شرح دعاءالسحر (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

«[[دعای سحر]]» دعایی با مضامین بسیار بلند و عرفانی است که [[امام‌محمد باقر(ع)]] آن را انشا کرده است <ref>قمی، کلیات مفاتیح الجنان، ۱۸۴.</ref>. این دعا در ۲۲ بند دربردارنده ستایش خداوند است و سائل خداوند را به جمال، جلال، عظمت، نور، رحمت، کلمات، کمال، اسما، عزت، مشیت، قدرت، علم، قول، شرف، سلطنت، ملک، علو، منّت، آیات، شأن و جبروتش می‌خواند. دعای سحر، مضامین مشترک فراوانی با [[دعای مباهله]] دارد که در روز ۲۴ [[ذی‌حجه]] ([[روز مباهله]]) خوانده می‌شود؛ از این‌رو از آن دعای«مباهله» نیز تعبیر شده است <ref>امام‌خمینی، دعاء السحر، ۵؛ زمردیان، ۲۶.</ref>.

در این کتاب، زیبایی نوشتار از نظر واژگان و ترکیبات، در کنار معانی و مفاهیم عالی به چشم می‌خورد و مفاهیم عالیه عرفانی با احادیث معصومان(ع) و ادعیه مأثوره در هم آمیخته شده است. ذوق ادبی و عرفانی امام‌خمینی در آراستن جمله‌ها به اشعار فارسی و عربی در بخش‌های گوناگون کتاب نمایان است <ref>امام‌خمینی، دعاء السحر، ۱۲، ۱۴ و ۱۱۵.</ref>. ایشان در این اثر، همانند دیگر آثار عرفانی خود، افزون بر ارائه پژوهش‌های علمی، زبان به موعظه گشوده و کوشیده مباحث اخلاقی و عرفانی را با این شیوه در نفس خواننده جایگیر کند <ref>امام‌خمینی، دعاء السحر، ۱۱.</ref> {{ببینید|شرح حدیث جنود عقل و جهل}}. از نکات برجسته سبک عرفانی ایشان می‌توان به درهم‌تنیده دیدن علم ظاهر و باطن اشاره کرد؛ بر اساس این دیدگاه، علم ظواهر کتاب و سنّت از علومی است که جایگاهی والا دارد و اساس نوامیس شرعی، شریعت الهی و حکمت عملی‌اند و طریق مستقیمی هستند که انسان را به اسرار ربوبی و انوار غیبی هدایت می‌کنند <ref>امام‌خمینی، دعاء السحر، ۶۲.</ref>.