۲۵٬۰۲۳
ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
جز (added Category:پروژه شاگردان2 using HotCat) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
یاور علی افتخاری همزمان با تحصیل در قم، به تدریس در حوزه علمیه آنجا هم میپرداخت و ازجمله درسهایی چون رسایل و شرح منظومه ملاهادی سبزواری را تدریس میکرد. او پس از کودتای کمونیستی در افغانستان در سال ۱۳۵۷ ش، به مبارزه با آن پرداخت و همراه با جمعی از یاران و همفکرانش سازمانی را به نام نهضت اسلامی افغانستان تشکیل داد و در برگزاری تظاهراتی علیه دولت افغانستان در سال ۱۳۵۸ ش اعلام موجودیت کرد. افتخاری به عضویت در شورای مرکزی آن تشکل برگزیده شد و به فعالیت علیه حکومت کمونیستی افغانستان پرداخت. یکی از اقدامات آن تشکل، انتشار نشریه نهضت بود و افتخاری ازجمله افرادی که بود با نگارش مقالاتی در آن، درصدد جلب کمکهای مردمی و بینالمللی برای جهاد اسلامی در افغانستان برآمده بود. جمعآوری و ارسال کتابهای دینی و اسلامی و ارسال آنها به مناطق گوناگون افغانستان ازجمله جاغوری، انگوری مالستان و تأسیس کتابخانههایی در آن مناطق، ازجمله اقدامات افتخاری بود. همچنین با همکاری جمعی از فعالان سیاسی و مذهبی، مدارس دینی را در آن مناطق و دیگر نقاط افغانستان بنیان نهاد. افتخاری در سال ۱۳۶۱ ش به افغانستان بازگشت و پس از بررسی وضعیت جاغوری، شورای روحانیت جاغوری را برای اداره امور آن سامان تأسیس کرد. این شورا فرمانداری جاغوری را در اختیار داشتند تا اینکه در سال ۱۳۶۴ ش و بر اثر کودتایی منحل شد. او پس از آن بهتدریج از امور سیاسی کناره گرفت و به فعالیتهای فرهنگی ادامه داد و ازجمله کتابخانه عمومی انقلاب اسلامی را در سال ۱۳۷۰ ش در جاغوری تأسیس کرد و سپس مسجد و حسینیهای را در کنار آن کتابخانه بنیان نهاد. او همچنین در تجدید بنای مدرسه امام خمینی در اوتقول جاغوری و تجهیز مدرسه علمیه امام صادق (ع) در کویته پاکستان نقشی برجسته داشت. یکی دیگر از اقدامات او در جاغوری، تأسیس مدرسه علمیه با عنوان مجتمع دینی و فرهنگی جاغوری است. در مسجد جامع آن مجتمع، نماز جماعت و جمعه اقامه میشود و تعدادی از طلاب در آنجا مشغول به تحصیل دروس حوزوی هستند. کمک به تعمیر مسجد جاغوریهای مقیم کابل، تأسیس کتابخانهای در لوگر، راهاندازی مجتمع فرهنگی و صحی در شیرداغ و اقدام به ساخت زایشگاه در سنگماشه از دیگر اقدامات اوست (ناصری داودی، ۱۲۵-۱۳۲). | یاور علی افتخاری همزمان با تحصیل در قم، به تدریس در حوزه علمیه آنجا هم میپرداخت و ازجمله درسهایی چون رسایل و شرح منظومه ملاهادی سبزواری را تدریس میکرد. او پس از کودتای کمونیستی در افغانستان در سال ۱۳۵۷ ش، به مبارزه با آن پرداخت و همراه با جمعی از یاران و همفکرانش سازمانی را به نام نهضت اسلامی افغانستان تشکیل داد و در برگزاری تظاهراتی علیه دولت افغانستان در سال ۱۳۵۸ ش اعلام موجودیت کرد. افتخاری به عضویت در شورای مرکزی آن تشکل برگزیده شد و به فعالیت علیه حکومت کمونیستی افغانستان پرداخت. یکی از اقدامات آن تشکل، انتشار نشریه نهضت بود و افتخاری ازجمله افرادی که بود با نگارش مقالاتی در آن، درصدد جلب کمکهای مردمی و بینالمللی برای جهاد اسلامی در افغانستان برآمده بود. جمعآوری و ارسال کتابهای دینی و اسلامی و ارسال آنها به مناطق گوناگون افغانستان ازجمله جاغوری، انگوری مالستان و تأسیس کتابخانههایی در آن مناطق، ازجمله اقدامات افتخاری بود. همچنین با همکاری جمعی از فعالان سیاسی و مذهبی، مدارس دینی را در آن مناطق و دیگر نقاط افغانستان بنیان نهاد. افتخاری در سال ۱۳۶۱ ش به افغانستان بازگشت و پس از بررسی وضعیت جاغوری، شورای روحانیت جاغوری را برای اداره امور آن سامان تأسیس کرد. این شورا فرمانداری جاغوری را در اختیار داشتند تا اینکه در سال ۱۳۶۴ ش و بر اثر کودتایی منحل شد. او پس از آن بهتدریج از امور سیاسی کناره گرفت و به فعالیتهای فرهنگی ادامه داد و ازجمله کتابخانه عمومی انقلاب اسلامی را در سال ۱۳۷۰ ش در جاغوری تأسیس کرد و سپس مسجد و حسینیهای را در کنار آن کتابخانه بنیان نهاد. او همچنین در تجدید بنای مدرسه امام خمینی در اوتقول جاغوری و تجهیز مدرسه علمیه امام صادق (ع) در کویته پاکستان نقشی برجسته داشت. یکی دیگر از اقدامات او در جاغوری، تأسیس مدرسه علمیه با عنوان مجتمع دینی و فرهنگی جاغوری است. در مسجد جامع آن مجتمع، نماز جماعت و جمعه اقامه میشود و تعدادی از طلاب در آنجا مشغول به تحصیل دروس حوزوی هستند. کمک به تعمیر مسجد جاغوریهای مقیم کابل، تأسیس کتابخانهای در لوگر، راهاندازی مجتمع فرهنگی و صحی در شیرداغ و اقدام به ساخت زایشگاه در سنگماشه از دیگر اقدامات اوست (ناصری داودی، ۱۲۵-۱۳۲). | ||
منابع: ناصری داودی، عبدالمجید (۱۳۷۹)، مشاهیر تشیع در افغانستان، ج ۱، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. | منابع: ناصری داودی، عبدالمجید (۱۳۷۹)، مشاهیر تشیع در افغانستان، ج ۱، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. | ||
[[رده:پروژه شاگردان2]] |