مرادعلی بختیاری
مرادعلی بختیاری، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
وی پنجم مرداد ۱۳۰۷ ش در روستای محمد شاهکرم شهرستان زهک در استان سیستان و بلوچستان به دنیا آمد. پدرش کربلایی ملا علی‌اصغر از روحانیان منطقه بود که به تعلیم قرآن و ارشاد مردم می‌پرداخت. مرادعلی بختیاری خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در زادگاهش و نزد پدر آموخت. دوران ابتدایی را در زادگاهش طی کرد و آنگاه برای تحصیل دروس حوزوی به زابل رفت و مقدمات را در حوزه علمیه تازه‌تأسیس آیت‌الله شریفی در زابل خواند. پس از دو سال تحصیل به مشهد رفت و در مدرسه پریزاد در بالاسر حرم رضوی به مدت ده سال از درس استادان آن شهر بهره برد. ازجمله در درس ادبیات محمدتقی ادیب نیشابوری معروف به ادیب ثانی شرکت کرد. در سال ۱۳۲۹ ش راهی نجف اشرف شد و در درس خارج فقه و اصول آیات سیدمحمود حسینی شاهرودی، سیدابوالقاسم موسوی خویی، سیدمحمد روحانی، سیدیحیی یزدی، فاضل قائنی، سیدعبدالله شیرازی (سلمانی آرانی، ۲۰-۲۱) و حسین وحید خراسانی شرکت کرد (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۲، ۳۹۴). سپس در درس خارج فقه امام‌خمینی (همان؛ سلمانی آرانی، ۲۰-۲۱) که از ۱۳۴۴ در مسجد شیخ انصاری تشکیل می‌شد حضور یافت و در ۱۸ خرداد ۱۳۴۹ از ایشان اجازه‌ای در امور شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱، ۵۰۱). هم‌زمان به تدریس دروس حوزوی در حوزه علمیه نجف نیز می‌پرداخت (انصاری قمی، ۱۶۱). او که با سیدعلی سیستانی مأنوس بود، در سال ۱۳۵۱ ش به درخواست مردم زابل، با بدرقه سیدمصطفی خمینی و تأمین هزینه سفر توسط ایشان، به زابل بازگشت (سلمانی آرانی، ۲۱-۲۳)، بنابراین می‌توان احتمال داد که در سال‌های ۱۳۴۴-۱۳۵۱ از درس خارج فقه امام‌خمینی بهره‌مند می‌شد. مرادعلی بختیاری در بازگشت به زابل مورد استقبال مردم شهر قرار گرفت و سپس برنامه‌های فرهنگی و تبلیغی ـ تربیتی خود را در مسجد حسین‌آباد (شریفی) آن شهر متمرکز کرد و به اقامه نماز جماعت در آن مسجد پرداخت. علاوه بر آن، ضمن تدریس در حوزه علمیه امام صادق (ع) معروف به مدرسه آیت‌الله شریفی زابل، اداره مدرسه را هم بر عهده داشت و سپس تولیت آن مسجد و مدرسه و همچنین حسینیه شریفی را بر عهده گرفت (همان، ۲۲-۲۳). وی در جریان انقلاب اسلامی رویکرد متفاوتی داشت و ساواک در گزارشی که از فعالیت‌های او تهیه کرد، از وی با عنوان «فردی منطقی و موافق دستگاه» نام می‌برد که «با روحانیون افراطی این شهرستان میانه‌ای نداشته و همواره به خواسته‌های غیرمنطقی آنان بی‌توجهی نموده و جواب رد داده است». همین عوامل باعث شد تا مورد انتقاد برخی از روحانیان مبارز قرار بگیرد (یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۴۲، ۳۹۴). ازجمله سیدمحمدتقی حسینی طباطبایی از روحانیان مبارز زابل از رویه او انتقاد می‌کرد (همان، ۴۳۴). وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی و اداره حوزه علمیه امام صادق زابل ادامه داد و سال‌ها به تدریس در آن حوزه علمیه اشتغال داشت. با آغاز جنگ تحمیلی، بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت. برخی از تألیفات او عبارت است از: ۱- تقریرات درس آیت‌الله سیدیحیی مدرسی یزدی. ۲- تقریرات درس آیت‌الله سیدمحمد روحانی. ۳- تقریرات درس آیت‌الله خویی. ۴- تقریرات درس آیت‌الله فاضل قائنی. ۵- تقریرات درس آیت‌الله شاهرودی. ۶- تقریرات درس آیت‌الله سیدعبدالله شیرازی (همان، ۲۱). وی در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۹ در بیمارستان علی بن ابیطالب زاهدان درگذشت و پیکرش در قبرستان عمومی زابل و در جوار آیت‌الله شریفی، بنیان‌گذار حوزه علمیه امام صادق (ع) به خاک سپرده شد (سلمانی آرانی، ۲۳). منابع: انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۹۰)، «درگذشتگان: حجت‌الاسلام بختیاری»، دوماهنامه آینه پژوهش، سال بیست و دوم، شماره ۱۳۲، بهمن و اسفند؛ سلمانی آرانی، حبیب‌الله (۱۳۹۵)، «مروری بر زندگینامه آیت‌الله مرادعلی بختیاری سیستانی»، ماهنامه اسوه، سال نوزدهم، شماره ۱۸۹، آذر؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۲: شهید حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدمحمدتقی حسینی طباطبایی (۱۳۹۲)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.