سیدعلی رئیسی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:


== فعالیت سیاسی و اجتماعی ==
== فعالیت سیاسی و اجتماعی ==
او در سال ۱۳۴۷ به کشور بازگشت و در گرگان مقیم شد و به اقامه نماز در مسجد گلشن آن شهر پرداخت. همچنین در مدارس علمیه آنجا تدریس می‌کرد و سپس مدرسه علمیه صالحیه را در همان شهر احیا کرد و ضمن اداره آنجا، به تدریس دروس حوزوی در آن مدرسه پرداخت. رئیسی در [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت اسلامی]] هم فعال بود.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، زندگینامه سیدعلی رئیسی.</ref> و مسجد گلشن یکی از کانون‌های انقلاب اسلامی در آن شهر شمرده می‌شد. به‌ویژه پس از تبعید آقایان سیدحبیب‌الله طاهری، [[سیدکاظم نورمفیدی]] و فرزندش سیدمحمد رئیسی از گرگان، بر دامنه فعالیت‌هایش افزود.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، زندگینامه سیدعلی رئیسی.</ref> از جمله در شهریور ۱۳۵۷ و پس از نماز عید فطر، تظاهرات مردم گرگان از مسجد فوق آغاز شد و رئیسی همراه با جمعی دیگر از روحانیان پیشاپیش تظاهرات کنندگان حضور داشت.<ref>سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱۱، ص۱۳۴ـ۱۳۵.</ref>  
رئیسی  در سال ۱۳۴۷ به کشور بازگشت و در گرگان مقیم شد و به اقامه نماز در مسجد گلشن آن شهر پرداخت. همچنین در مدارس علمیه آنجا تدریس می‌کرد و سپس مدرسه علمیه صالحیه را در همان شهر احیا کرد و ضمن اداره آنجا، به تدریس دروس حوزوی در آن مدرسه پرداخت. رئیسی در [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت اسلامی]] هم فعال بود.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، زندگینامه سیدعلی رئیسی.</ref> و مسجد گلشن یکی از کانون‌های انقلاب اسلامی در آن شهر شمرده می‌شد. به‌ویژه پس از تبعید آقایان سیدحبیب‌الله طاهری، [[سیدکاظم نورمفیدی]] و فرزندش سیدمحمد رئیسی از گرگان، بر دامنه فعالیت‌هایش افزود.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، زندگینامه سیدعلی رئیسی.</ref> از جمله در شهریور ۱۳۵۷ و پس از نماز عید فطر، تظاهرات مردم گرگان از مسجد فوق آغاز شد و رئیسی همراه با جمعی دیگر از روحانیان پیشاپیش تظاهرات کنندگان حضور داشت.<ref>سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱۱، ص۱۳۴ـ۱۳۵.</ref>  


بر اساس گزارش [[ساواک]] از تظاهرات فوق، او سازمان‌دهی آن تظاهرات را برعهده داشت و نظر روحانیان دیگر را نسبت به برگزاری این تظاهرات جلب کرده بود.<ref>سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱۱، ص۱۴۹ـ۱۵۰.</ref> در آبان ۱۳۵۷ و پس‌از انتصاب ارتشبد ازهاری به نخست‌وزیری، همراه با جمعی از روحانیان گرگان، اقدام حکومت پهلوی در واگذاری دولت به نظامیان را آخرین تلاش برای بقای حکومت پهلوی دانستند و ضمن تخطئه آن اقدام، اعلام کردند روزهای ۱۷ و ۱۸ آبان را همگام با سراسر کشور اعتصاب عمومی اعلام کردند.<ref>سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱۴، ص۹۹ـ۱۰۰.</ref>
بر اساس گزارش [[ساواک]] از تظاهرات فوق، او سازمان‌دهی آن تظاهرات را برعهده داشت و نظر روحانیان دیگر را نسبت به برگزاری این تظاهرات جلب کرده بود.<ref>سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱۱، ص۱۴۹ـ۱۵۰.</ref> در آبان ۱۳۵۷ و پس‌از انتصاب ارتشبد ازهاری به نخست‌وزیری، همراه با جمعی از روحانیان گرگان، اقدام حکومت پهلوی در واگذاری دولت به نظامیان را آخرین تلاش برای بقای حکومت پهلوی دانستند و ضمن تخطئه آن اقدام، اعلام کردند روزهای ۱۷ و ۱۸ آبان را همگام با سراسر کشور اعتصاب عمومی اعلام کردند.<ref>سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۱۴، ص۹۹ـ۱۰۰.</ref>
۲۴٬۹۱۰

ویرایش