جعفر اشراقی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:
جعفر افروغ معروف به اشراقی در سال ۱۲۹۴ ش در محله نوبر شهر تبریز و در خانواده‌ای کاسب‌پیشه به دنیا آمد <ref>(«خاطراتی از روزهای...»، ۴۶).</ref> او خواندن و نوشتن را در تبریز و در مکتب‌خانه میرزا ابوالقاسم گرگری در مسجد مدینه تبریز فراگرفت و سپس به تحصیل دروس حوزوی در مدرسه طالبیه تبریز پرداخت. مقدمات را در آن مدرسه و نزد سیداسماعیل شنب‌غازانی و میرزا علی اهری خواند و در سال ۱۳۱۳ ش به قم رفت <ref>(افروغ، ۱۵-۱۶).</ref> در حوزه علمیه قم ابتدا دروس سطح را نزد میرزا محمدعلی ادیب تهرانی، سیداحمد لواسانی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، امام‌خمینی <ref>(رازی، ج ۲، ۸۷)</ref> میرزا محمد همدانی و میرزا عسگر همدانی آموخت <ref>(الوانساز خویی، ۷۲).</ref> هم‌زمان به تحصیل علوم عقلی نیز می‌پرداخت و در سال ۱۳۲۰ ش همراه با عده‌ای معدود، در درس اسفار اربعه امام‌خمینی شرکت می‌کرد <ref>(افروغ، ۱۶-۱۷).</ref> وی به احتمال زیاد، در سال‌های پایانی دهه ۱۳۲۰ در آن درس حضور می‌یافت. مدتی هم در درس فلسفه میرزا خلیل کمره‌ای شرکت کرد <ref>(«خاطراتی از روزهای...»، ۴۱).</ref> آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات سیدمحمد حجت کوه‌کمری، سیدصدرالدین صدر، سیدمحمدتقی خوانساری و میرزا آقا رضی تبریزی حاضر شد. سپس به نجف اشرف رفت و در دوره حضور کوتاه‌مدتش در آن شهر، از درس خارج آیت‌الله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا بهره‌مند شد <ref>(رازی، ج ۲، ۸۷)</ref> و سپس به کشور بازگشت. با ورود آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی به قم، در محضر درس ایشان حاضر شد و مدت ده سال از درس خارج فقه و اصول ایشان استفاده کرد <ref>(خاطرات پانزده خرداد، ۹).</ref>
جعفر افروغ معروف به اشراقی در سال ۱۲۹۴ ش در محله نوبر شهر تبریز و در خانواده‌ای کاسب‌پیشه به دنیا آمد <ref>(«خاطراتی از روزهای...»، ۴۶).</ref> او خواندن و نوشتن را در تبریز و در مکتب‌خانه میرزا ابوالقاسم گرگری در مسجد مدینه تبریز فراگرفت و سپس به تحصیل دروس حوزوی در مدرسه طالبیه تبریز پرداخت. مقدمات را در آن مدرسه و نزد سیداسماعیل شنب‌غازانی و میرزا علی اهری خواند و در سال ۱۳۱۳ ش به قم رفت <ref>(افروغ، ۱۵-۱۶).</ref> در حوزه علمیه قم ابتدا دروس سطح را نزد میرزا محمدعلی ادیب تهرانی، سیداحمد لواسانی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، امام‌خمینی <ref>(رازی، ج ۲، ۸۷)</ref> میرزا محمد همدانی و میرزا عسگر همدانی آموخت <ref>(الوانساز خویی، ۷۲).</ref> هم‌زمان به تحصیل علوم عقلی نیز می‌پرداخت و در سال ۱۳۲۰ ش همراه با عده‌ای معدود، در درس اسفار اربعه امام‌خمینی شرکت می‌کرد <ref>(افروغ، ۱۶-۱۷).</ref> وی به احتمال زیاد، در سال‌های پایانی دهه ۱۳۲۰ در آن درس حضور می‌یافت. مدتی هم در درس فلسفه میرزا خلیل کمره‌ای شرکت کرد <ref>(«خاطراتی از روزهای...»، ۴۱).</ref> آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات سیدمحمد حجت کوه‌کمری، سیدصدرالدین صدر، سیدمحمدتقی خوانساری و میرزا آقا رضی تبریزی حاضر شد. سپس به نجف اشرف رفت و در دوره حضور کوتاه‌مدتش در آن شهر، از درس خارج آیت‌الله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا بهره‌مند شد <ref>(رازی، ج ۲، ۸۷)</ref> و سپس به کشور بازگشت. با ورود آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی به قم، در محضر درس ایشان حاضر شد و مدت ده سال از درس خارج فقه و اصول ایشان استفاده کرد <ref>(خاطرات پانزده خرداد، ۹).</ref>


جعفر اشراقی که از آیت‌الله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا اجازه اجتهاد و از آیات هبه‌الدین شهرستانی، سیدعبدالحسین شرف‌الدین، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، شیخ فضل‌الله زنجانی، سیداحمد حسینی زنجانی، سیدابوالقاسم خویی، سیدحسین طباطبایی بروجردی، میرزا ابوعبدالله زنجانی، سیدابوالحسن اصفهانی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، شیخ آقابزرگ تهرانی و سیدمحمد حجت کوه‌کمری اجازاتی در امور شرعی دریافت کرده بود <ref>(افروغ، ۲۵-۳۶؛ الوانساز خویی، ج ۱، ۷۲)</ref> در سال ۱۳۳۲ ش به تبریز بازگشت و به اقامه نماز جماعت و تدریس در مسجد آقا ـ از مساجد قدیمی و بزرگ تبریز ـ پرداخت <ref>(«درگذشتگان»، ۱۳۵).</ref> او از روحانیانی بود که به مباحث جدید اهمیت زیادی می‌داد و در زمان تحصیل در قم، همراه با آیات سیدرضا صدر، سیدمحمود علایی طالقانی و سیدعزالدین حسینی زنجانی، درس جامعه‌شناسی را از کتاب علم‌الاجتماع، ترجمه و با هم مباحثه می‌کردند. پس از بازگشت به تبریز این رویه را ادامه داد و همراه با شیخ نصرالله شبستری و عبدالله مجتهدی، محفلی علمی، ادبی، تاریخی و حدیثی تشکیل داد و به تعمق در آیات قرآن و آموزش صحیح آن می‌پرداخت <ref>(همان، ۱۳۴).</ref>
جعفر اشراقی که از آیت‌الله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا اجازه اجتهاد و از آیات هبه‌الدین شهرستانی، سیدعبدالحسین شرف‌الدین، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، شیخ فضل‌الله زنجانی، سیداحمد حسینی زنجانی، سیدابوالقاسم خویی، سیدحسین طباطبایی بروجردی، میرزا ابوعبدالله زنجانی، سیدابوالحسن اصفهانی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، شیخ آقابزرگ تهرانی و سیدمحمد حجت کوه‌کمری اجازاتی در امور شرعی دریافت کرده بود <ref>(افروغ، ۲۵-۳۶؛ الوانساز خویی، ج ۱، ۷۲)</ref> در سال ۱۳۳۲ ش به تبریز بازگشت و به اقامه نماز جماعت و تدریس در مسجد آقا ـ از مساجد قدیمی و بزرگ تبریز ـ پرداخت <ref>(«درگذشتگان»، ۱۳۵).</ref> او از روحانیانی بود که به مباحث جدید اهمیت زیادی می‌داد و در زمان تحصیل در قم، همراه با آیات سیدرضا صدر، سیدمحمود علایی طالقانی و سیدعزالدین حسینی زنجانی، درس جامعه‌شناسی را از کتاب علم‌الاجتماع، ترجمه و با هم مباحثه می‌کردند. پس از بازگشت به تبریز این رویه را ادامه داد و همراه با شیخ نصرالله شبستری و عبدالله مجتهدی، محفلی علمی، ادبی، تاریخی و حدیثی تشکیل داد و به تعمق در آیات قرآن و آموزش صحیح آن می‌پرداخت <ref>(همان، ۱۳۴).</ref>


جعفر اشراقی از سال ۱۳۴۱ ش و در جریان مصوبه دولت پیرامون انجمن‌های ایالتی و ولایتی، همگام با روحانیان دیگر به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت و همراه با جمعی از علمای تبریز، اعلامیه‌هایی را در انتقاد از آن صادر می‌کرد <ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۴؛ همان، ۴۷).</ref> در دوم مهر ۱۳۴۲ ش همراه با روحانیان برجسته و مبارز آذربایجان و تبریز، با صدور اعلامیه‌ای علیه حکومت پهلوی، سیاست‌های دولت را در حوزه‌های مذهبی، اقتصادی، فرهنگی و دانشگاهی، سیاست خارجی و سیاست داخلی ازجمله برگزاری انتخابات مجلسین شورای ملی و سنا مورد انتقاد قرار داد <ref>(همان، ۱۰۰ ـ ۱۰۳؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج ۲، ۴۳).</ref> به همین علت رئیس ساواک استان آذربایجان شرقی در ۱۳ آبان ۱۳۴۲ در نامه‌ای به اداره کل سوم ساواک، خواستار دستگیری و اعزام او به تهران شد و پیشنهاد داد از بازگشت او به تبریز به مدت یک سال جلوگیری شود (<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۵۴، ۱۳۱-۱۳۲).</ref>
جعفر اشراقی از سال ۱۳۴۱ ش و در جریان مصوبه دولت پیرامون انجمن‌های ایالتی و ولایتی، همگام با روحانیان دیگر به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت و همراه با جمعی از علمای تبریز، اعلامیه‌هایی را در انتقاد از آن صادر می‌کرد <ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۴؛ همان، ۴۷).</ref> در دوم مهر ۱۳۴۲ ش همراه با روحانیان برجسته و مبارز آذربایجان و تبریز، با صدور اعلامیه‌ای علیه حکومت پهلوی، سیاست‌های دولت را در حوزه‌های مذهبی، اقتصادی، فرهنگی و دانشگاهی، سیاست خارجی و سیاست داخلی ازجمله برگزاری انتخابات مجلسین شورای ملی و سنا مورد انتقاد قرار داد <ref>(همان، ۱۰۰ ـ ۱۰۳؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج ۲، ۴۳).</ref> به همین علت رئیس ساواک استان آذربایجان شرقی در ۱۳ آبان ۱۳۴۲ در نامه‌ای به اداره کل سوم ساواک، خواستار دستگیری و اعزام او به تهران شد و پیشنهاد داد از بازگشت او به تبریز به مدت یک سال جلوگیری شود (<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۵۴، ۱۳۱-۱۳۲).</ref>
۲۳٬۱۱۲

ویرایش