محمدجواد حجتی کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

او از هفت‌سالگی، نخست در خانه و نزد مادر و سپس در مکتبخانه، [[قرآن]] و خواندن و نوشتن را فراگرفت و در حدود نه‌سالگی به مدرسه علمیه معصومیه کرمان رفت <ref>حجتی کرمانی، عشق و تلاش، ۸</ref>. وی افزون بر علوم دینی، درس‌های جدید را تا مقطع دیپلم ادامه داد <ref>خوش‌زاد، مجلس شورای اسلامی، ۱۹۳</ref>. استادان او در حوزه علمیه کرمان، به غیر از پدرش که جامع‌المقدمات را نزد او خوانده بود، کسانی چون عباس حقیقی، علی لبیبی، سیدجواد نیشابوری، علی‌اصغر صالحی، علی شیخ‌الرئیس و سیداحمد فخر مهدوی بودند. او در این دوره با [[محمدجواد باهنر]]، علی ایرانمنش و محمدعلی موحدی کرمانی هم‌درس بود <ref>حجتی کرمانی، عشق و تلاش، ۸؛ حجتی کرمانی، آموزگار من نواب، ۱۵</ref>. دوران تحصیل او با فقر و بیماری‌های ناشی از سوء ‌تغذیه همراه بود؛ چنان‌که در حدود سال ۱۳۲۵ ناچار شد به توصیه پزشک، سه سال از تحصیل دور بماند <ref>حجتی کرمانی، عشق و تلاش، ۹ ـ ۱۰</ref>. او در سال ۱۳۳۱ به همراه برادرش علی حجتی کرمانی، برای ادامه تحصیل به قم رفت و تا سال ۱۳۳۷، زمان فوت پدر، به طور متوالی و از آن پس به صورت پراکنده به قم رفت‌وآمد داشت <ref>حجتی کرمانی، عشق و تلاش، ۱۰</ref>. حجتی کرمانی مقطع سطح را در قم نزد سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و محمد مجاهدی تبریزی گذراند و در درس خارج نزد [[سیدحسین بروجردی]] و [[امام‌خمینی]] بهره برد و به مدت محدود در درس [[محمدعلی اراکی]] و [[عباسعلی شاهرودی]] شرکت کرد. شرح منظومه [[ملاهادی سبزواری]] را نزد [[حسینعلی منتظری]] و بخش‌هایی از شفا را از [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] فراگرفت <ref>حجتی کرمانی، عشق و تلاش، ۶۷ ـ ۶۹</ref>.

حجتی کرمانی در این سال‌ها افزون بر تحصیل و تدریس، گاه به نگارش نیز می‌پرداخت و چند سال پس از فوت پدر، در کرمان به منبر می‌رفت و امام جماعت بود <ref>خوش‌زاد، مجلس شورای اسلامی، ۱۹۳؛ حجتی کرمانی، عشق و تلاش، ۱۰</ref>.