عطاءالله اشرفی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

عطاء‌الله اشرفی اصفهانی سال ۱۲۸۱ در خانواده‌ای روحانی در سده (خمینی‌شهر) [[اصفهان]] به دنیا آمد. پدرش میرزا‌اسدالله نوه عالم بزرگ میرزا‌محمدجعفر و جدّ اعلایش از مشاهیر [[جبل عامل لبنان]] و مادرش از سادات بود. <ref>اشرفی اصفهانی، محراب خونین، ۱/۱۹.</ref>

==تحصیلات==

وی به مدت ۲۳ سال در [[حوزه علمیه قم]] اقامت داشت و مورد توجه اساتید خود؛ خوانساری، صدر و حجت کوه‌کمره‌ای قرار گرفت. او از خوانساری اجازه [[امور حسبیه]] و [[اجتهاد]] دریافت کرد و سپس از بروجردی اجازه امور حسبیه گرفت. <ref>اشرفی اصفهانی، محراب خونین، ۱/۲۲؛ عبد، سیره شهید اشرفی اصفهانی، ۱۳ ـ ۱۵.</ref>

==فعالیت‌ها==

===حمایت از قیام امام خمینی===

اشرفی اصفهانی که از هنگام حضور در قم، با امام‌خمینی آشنا شده بود، پس از رفتن به [[کرمانشاه]] ارتباط خود را با امام‌خمینی حفظ کرد، <ref>عبد، سیره شهید اشرفی اصفهانی، ۲۱.</ref> و پس از درگذشت بروجردی، با مطرح‌کردن مرجعیت امام‌خمینی، مردم را به تقلید از ایشان به عنوان مرجع اعلم دعوت ‌کرد. وی در سخنرانی‌های خود در مسجد آیت‌الله بروجردی کرمانشاه موضوعات سیاسی را مطرح می‌کرد و در اعتراض‌های مردمی علیه رژیم پهلوی شرکت داشت. همین مسئله باعث شد سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]]) او را تهدید به تبعید کند. <ref>عبد، سیره شهید اشرفی اصفهانی ، ۲۱ ـ ۲۲؛ اشرفی اصفهانی، عروج خونین، ۱۰.</ref> پس از دستگیرشدن امام‌خمینی در سال ۱۳۴۲، اشرفی اصفهانی در مسجد آیت‌الله بروجردی کرمانشاه سخنرانی کرد و از مردم ‌خواست در اعتراض به دستگیری ایشان تظاهرات کنند؛ به همین دلیل وی به شهربانی احضار ‌شد تا تعهد بدهد و بر ضد مصالح رژیم اقدامی نکند؛ اما او تأکید ‌کرد ورقه‌ای را که در آن به رهبر مذهبی مردم توهین شده، امضا نخواهد کرد، <ref>فکور، آیت‌الله اشرفی اصفهانی، ۴۴ ـ ۴۵.</ref> وی سپس همراه گروهی از علمای کرمانشاه به عنوان علمای مهاجر برای آزادی امام‌خمینی به [[تهران]] رفت. اشرفی همچنین با علما و مراجع قم و [[مشهد]] دیدار کرد و از [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] و [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] از مراجع وقت خواست از حرکت امام‌خمینی حمایت کنند. <ref>بهرامی، انقلاب اسلامی در کرمانشاه، ۱/۴۹۲ ـ ۴۹۳ و ۵۰۲.</ref>

===مسئول امور حسبیه امام===

امام‌خمینی که در نامه‌های خود از اشرفی اصفهانی به شیخ العلماء الاعلام و عماد الاعلام یاد کرده است، <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۱۲۷، ۲۸۱ و ۵۱۲.</ref> در [[تیر]] ۱۳۴۸، فرستادن وجوهات شرعی توسط وی به [[شهاب‌الدین اشراقی]] در قم و صرف وجوهات در ادای دین را بی‌مانع دانست و در تیر ۱۳۴۹ و [[آبان]] ۱۳۵۳ به وی اجازه داد از وجوه شرعی در کمک به افراد نیازمند و [[طلاب علوم دینی]] و تعمیر مساجد و مواردی که لازم می‌داند، مصرف کند. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۲۸۱ و ۲/۲۳۶ و ۳/۵۲.</ref> ایشان در مواردی نیز به نامه‌های احوال‌پرسی وی پاسخ داده است. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۴۶۶ و ۵۱۲.</ref>

===ایجاد زمینه گسترش قیام امام===

در [[اسفند]] ۱۳۵۰ امام‌خمینی در جواب نامه وی درباره اختلافاتی که میان روحانیان کرمانشاه در خصوص مرجعیت مطرح شده بود، اظهار تأسف کرد و تأکید کرد مرجعیتی که نقش‌اش امروز به بیان مسئله خلاصه شده است و نه چیز دیگر، ارزش آن را ندارد که درباره آن بحث شود و آنچه امروز مورد نیاز است مسئله [[وحدت]] و تفاهم بین مردم است که نباید از آن غفلت کرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۴۲۳.</ref>

===برپایی بزرگداشت سیدمصطفی===

در آبان ۱۳۵۶ اشرفی به مناسبت درگذشت مشکوک [[سیدمصطفی خمینی]]، ضمن فرستادن تلگرام تسلیت به امام‌خمینی، مجلس بزرگداشتی در کرمانشاه برگزار کرد، <ref>بهرامی، انقلاب اسلامی در کرمانشاه، ۲/۲۲.</ref> و ایشان نیز طی نامه‌ای از وی تشکر کرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۲۸۶.</ref>

===برپایی اعتراضات علیه شاه===

ساواک سپس در چهاردهم مهر ۱۳۵۷ به خانه اشرفی حمله کرد و او را به اتهام اخلال در نظم و امضای اعلامیه‌ تحریک‌آمیز و ایجاد شورش، دستگیر کرد و به تهران برد و در کمیته شهربانی زندانی کرد؛ <ref>عبد، سیره شهید اشرفی اصفهانی ، ۲۵؛ اشرفی اصفهانی، عطاء‌الله، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید آیت‌الله عطاءالله اشرفی اصفهانی، ۱۴۳ ـ ۱۵۸.</ref> اما به دنبال اعتراض‌های شدید مردمی، اشرفی پس از چند روز آزاد شد و بار دیگر به فعالیت سیاسی خود در کرمانشاه ادامه داد؛ <ref>عبد، سیره شهید اشرفی اصفهانی، ۲۵؛ مشایخی، پاسداران اسلام، ۵۲ ـ ۵۳.</ref> و چنان‌که طی اعلامیه‌ای مشترک همراه روحانیان ازجمله [[عبدالجلیل جلیلی]]، [[محمدرضا کاظمی]]، [[سیدمحمود لاری]] و [[سیدمرتضی حسینی نجومی]]، درباره غارت [[بیت‌المال]] به دست کارگزاران رژیم پهلوی و توطئه جدایی میان [[ارتش]] و ملت، به مردم هشدار داد. <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۲۳ ـ ۵۲۴.</ref>

===امضای اعلامیه‌ خلع محمدرضا پهلوی===

ازجمله فعالیت‌های وی امضای اعلامیه‌ای به عنوان خلع محمدرضا پهلوی از سلطنت بود که همراه [[سیداسدالله مدنی]]، [[سیدعبدالحسین دستغیب]]، [[سیدجلال‌الدین طاهری اصفهانی]] و [[محمد صدوقی]] امضا شد. <ref>اشرفی اصفهانی، محراب خونین، ۱/۵۲.</ref>

==امام جمعه کرمانشاه و حضور در جبهه==

امام‌خمینی یک روز پیش از شهادت اشرفی اصفهانی، از اقدام وی در سرکشی از جبهه‌های جنگ با وجود کهولت سن ستایش کرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۷/۴۷.</ref>

==امام خمینی از دیدگاه اشرفی==

اشرفی اصفهانی ارادت و علاقه ویژه‌ای به امام‌خمینی داشت و مقام علم، [[تقوا]] و [[زهد]] ایشان را بی‌نظیر می‌دانست و معتقد بود ایشان اهتمام دارد حتی ترک اولایی نکند. از نظر وی امام‌خمینی در رأس همه فقیهان بود و هیچ فقیهی را نمی‌توان با وی در مرتبه مخالفت هوای نفس مقایسه کرد <ref>مشایخی، پاسداران اسلام، ۵۵ ـ ۵۶.</ref> وی خاطرنشان ساخته که امام‌خمینی هیچ‌گاه برای به‌ دست‌ آوردن [[مقام مرجعیت]] و رهبری تلاش نکرد و پس از مرجع و رهبرشدن از غرور به دور ماند و اینها همه ناشی از مجاهده و ساخته‌شدن نفس ایشان بود. <ref>اشرفی اصفهانی، محراب خونین، ۱/۵۳ ـ ۵۴.</ref>

==خصوصیات اخلاقی==

اشرفی به سختی‌های مردم اهتمام داشت و از مجروحان جنگی در بیمارستان‌ها عیادت می‌کرد و شرکت در جنگ را تکلیف الهی می‌دانست و با حضور در مناطق جنگی تأکید می‌کرد برای دست‌بوسی رزمندگان آمده است. <ref>عبد، سیره شهید اشرفی اصفهانی، ۱۱۶، ۱۴۳ و ۱۶۰.</ref>

==شهادت==

جنازه وی پس از تشییع در کرمانشاه، بنابر وصیت خودش به اصفهان منتقل و در [[قبرستان تخت فولاد]] به خاک سپرده شد. <ref>اشرفی اصفهانی، محراب خونین، ۱/۱۱۶؛ اشرفی اصفهانی، عروج خونین، ۱۴۱.</ref> چند روز پس از دفن اشرفی با پیدا شدن قطعه کوچکی از بدن او که در میان لباس‌های او به جا مانده بود، از امام‌خمینی، درباره الحاق آن به بدن یا دفن در کرمانشاه استفتا شد. ایشان پاسخ را به یکی دیگر از علما ارجاع داد و در نهایت آن قطعه از بدن، در گلستان شهدا (باغ فردوس کرمانشاه) به خاک سپرده شد و در آن مکان یادبودی به نام اشرفی اصفهانی ساخته شد. <ref>اشرفی اصفهانی، عروج خونین، ۱۴۴.</ref>

==پیام امام خمینی==

ایشان ننگ ابدى را برای آنانی دانست که چنین شخص صالحى را که آزارش به مورى نرسیده بود، از ملت ایران گرفتند. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۷/۴۹ ـ ۵۰.</ref>

==آثار==

{{پایان}}

==پیوند به بیرون==