، ص۳۴۴؛ دهلوی، ص۱۱۳.</ref> پس از دستگیری آنان مراجع عقلید در نامه‌هایی خواستار آزادی آنان شدند (سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱، ص۲۶۸-۲۷۰). استرآبادی پس از مدتی از زندان آزاد شد و به فعالیت‌های سیاسی و تبلیغی در تهران ادامه داد. او سپس از امام‌خمینی نیز اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. امام‌خمینی ذیل اجازه‌نامه او واژه «معروف هستند» را مرقوم کرده بود.<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۴۷۹.</ref>  
استرآبادی با آغاز [[نهضت اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی از سال ۱۳۴۱ش وارد مبارزه با [[حکومت پهلوی]] شد و در آستانه عید نوروز سال ۱۳۴۲ همراه با علمای برجسته تهران اعلامیه‌ای خطاب به مردم صادر کردند و با اشاره به تحولات سیاسی و همچنین هم‌زمانی نوروز با سالروز شهادت [[امام جعفر صادق(ع)]]، جشن سال نو را تحریم کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۵۸؛ روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۳۲۹.</ref> استرآبادی پس از آن نیز به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و به همین سبب در روز ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ همراه با جمعی از علمای برجسته تهران دستگیر و زندانی شد.<ref>قیام ۱۵ خرداد به روایت...، ج۳، ص۳۴۴؛ دهلوی، ص۱۱۳.</ref> پس از دستگیری آنان مراجع عقلید در نامه‌هایی خواستار آزادی آنان شدند (سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱، ص۲۶۸-۲۷۰). استرآبادی پس از مدتی از زندان آزاد شد و به فعالیت‌های سیاسی و تبلیغی در تهران ادامه داد. او سپس از امام‌خمینی نیز اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. امام‌خمینی ذیل اجازه‌نامه او واژه «معروف هستند» را مرقوم کرده بود.<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۴۷۹.</ref>  


۲۰٬۳۵۷

ویرایش