محمد امامی کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''محمد امامی کاشانی'''، شاگرد [[امام‌خمینی]]، عضو [[شورای نگهبان]]، امام‌جمعه موقت [[تهران]] و عضو [[خبرگان رهبری]].

محمد امامی کاشانی در دهم [[مهر]] ۱۳۱۰ در [[کاشان]] به دنیا آمد. پدر او ابوتراب از علمای کاشان بود.

امامی کاشانی دروس متوسطه حوزه را نزد [[سیدموسی صدر]]، [[محمد صدوقی]] و [[جواد تبریزی]] آموخت<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۵.</ref> و ادامه دروس را نزد [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، [[میرزامحمد مجاهدی]]، [[حسینعلی منتظری]] و [[علی مشکینی]] گذراند.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۵ و ۵۶.</ref> او در [[درس اخلاق]] [[جواد خندق‌آبادی]] نیز شرکت می‌کرد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۵.</ref>{{سخ}}

امامی کاشانی از سال ۱۳۳۳ به مدت هفت سال در [[درس خارج اصول]] و [[درس خارج فقه|فقه]] امام‌خمینی شرکت کرد و در درس [[سیدحسین بروجردی]] و [[سیدمحمد محقق داماد]] نیز حاضر شد<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۱۸.</ref> و با [[محمدرضا مهدوی کنی]] و [[حسین راستی کاشانی]] هم‌مباحثه بود.{{سخ}}

او [[فلسفه]] را نزد [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] در قم و [[سیدابوالحسن رفیعی]] در [[قزوین]] آموخت و در درس تفسیر قرآن و نیز جلسات خصوصی فلسفه جدید طباطبایی حاضر می‌شد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۱۹.</ref> وی در تابستان، در دبیرستان علوی تهران، به آموختن دروس جدید نظیر شیمی، زیست‌شناسی جانوری، فیزیک و ریاضی همت می‌گماشت.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۱۹.</ref>{{سخ}}

امامی کاشانی پس از رحلت بروجردی در سال ۱۳۴۰ در [[تهران]] ساکن شد و در مدارس علمیه به تدریس فقه، اصول و فلسفه پرداخت.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۱۹–۲۰.</ref>

وی از سال ۱۳۴۰ فعالیت‌های سیاسی خود را با سخنرانی انتقادی در جلسات خانگی و مساجد تهران آغاز کرد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۰.</ref> با آغاز مبارزات امام‌خمینی علیه [[رژیم پهلوی]] در قم و صدور اعلامیه‌های ایشان، امامی‌کاشانی سخنرانی‌های خود را پیرامون سخنان و بیانیه‌های ایشان قرار داد و اوج این سخنرانی‌ها در پانزده [[خرداد]] ۱۳۴۲ بود و پس از آن چند بار بازداشت کوتاه‌مدت شد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۱.</ref>{{سخ}}

وی از سال ۱۳۴۸ به‌همراه [[سیدمحمود طالقانی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، محمدرضا مهدوی کنی و [[محمدجواد باهنر]] اقدام به برگزاری جلسات مخفیانه هفتگی کرد که به بررسی نحوه فعالیت‌های سیاسی و تبلیغی می‌پرداختند،<ref>باهنر، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر محمدجواد باهنر، ۳۵۵.</ref> همچنین به همراه برخی از روحانیان در سال ۱۳۴۸ از برخی فیلم‌هایی که ماهیت آنها را ضد دینی می‌دانستند انتقاد کرد.<ref>باهنر، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر محمدجواد باهنر، ۳۷۷.</ref>{{سخ}}

در سال ۱۳۵۱ [[رادیو]] و [[تلویزیون]] ملی ایران به او و پنج نفر دیگر از عالمان و سخنرانان؛ مرتضی مطهری، [[جواد مناقبی]]، [[ناصر مکارم شیرازی]]، [[ابوالقاسم خزعلی]] و [[سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد]] پیشنهاد کرد هر کدام به مدت پنج شب سخنرانی کنند؛ اما آنان به حیله رژیم پهلوی پی بردند و هدف از این توطئه را ایجاد تفرقه در میان روحانیان دانستند و از سخنرانی خودداری کردند.<ref>هاشمی‌نژاد، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد، ۴۶۸.</ref>{{سخ}}

پس از درگذشت مرجع تقلید وقت [[سیدمحمود شاهرودی]] در نجف، در سال ۱۳۵۳ امامی‌کاشانی همراه روحانیان تهران ازجمله [[احمد کافی]] و [[عبدالعلی تقوی شیرازی]]، مرجعیت امام‌خمینی را تبلیغ کردند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۹/۵۴ و ۱۰/۲۴۷.</ref> وی با آنکه از واعظانی بود که منبرشان ممنوع شده بود، در ۱۳۵۳/۸/۳۰ به مناسبت درگذشت مادر محمدجواد باهنر سخنرانی کرد.<ref>باهنر، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر محمدجواد باهنر، ۶۳۹–۶۴۰.</ref> با سخنرانی انتقادی بر ضد رژیم پهلوی در [[رمضان]] ۱۳۵۶ در مسجد قدس چهارراه کوکاکولای تهران، حکم تبعید وی صادر شد،<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۱.</ref> اما بر اثر ناهماهنگی شهربانی و ژاندارمری، این حکم اجرا نشد و در سال ۱۳۵۷ در پی تقاضای گذرنامه برای دیدار با امام‌خمینی در [[پاریس]]، شهربانی متوجه هویت واقعی وی شد که در تبعید نبوده‌است؛ اما به دلیل جایگاه رو به زوالِ رژیم پهلوی، از پیگیری آن منصرف شد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۵۶.</ref>{{سخ}}

در سال ۱۳۵۶، محمد امامی کاشانی از افرادی بود که [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] را تشکیل داد.<ref>روحانی، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی، ۱/۴۲۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| جامعه روحانیت مبارز تهران}} همچنین پس از اهانت روزنامه اطلاعات به امام‌خمینی<ref>اطلاعات، ۱۷/۱۰/۱۳۵۶، ۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| نوزده دی}} وی همراه برخی از روحانیان، در ۱۳۵۶/۱۰/۲۰ طی اعلامیه‌ای از اقدام مراجع عظام در تعطیل‌کردن دروس حوزه حمایت کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۱۸۸–۱۸۹؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۵–۲۳۶.</ref>{{سخ}}

وی در [[مهر]] ۱۳۵۷ دربارهٔ سخت‌گیری‌های دولت [[عراق]] و [[ایران]] به امام‌خمینی که موجب هجرت ایشان به پاریس شد، به همراه جامعه روحانیت تهران طی اعلامیه‌هایی شدیداً اعتراض کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۸۷–۳۸۸ و ۳۹۶–۳۹۷.</ref>

ارتباط امامی کاشانی با امام‌خمینی از سال ۱۳۳۳ پس از حضور در درس ایشان آغاز شد. وی شاگردپروری امام‌خمینی و پختگی درس و رفع ابهامات درسی و جهات اخلاقی و عرفانی ایشان را عامل اصلی جذب خود به ایشان شمرده‌است،<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۱۸.</ref> به‌ویژه اشاراتی که امام‌خمینی در جنبه‌های معنوی آیات قرآن داشت و سخنان هیچ حکیم، فیلسوف، [[فقیه]] و خطیب مثل بیان ایشان نبود.<ref>امامی کاشانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۲۵۲.</ref>{{سخ}}

به عقیده وی امام‌خمینی در [[عصر غیبت]] در میان همه فقها در بعد علمی و رهبری سیاسی کم‌نظیر بود<ref>امامی کاشانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۲۵۵–۲۵۶؛ امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۵۶.</ref> و رهبری ایشان برگرفته از سه عنصر خدامحوری و معنویت، شناخت زمان و قاطعیت به حق بود و یادآور رهبری‌های [[پیامبر اکرم(ص)]]، و [[امیرالمؤمنین علی(ع)]]، بود و جامعه را به صراط مستقیم هدایت می‌کرد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۵۶؛ امامی کاشانی، مقدمه، ۲/۱۵.</ref>

پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، امام‌خمینی، امامی کاشانی را در ۱۳۵۷/۱۱/۲۹ تا تعیین تکلیف قطعی به نظارت مسجد و مدرسه سپهسالار (شهید مطهری) منصوب کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۸۶.</ref> وی همچنین در [[اسفند]] ۱۳۵۸، در نخستین دوره انتخابات [[مجلس شورای اسلامی]] منتخب مردم [[کاشان]] بود<ref>سلیمی بنی، جامعه روحانیت مبارز، ۲۸۷؛ خوشزاد، مجلس شورای اسلامی، دوره اول، ۲۶۱.</ref> و در [[خرداد]] ۱۳۵۹ طی حکمی از سوی [[امام‌خمینی]]، نماینده ایشان در شهربانی شد تا با همکاری نمایندگان امام‌خمینی در [[ارتش]]، [[ژاندارمری]] و [[سپاه پاسداران]] و هیأتی از اعضای مسلمان متعهد و مسئول نیروهای انتظامی، سازمانی جهت بررسی امور نیروهای مسلح تشکیل دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۵۱.</ref>{{سخ}}

وی در جریان اختلاف مجلس و [[سیدابوالحسن بنی‌صدر]]{{ببینید|متن=ببینید|سیدابوالحسن بنی‌صدر}} برای انتخاب نخست‌وزیر در هیئت ویژه تشخیص صلاحیت نخست‌وزیر، به نمایندگی از نمایندگان مجلس حضور داشت.<ref>خوشزاد، مجلس شورای اسلامی، دوره اول، ۱۱۰.</ref>{{سخ}}

وی با تأسیس [[دیوان عدالت اداری]] در سال ۱۳۶۱ به ریاست آن منصوب شد<ref>سلیمی بنی، جامعه روحانیت مبارز، ۲۸۷.</ref> و در ۱۳۶۱/۱۰/۴ طی حکمی از امام‌خمینی، عضو ستاد پیگیری فرمان هشت‌ماده‌ای شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۷۲.</ref>

امامی کاشانی در سال ۱۳۶۷ طی نامه‌ای به امام‌خمینی نظر ایشان را دربارهٔ چند [[استخاره]] که برای تغییر رشته تحصیلی فرزند خود از پزشکی به تحصیل در [[حوزه علمیه قم]]، گرفته‌اند جویا شد که ایشان در پاسخ از وی خواست فرزند خود را در انتخاب راه آزاد گذارد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۰۹.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|استخاره}} وی همچنین در ۱۳۶۸/۲/۴ از سوی امام‌خمینی در شمار شورای [[بازنگری قانون اساسی]] قرار گرفت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۶۴.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| بازنگری قانون اساسی}}

صدرالله اسماعیل‌زاده، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/256/ محمد امامی کاشانی]»، دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص۲۵۶–۲۵۹.