غلامرضا کاردان: تفاوت میان نسخه‌ها

او در سال ۱۳۳۷ برای ادامه تحصیل راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آنجا]] در درس لمعه شیخ محمدتقی ستوده شرکت کرد و در درس مکاسب هم از شاگردان [[ابوالقاسم خزعلی]] بود.<ref>آرشیو مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، مصاحبه با غلامرضا کاردان.</ref> رسائل را هم پیش [[حسین نوری همدانی]] خواند و آنگاه در درس کفایةالاصول [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] شرکت کرد.<ref>رشیو مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، مصاحبه با غلامرضا کاردان؛ همرهان مجمع، ص۶۵۱.</ref> مدتی هم در درس رسائل [[مصطفی اعتمادی|شیخ مصطفی اعتمادی]] حضور داشت و مدتی هم از درس کفایةالاصول [[محمد فاضل لنکرانی]] و ناصر مکارم شیرازی بهره‌مند شد.<ref>همرهان مجمع، ص۶۵۱؛ انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله کاردان»، ص۳۷۸.</ref> در همان زمان به سبب حفظ الفیه ابن مالک، از سوی [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین بروجردی]] تشویق شد. او پس از پایان دوره سطح وارد درس خارج فقه و اصول آیت‌الله میرزا هاشم آملی شد.

غلامرضا کاردان در سال ۱۳۴۱ به سبب بیماری چشم به تهران رفت و مدتی در آنجا به تحصیل ادامه داد. در همان زمان بود که مبارزات امام‌خمینی علیه [[حکومت پهلوی]] آغاز شد و کاردان به صف مبارزان علیه حکومت پهلوی پرداخت. از جمله در تهران در [[مسجد ارگ]] و در سخنرانیهای محمدتقی فلسفی شرکت میکرد. پس از آن هم به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و پس از آزادی امام‌خمینی از حبس و حصر در تهران (فروردین ۱۳۴۳)، همراه با جمعی از طلاب در دیدار با [[امام‌خمینی]] حضور داشت. سپس در درس خارج فقه امام‌خمینی حضور یافت.<ref>همرهان مجمع، ص۶۵۱.</ref> این حضور کوتاه بود، چراکه با تبعید امام‌خمینی در ۱۳ آبان ۱۳۴۳، درس فوق هم پایان یافت.  

او تابستان‌ها به مشهد نیز سفر می‌کرد و در جلساتی که با حضور برخی از طلاب مبارز تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد و از آن جمله می‌توان به جلسات با [[سیدعلی خامنه‌ای|آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای]] اشاره کرد.  

کاردان پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، مدتی با حکم [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی|آیت‌الله موسوی اردبیلی]]، رئیس دیوان عالی کشور، مسئول رسیدگی و آزاد کردن زندانیان در خرم‌آباد شد. سپس به کارهای فرهنگی روی آورد و از جمله به فعالیت در مؤسسۀ در راه حق پرداخت.<ref>آرشیو مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، مصاحبه با غلامرضا کاردان.</ref> این همکاری که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شده بود، سال‌ها ادامه داشت.<ref>همرهان مجمع، ص۶۵۲.</ref> و وی به تدریس کلام شیعه در آنجا و همچنین مؤسسۀ امام صادق(ع) می‌پرداخت.<ref>همرهان مجمع، ص۶۵۲؛ انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله کاردان»، ص۳۷۸.</ref> علاوه بر آن، سال‌ها عضو شورای کتاب مجمع جهانی اهل‌بیت بود و بر آثار چاپ شده از سوی مجمع جهانی اهل‌بیت نظارت می‌کرد. مدتی هم با مؤسسۀ مهدویت همکاری داشت و بر مقالات منتشر شده از سوی پژوهشکده علوم قرآنی  نظارت می‌کرد.  

کاردان در راه دفاع از حقانیت معارف شیعی و مبارزه با انحرافات عقیدتی و فکری، سال‌ها فعال بود، از جمله وقتی‌که یکی از عالمان اهل‌سنت در کشور کویت، در مقاله‌ای با موضوع «ازدواج موقت» در عقاید شیعه شبهه کرده بود، مقاله وی را نزد حسین وحید خراسانی بردند و این مرجع تقلید پاسخ به این مقاله را به کاردان ارجاع داد و کاردان به‌طور مفصل، مستدل و منطقی در مقاله‌ای با عنوان «الازدواج الموقت؛ کتاباً و سنتاً» به این شبهه پاسخ داد و آن عالم سنی را رد کرد. آیت‌الله وحید خراسانی پس از مطالعه مقاله فوق، آن را تحسین کرد و بر آن تقریظ نوشت.<ref>همرهان مجمع، ص۶۵۲.</ref>  

== درگذشت ==