۲۴٬۹۱۰
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «'''فناری''': یکی از عارفان بزرگ مسلمان؛ قرن هشتم قمری محمدبنحمزةبنمحمد رومی، ملقب به شمسالدین و معروف به «فناری» در سال ۷۵۱ق در روم زاده شد. پدرش از عالمان و عارفان زمان خود بود.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۴/۳۵۴.</ref> شمسالدین فناری پس ا...» ایجاد کرد) |
جز (added Category:مقاله های نیازمند ارزیابی using HotCat) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
# حقیقت انسانی: فناری، حقیقت انسانی را به اعتبار غلبه حکم وحدت، حقیقت محمدیه و به اعتبار غلبه حکم تفصیل و کثرت، حضرت عمائیه میداند؛ ولی امامخمینی حقیقت محمدیه را صورت اسم «الله» که جامع احدیت جمع اسما و جامع احدیت جمع اعیان است، میداند و عماء را وجهه غیبی قدسی اسم «الله» میشمارد که از هر کثرت و تفصیلی منزه است<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۳۰۸–۳۰۹.</ref> {{ببینید|حقیقت محمدیه}}. | # حقیقت انسانی: فناری، حقیقت انسانی را به اعتبار غلبه حکم وحدت، حقیقت محمدیه و به اعتبار غلبه حکم تفصیل و کثرت، حضرت عمائیه میداند؛ ولی امامخمینی حقیقت محمدیه را صورت اسم «الله» که جامع احدیت جمع اسما و جامع احدیت جمع اعیان است، میداند و عماء را وجهه غیبی قدسی اسم «الله» میشمارد که از هر کثرت و تفصیلی منزه است<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۳۰۸–۳۰۹.</ref> {{ببینید|حقیقت محمدیه}}. | ||
# حقیقت وجود: فناری حقیقت وجود را عین حقتعالی میداند و نسبت آن را به حصههای وجود، مانند نسبت کلی بر مصادیق و ماهیت بر مصداقهای خود میداند؛ اما به نظر امامخمینی نسبت مفهوم وجود به مصادیق خود، مانند نسبت حقیقت کلیه به افراد یا همچون [[ماهیت]] به مصداق خود نیست و حقیقت وجود را که عین حقتعالی است، نباید ماهیت کلی دانست.<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۲۶۵.</ref> امامخمینی در این مسئله، پیرو ملاصدراست و مسئله را به دیدگاه او دربارهٔ تشکیک مراتب وجود، اشتراک معنوی وجود و وحدت حقیقت وجود ارجاع داده،<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۲۶۵.</ref> با استفاده از مبنای تشکیک خاص در مراتب وجود، «ما به الاشتراک» را عین «ما به الامتیاز» میداند<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۲۷۱.</ref> {{ببینید|تشکیک در وجود}}. | # حقیقت وجود: فناری حقیقت وجود را عین حقتعالی میداند و نسبت آن را به حصههای وجود، مانند نسبت کلی بر مصادیق و ماهیت بر مصداقهای خود میداند؛ اما به نظر امامخمینی نسبت مفهوم وجود به مصادیق خود، مانند نسبت حقیقت کلیه به افراد یا همچون [[ماهیت]] به مصداق خود نیست و حقیقت وجود را که عین حقتعالی است، نباید ماهیت کلی دانست.<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۲۶۵.</ref> امامخمینی در این مسئله، پیرو ملاصدراست و مسئله را به دیدگاه او دربارهٔ تشکیک مراتب وجود، اشتراک معنوی وجود و وحدت حقیقت وجود ارجاع داده،<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۲۶۵.</ref> با استفاده از مبنای تشکیک خاص در مراتب وجود، «ما به الاشتراک» را عین «ما به الامتیاز» میداند<ref>امامخمینی، تعلیقات فصوص، ۲۷۱.</ref> {{ببینید|تشکیک در وجود}}. | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |