نفس رحمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نَفَس رحمانی'''، وجود عام منبسط بر اعیان ثابته برای تجلی عینی در دانش [[عرفان]].

نَفَس به معنای نسیم هوای درون و جمع آن انفاس است<ref> فیومی، المصباح المنیر، ۶۱۷.</ref>. این واژه همچنین به معنای رهایی از رنج و ‌اندوه به کار می‌رود<ref> ابن‌منظور، لسان العرب، ۶/۲۳۶؛ طریحی، مجمع البحرین، ۴/۱۱۷.</ref>. [[رحمان]] از اسامی مختص [[خداوند]] و به معنای مهربان است<ref> ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۲/۲۳۰؛ طریحی، مجمع البحرین، ۶/۶۹.</ref>. نفس رحمانی در اصطلاح عرفانی حقیقتی در باطن حق‌تعالی است که حامل صورت تمام حقایق می‌باشد و ظهور آن در مرتبه تعین ثانی است<ref> کاشانی، لطائف الاعلام، ۵۶۷.</ref>. این حقیقت، نخستین حقیقت حاصل‌شده از اجتماع اسمای ذاتیه<ref> فناری، مصباح الانس، ۳۶۹.</ref> و انبساط و امتداد [[وجود]] بر [[اعیان ثابته]]، برای تحقق عینی موجودات است<ref> قیصری، شرح فصوص الحکم،  ۲۹۵، ۴۱۳ و ۷۳۵ ـ ۷۳۶.</ref>. [[امام‌خمینی]] تجلی ظهوری فعلی را فیض مقدس و وجود منبسط می‌داند که به اعتبار بسط و ظهور در مراتب تعینات، نفس رحمانی نامیده می‌شود<ref> امام‌خمینی، تعلیقات، ۲۹۲ ـ ۲۹۳.</ref>. عرفا در وجه نام‌گذاری نفس رحمانی گفته‌اند این اصطلاح برگرفته از تنفیس کرب(بازگشایی گرفتگی) یا به جهت مشابهت آن با نفس انسانی است.