۲۱٬۲۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | {{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | ||
| عنوان = | | عنوان =عبدالرحمان حیدری ایلامی | ||
| تصویر = | | تصویر =عبدالرحمان حیدری ایلامی.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۳۰۴ش | ||
| زادگاه = | | زادگاه =ایلام | ||
| تاریخ وفات = | | تاریخ وفات = | ||
| شهر وفات = | | شهر وفات = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''عبدالرحمن حیدری'''، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی. | '''عبدالرحمن حیدری'''، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۷: | ||
حیدری در اواخر سال ۱۳۲۳ش کسوت معلمی را ترک و راهی [[کربلا]] شد و در حوزه علمیه آنجا مقدمات و سطح را تا پایان شرح لمعه نزد آقایان سعید تنکابنی، شیخ جعفر رشتی، شیخ محمدحسین مازندرانی و میرزا یوسف بیارجمندی به پایان رساند. در سال ۱۳۲۴ش به سامرا رفت و در مدرسه میرزای شیرازی، رسایل و مکاسب و بخشی از دروس خارج فقه و اصول را پیش آیات شیخ مجتبی لنکرانی، شیخ عبدالرسول اصفهانی و شیخ عبدالرحمن اصفهانی خواند. او پس از هشت سال راه [[نجف اشرف]] را در پیش گرفت و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه آنجا]] در دروس خارج فقه و اصول آیات [[سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، [[سیدابوالقاسم موسوی خویی]]، سیدمحمود حسینی شاهرودی، میرزا باقر زنجانی و شیخ حسین حلی شرکت کرد. او پس از ورود [[امام‌خمینی]] به عراق و آغاز تدریس خارج فقه (بیع مکاسب) در [[مسجد شیخ انصاری نجف|مسجد شیخ انصاری آن شهر]]، در آن درس حضور یافت و ازجمله افرادی بود که در درس ولایت فقیه ایشان نیز حاضر بود. همچنین از آیات حکیم، خویی، [[سیداحمد خوانساری|سیداحمد موسوی خوانساری]]، [[سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، سیدعبدالهادی حسینی شیرازی و امام‌خمینی اجازاتی در امور شرعیه دریافت کرد و در هیئت استفتای برخی از مراجع عضویت یافت. | حیدری در اواخر سال ۱۳۲۳ش کسوت معلمی را ترک و راهی [[کربلا]] شد و در حوزه علمیه آنجا مقدمات و سطح را تا پایان شرح لمعه نزد آقایان سعید تنکابنی، شیخ جعفر رشتی، شیخ محمدحسین مازندرانی و میرزا یوسف بیارجمندی به پایان رساند. در سال ۱۳۲۴ش به سامرا رفت و در مدرسه میرزای شیرازی، رسایل و مکاسب و بخشی از دروس خارج فقه و اصول را پیش آیات شیخ مجتبی لنکرانی، شیخ عبدالرسول اصفهانی و شیخ عبدالرحمن اصفهانی خواند. او پس از هشت سال راه [[نجف اشرف]] را در پیش گرفت و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه آنجا]] در دروس خارج فقه و اصول آیات [[سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، [[سیدابوالقاسم موسوی خویی]]، سیدمحمود حسینی شاهرودی، میرزا باقر زنجانی و شیخ حسین حلی شرکت کرد. او پس از ورود [[امام‌خمینی]] به عراق و آغاز تدریس خارج فقه (بیع مکاسب) در [[مسجد شیخ انصاری نجف|مسجد شیخ انصاری آن شهر]]، در آن درس حضور یافت و ازجمله افرادی بود که در درس ولایت فقیه ایشان نیز حاضر بود. همچنین از آیات حکیم، خویی، [[سیداحمد خوانساری|سیداحمد موسوی خوانساری]]، [[سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، سیدعبدالهادی حسینی شیرازی و امام‌خمینی اجازاتی در امور شرعیه دریافت کرد و در هیئت استفتای برخی از مراجع عضویت یافت. | ||
حیدری ایلامی پس از سال‌ها اقامت در نجف اشرف به دعوت کردهای فیلی بغداد و به نمایندگی از مراجع عظام تقلید در سال ۱۳۴۹ش راهی بغداد شد و در «حسینیه ابوسیفین» به اقامه [[نماز جماعت]]، تبلیغ معارف دینی و ارشاد مردم پرداخت و با همکاری مؤمنان به دستگیری از ایتام و مستمندان پرداخت. همچنین در حل اختلافات ساکنان این مناطق (باب الشیخ، شورجه، الثوره، جمیله و جمهوری) نیز نقش داشت. همکاری نزدیک او با هیئت‌های مذهبی حسینیه ابوسیفین و حسینیه اکراد فیلی در منطقه باب الشیخ بغداد و مشارکت وی در برنامه‌های مذهبی و به ویژه ایام سوگواری پیامبر اعظم(ص)، ماه‌های محرم، صفر و رمضان موجب نزدیکی بیشتر مؤمنین به ایشان شده بود و این امر موجب شد همواره از سوی دستگاه امنیتی حزب بعث احضار و مورد آزار و اذیت قرار گیرد (یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۴۵ آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن حیدری ایلامی، مقدمه؛ قاسم‌پور، ص۱۴۵). | حیدری ایلامی پس از سال‌ها اقامت در نجف اشرف به دعوت کردهای فیلی بغداد و به نمایندگی از مراجع عظام تقلید در سال ۱۳۴۹ش راهی بغداد شد و در «حسینیه ابوسیفین» به اقامه [[نماز جماعت]]، تبلیغ معارف دینی و ارشاد مردم پرداخت و با همکاری مؤمنان به دستگیری از ایتام و مستمندان پرداخت. همچنین در حل اختلافات ساکنان این مناطق (باب الشیخ، شورجه، الثوره، جمیله و جمهوری) نیز نقش داشت. همکاری نزدیک او با هیئت‌های مذهبی حسینیه ابوسیفین و حسینیه اکراد فیلی در منطقه باب الشیخ بغداد و مشارکت وی در برنامه‌های مذهبی و به ویژه ایام سوگواری پیامبر اعظم(ص)، ماه‌های محرم، صفر و رمضان موجب نزدیکی بیشتر مؤمنین به ایشان شده بود و این امر موجب شد همواره از سوی دستگاه امنیتی حزب بعث احضار و مورد آزار و اذیت قرار گیرد <ref>(یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۴۵ آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن حیدری ایلامی، مقدمه؛ قاسم‌پور، ص۱۴۵).</ref> | ||
فعالیت‌های حیدری در بغداد حساسیت [[حزب بعث عراق|حکومت بعث عراق]] را برانگیخت و سرانجام وی در تاریخ پنجم دی ۱۳۵۰ از سوی دستگاه امنیتی عراق دستگیر و در نزدیکی یکی از پاسگاه‌های منطقه مرزی فکه در استان خوزستان به ایران بازگردانده شد. او پس از بازگشت به کشور، به [[قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] به مدت دو سال به تدریس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] پرداخت. سپس با درخواست جمعی از اهالی ایلام، به زادگاهش بازگشت و فعالیت علیه برخی از جریان‌ها ازجمله [[بهاییان]] را آغاز کرد. او در مراسم و مجالسی که توسط [[حکومت پهلوی]] برگزار می‌شد حضور نمی‌یافت و در سفر [[محمدرضا پهلوی]] به ایلام، برای خودداری از حضور در مراسم استقبال از او از ایلام خارج شد. این اقدامات حساسیت مقامات ایلام را برانگیخت و او را تحت فشار قرار دادند. این فشارها او را واداشت تا بار دیگر راهی قم شود (یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۴۵ آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن حیدری ایلامی، مقدمه). وی در ۲۷ شهریور ۱۳۵۵ از | فعالیت‌های حیدری در بغداد حساسیت [[حزب بعث عراق|حکومت بعث عراق]] را برانگیخت و سرانجام وی در تاریخ پنجم دی ۱۳۵۰ از سوی دستگاه امنیتی عراق دستگیر و در نزدیکی یکی از پاسگاه‌های منطقه مرزی فکه در استان خوزستان به ایران بازگردانده شد. او پس از بازگشت به کشور، به [[قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] به مدت دو سال به تدریس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] پرداخت. سپس با درخواست جمعی از اهالی ایلام، به زادگاهش بازگشت و فعالیت علیه برخی از جریان‌ها ازجمله [[بهاییان]] را آغاز کرد. او در مراسم و مجالسی که توسط [[حکومت پهلوی]] برگزار می‌شد حضور نمی‌یافت و در سفر [[محمدرضا پهلوی]] به ایلام، برای خودداری از حضور در مراسم استقبال از او از ایلام خارج شد. این اقدامات حساسیت مقامات ایلام را برانگیخت و او را تحت فشار قرار دادند. این فشارها او را واداشت تا بار دیگر راهی قم شود (یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۴۵ آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن حیدری ایلامی، مقدمه). وی در ۲۷ شهریور ۱۳۵۵ از امام خمینی اجازه تصدی در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد <ref>(همان، ص۱۵۳؛ اجازات امام‌خمینی، ص۲۷۵).</ref> | ||
حیدری ایلامی در آغازین روزهای سال ۱۳۵۷ به ایلام بازگشت و در رأس مبارزان و فعالان سیاسی علیه حکومت پهلوی قرار گرفت. او در ۱۹ اردیبهشت آن سال مجلس بزرگداشتی برای شهدای قم در خانه‌اش برگزار کرد و در آن مجلس انتقاداتی را علیه حکومت پهلوی مطرح نمود که گزارشگر [[ساواک]] از آن با عنوان «اظهارات تحریک‌آمیز» نام برد. پس از آن، اغلب تجمعات و راهپیمایی‌های سیاسی از مسجد جامع و با محوریت او آغاز می‌شد. نگاهی به اسناد مبارزاتی حیدری نشان می‌دهد وی محور همه مبارزات و تلاش‌های نیروهای انقلابی و مخالف حکومت پهلوی در شهر ایلام بود و به سبب همین فعالیت‌ها همواره تحت نظر ماموران قرار داشت و رفتارهای او توسط ماموران ساواک به تهران منتقل می‌شد(یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۴۵ آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن حیدری ایلامی، ص۸۷-۱۴۹). | حیدری ایلامی در آغازین روزهای سال ۱۳۵۷ به ایلام بازگشت و در رأس مبارزان و فعالان سیاسی علیه حکومت پهلوی قرار گرفت. او در ۱۹ اردیبهشت آن سال مجلس بزرگداشتی برای شهدای قم در خانه‌اش برگزار کرد و در آن مجلس انتقاداتی را علیه حکومت پهلوی مطرح نمود که گزارشگر [[ساواک]] از آن با عنوان «اظهارات تحریک‌آمیز» نام برد. پس از آن، اغلب تجمعات و راهپیمایی‌های سیاسی از مسجد جامع و با محوریت او آغاز می‌شد. نگاهی به اسناد مبارزاتی حیدری نشان می‌دهد وی محور همه مبارزات و تلاش‌های نیروهای انقلابی و مخالف حکومت پهلوی در شهر ایلام بود و به سبب همین فعالیت‌ها همواره تحت نظر ماموران قرار داشت و رفتارهای او توسط ماموران ساواک به تهران منتقل می‌شد<ref>(یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۴۵ آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن حیدری ایلامی، ص۸۷-۱۴۹).</ref> | ||
یکی از مهم‌ترین اقدامات وی در ایلام، برگزاری دادگاه عدل اسلامی در خانه‌اش بود؛ وی شش ماه پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به مرجعی برای رسیدگی به اختلافات میان مردم ایلام تبدیل شد و با این اقدام، قدرت حکومت پهلوی در ایلام را به چالش کشید. حیدری در آبان آن سال همراه با روحانیان ایلام، با صدور اعلامیه‌ای به دستگاه‌های امنیتی و اداری ایلام، درباره اقدامات ایذایی و تخریب وجهه انقلابیان هشدار دادند و آنان را تهدید کردند که به سزای اعمالشان خواهند رسید(سیر مبارزات یاران...، ج۱۳، ص۴۶۰-۴۶۱). وی سپس همراه با روحانیان مبارز غرب کشور (استان‌های ایلام و کرمانشاه)، در اول بهمن ۱۳۵۷ با صدور اعلامیه‌ای خطاب به مردم و عشایر غرب کشور، خواستار هوشمندی و اجرای بی‌درنگ دستورات «زعیم کبیر حضرت آیت‌الله‌العظمی خمینی» شدند، استعفای نمایندگان غرب کشور در [[مجلس سنا|مجلسین سنا]] و [[مجلس شورای ملی|شورای ملی]] و همچنین حمایت مردم از هوانیروز کرمانشاه شدند (اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۵۴۰-۵۴۱). او در روزهای پایانی حکومت پهلوی، مدیریت شهر ایلام را بر عهده گرفت و از افتادن سلاح به دست مردم جلوگیری کرد و مانع تخریب ادارات و مکان‌های دولتی شد. | یکی از مهم‌ترین اقدامات وی در ایلام، برگزاری دادگاه عدل اسلامی در خانه‌اش بود؛ وی شش ماه پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به مرجعی برای رسیدگی به اختلافات میان مردم ایلام تبدیل شد و با این اقدام، قدرت حکومت پهلوی در ایلام را به چالش کشید. حیدری در آبان آن سال همراه با روحانیان ایلام، با صدور اعلامیه‌ای به دستگاه‌های امنیتی و اداری ایلام، درباره اقدامات ایذایی و تخریب وجهه انقلابیان هشدار دادند و آنان را تهدید کردند که به سزای اعمالشان خواهند رسید<ref>(سیر مبارزات یاران...، ج۱۳، ص۴۶۰-۴۶۱).</ref> وی سپس همراه با روحانیان مبارز غرب کشور (استان‌های ایلام و کرمانشاه)، در اول بهمن ۱۳۵۷ با صدور اعلامیه‌ای خطاب به مردم و عشایر غرب کشور، خواستار هوشمندی و اجرای بی‌درنگ دستورات «زعیم کبیر حضرت آیت‌الله‌العظمی خمینی» شدند، استعفای نمایندگان غرب کشور در [[مجلس سنا|مجلسین سنا]] و [[مجلس شورای ملی|شورای ملی]] و همچنین حمایت مردم از هوانیروز کرمانشاه شدند (اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۵۴۰-۵۴۱). او در روزهای پایانی حکومت پهلوی، مدیریت شهر ایلام را بر عهده گرفت و از افتادن سلاح به دست مردم جلوگیری کرد و مانع تخریب ادارات و مکان‌های دولتی شد. | ||
== فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | == فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۳: | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
حیدری در ۱۱ دی ۱۳۶۵ در ایلام درگذشت و پیکرش پس از انتقال به قم در جوار حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد (گلشن ابرار، ۱۲ ـ ص۹۰۷). | حیدری در ۱۱ دی ۱۳۶۵ در ایلام درگذشت و پیکرش پس از انتقال به قم در جوار حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد <ref>(گلشن ابرار، ۱۲ ـ ص۹۰۷).</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* اجازات امام‌خمینی (۱۳۹۴)، به کوشش مهدی حاضری، مقدمه‌نویس: کاظم رحمان ستایش، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | * اجازات امام‌خمینی (۱۳۹۴)، به کوشش مهدی حاضری، مقدمه‌نویس: کاظم رحمان ستایش، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | ||
* اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. | * اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۰: | ||
* یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۰)، کتاب ۴۳: حجت‌الاسلام حاج شیخ محمد تعمیرکاری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات. | * یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۰)، کتاب ۴۳: حجت‌الاسلام حاج شیخ محمد تعمیرکاری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات. | ||
* یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۲)، کتاب ۴۵: حجت‌الاسلام حاج شیخ محمد تعمیرکاری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات | * یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۲)، کتاب ۴۵: حجت‌الاسلام حاج شیخ محمد تعمیرکاری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:پروژه شاگردان]] | ||