شکر: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنی==

شکر به معنای شناخت احسان و نشر آن <ref>فراهیدی، العین، ۵/۲۹۲؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ۲/۱۳۱.</ref> و یا یادآوری نعمت و اظهار آن <ref>راغب، مفردات، ۴۶۱.</ref> است. برخی نیز آن را ستایش احسان‌کننده دانسته‌اند <ref>جوهری، الصحاح، ۲/۷۰۲.</ref> و ضد آن کفران است که به معنای فراموشی نعمت و پوشاندن آن است <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۵/۱۴۴.</ref>. برخی آن را برگرفته از «عین شکری» ـ به معنای چشم پراشک ـ دانسته‌اند. طبق این معنا، شکر پرشدن ذهن و خاطر انسان از [[ذکر]] و یاد نعمت‌دهنده است <ref>راغب، مفردات، ۴۶۱؛ ← امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۸۱.</ref>. شکر در اصطلاح اخلاقی، به معنای شناخت نعمت پروردگار، شادبودن به آن و عمل به مقتضای آن است <ref>نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۳/۲۳۳؛ نراقی، احمد، معراج السعاده، ۷۹۰.</ref>. شکر نزد [[عارفان]]، اقرار به نعمت <ref>قشیری، رساله قشیریه، ۳۲۲.</ref> و ثنای حق‌تعالی برای آن چیزی است که از ناحیه ‌اوست <ref>ابن‌عربی، الفتوحات المکیه، ۲/۲۰۲.</ref>.