غلامعلی حاج‌شریفی

از ویکی امام خمینی
نسخهٔ تاریخ ‏۹ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۱۴ توسط Shams (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
غلامعلی حاج‌شریفی
غلامعلی حاج‌شریفی.jpg
اطلاعات فردی
نام کاملغلامعلی حاج‌شریفی
لقبشریفی خوانساری
تاریخ تولد۱۳۰۶ ش
زادگاهتهران
تاریخ وفات۷ آبان ۱۳۹۶
محل دفنبوستان شهدای خوانسار
شهر وفاتخوانسار
خویشاوندان
سرشناس
سیدرضا میرصانعی خوانساری (داماد)
اطلاعات علمی
استادانسیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدتقی خوانساری، امام‌خمینی، سیداحمد موسوی خوانساری، محمدعلی اراکی، سیدکاظم شریعتمداری
محل تحصیلحوزه علمیه قم، حوزه علمیه خوانسار
سایرتأسیس مسجد حضرت ولی‌عصر در خوانسار، تأسیس مجتمع پزشکی حضرت ولی‌عصر، بنیان‌گذاری حمام زنانه و چاه آب در فریدن
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسیمبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی
اجتماعیتدریس در حوزه علمیه قم و خوانسار، اقامه نماز جماعت، تبلیغ دین، تأسیس مؤسسات دینی و خیریه


غلامعلی حاج‌شریفی معروف به شریفی خوانساری در سال ۱۳۰۶ ش در تهران در خانواده‌ای روحانی زاده شد. پدرش شیخ محمدابراهیم حاج‌شریفی و معروف به ادیب خوانساری از شاگردان جهانگیرخان قشقایی، سیدمحمدکاظم یزدی، آخوند محمدکاظم خراسانی و... و جدش آخوند ملا علی‌اکبر حاج‌شریفی خوانساری از روحانیان آن منطقه بودند.[۱]

او خواندن و نوشتن را نزد پدر آموخت. پس از درگذشت پدرش، در ۹ سالگی به خوانسار رفت و تحت تربیت سیداحمد صفایی خوانساری از دوستان پدرش قرار گرفت و مقدمات را نزد او خواند. سپس در ۱۳۲۱ ش راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را نزد شیخ محمدعلی حائری کرمانی، ابوالقاسم نحوی، عبدالجواد جبل عاملی، شیخ مهدی مازندرانی، حاج عبدالرزاق قائنی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی طی کرد.[۲] شرح منظومه را پیش شیخ محمد فکور یزدی و اسفار ملاصدرا را نزد علامه سیدمحمدحسین طباطبایی آموخت.[۳]

پس از آن به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدتقی خوانساری، امام‌خمینی.[۴]، سیداحمد موسوی خوانساری، شیخ محمدعلی اراکی و سیدکاظم شریعتمداری بهره‌مند شد.[۵] درباره حضور او در درس خارج فقه یا خارج اصول یا هر دو درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال زیاد در دهه ۱۳۳۰ ش در آن درس‌ها شرکت می‌کرده است. درس تفسیر قرآن را هم نزد آیات میرزا ابوالفضل زاهدی و میرزا محمدتقی اشراقی خواند.[۶]

سپس به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت.[۷] پس از تکمیل تحصیلات در قم به خوانسار بازگشت و به تدریس دروس و اقامه نماز جماعت و تبلیغ دین پرداخت. وی از افراد مورد اعتماد و امین مراجع تقلید در خوانسار و فریدن بود.[۸] و وکالت آیت‌الله بروجردی و دیگر مراجع را در آن منطقه بر عهده داشت.[۹] و خدماتی را در آن شهرها انجام داد.[۱۰]

ازجمله در ۱۳۴۸ ش با تأیید آیت‌الله سیداحمد موسوی خوانساری و برای مبارزه با فرقه بهاییت که در منطقه روئین میاندشت فعال بودند، مسجد حضرت ولی‌عصر را بنیان نهاد و موقوفاتی را برای آن مسجد وقف کرد و متولی آن مسجد شد و آنجا را به پایگاه دینی و تبلیغی برای مقابله با بهاییان تبدیل کرد.[۱۱] تأسیس این مسجد در سه طبقه همراه با حسینیه و کتابخانه و با معماری حسین لرزاده.[۱۲] انعکاس زیادی داشت و اخبار آن در جراید منتشر شد و افراد زیادی در مراسم افتتاح آن شرکت داشتند.[۱۳] آن مسجد پس از تأسیس، به مرکزی برای مبارزه با بهاییت در آن منطقه تبدیل شد. او همچنین دو باب حمام زنانه و چاه آب در تخماقلوی شهر فریدن احداث کرد و علاوه بر آن مجتمع پزشکی حضرت ولی‌عصر را هم در آن شهر بنیان نهاد و وقف‌نامه آن را به امضای مراجع تقلید در قم و تهران رساند.[۱۴]

شریفی خوانساری در سال ۱۳۵۶ ش و پس از رحلت سیدمصطفی خمینی، با ارسال نامه‌ای به امام‌خمینی، آن مصیبت را به استادش تسلیت گفت. سپس درصدد برگزاری مجلس ختمی به آن مناسبت در خوانسار برآمد. ساواک در گزارشی دراین‌باره، اعلام کرد که او «به نظر می‌رسد دارای افکار و تمایلات مضره [می‌باشد] و از متعصبین مذهبی است».[۱۵] وی درصدد برگزاری مجلس ختم به مناسبت رحلت سیدمصطفی خمینی در گلپایگان و بوئین نیز بود.[۱۶] بر اساس گزارش ساواک، وی در دوم اردیبهشت ۱۳۵۷ در برگزاری تظاهرات مردم خوانسار نقش داشت و گزارشگر ساواک او را محرک اصلی مردم در آن تظاهرات نامید.[۱۷] او پس از تبعید سیدمرتضی پسندیده به انارک نائین، به دیدار وی رفت.[۱۸] و پس از تحریم جشن نیمه شعبان ۱۳۵۷ ش توسط امام‌خمینی، همراه با روحانیان مبارز خوانسار، با صدور اعلامیه‌ای اعلام کردند که در اعتراض به اقدامات سرکوبگرانه حکومت پهلوی، نیمه شعبان را جشن نخواهند گرفت.[۱۹]

شریفی که در مسجد چهار باغ خوانسار به اقامه نماز جماعت می‌پرداخت.[۲۰] مطالعات جنبی نیز داشت و آثاری از او بر جای مانده است.[۲۱] همچنین تقریرات استادانش را نگاشته که منتشر نشده است.[۲۲] او در ۷ آبان ۱۳۹۶ در خوانسار درگذشت.[۲۳] و پیکرش پس از اقامه نماز توسط سیدرضا میرصانعی خوانساری (دامادش) در بوستان شهدای آن شهر به خاک سپرده شد.[۲۴]

پانویس

  1. انصاری، ص۳۲۷؛ انصاریان خوانساری، ص۳۶۸.
  2. انصاری، ص۳۲۷; «آیت‌الله شیخ غلامعلی...»، ص۱۳.
  3. انصاری، ص۳۲۷.
  4. همان; انصاریان خوانساری، ص۳۶۸.
  5. انصاری، ص۳۲۷.
  6. انصاری، ص۳۲۷.
  7. انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، کتاب اول، ص۱۶.
  8. انصاریان خوانساری، ص۳۶۸.
  9. انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، کتاب اول، ص۱۶.
  10. انصاریان خوانساری، ص۳۶۸.
  11. میرمحمدی، ۱۳۸۸، ص۹۹-۱۰۴.
  12. انصاری، ص۳۲۷.
  13. میرمحمدی، ۱۳۸۸، ص۹۹-۱۰۴.
  14. انصاری، ص۳۲۷.
  15. سیر مبارزات یاران...، کتاب ۸، ص۸۲.
  16. همان، ص۱۴۷; انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، کتاب اول، ص۱۶.
  17. انقلاب اسلامی به...، استان اصفهان، ج۲، ص۱۳۹.
  18. یاران امام به...، آیت‌الله...، ص۴۶۸.
  19. همان، ص۵۳۲.
  20. انصاری، ص۳۲۷-۳۲۸.
  21. انصاریان خوانساری، ص۳۶۸.
  22. انصاری، ص۳۲۸.
  23. میرمحمدی، ۱۳۹۰، ص۲۴.
  24. انصاری، ص۳۲۸.

منابع

  • «آیت‌الله شیخ غلامعلی حاج‌شریفی به رحمت ایزدی پیوست» (۱۳۹۶)، روزنامه اطلاعات، شماره ۲۶۸۵۶، ۹ آبان
  • انصاریان خوانساری، محمدتقی (۱۳۹۵)، مرزبان ایمان و یقین، آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، قم، انصاریان
  • انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان (۱۳۸۲)، ج۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات
  • انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۳)، استان اصفهان، ج۲، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات
  • سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج۴، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی
  • میرمحمدی، حمیدرضا (۱۳۸۸)، نشریه میراث جاویدان، سال هفدهم، شماره ۶۶، تابستان
  • میرمحمدی، حمیدرضا (۱۳۹۶)، «یاد: می‌رسد از سجده‌گاه عشق بوی عشق: در سوگ عالم عامل آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ غلامعلی حاج‌شریفی خوانساری»، روزنامه ایران، شماره ۶۶۶۱، ۱۸ آذر ۱۳۹۶
  • یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۰)، آیت‌الله حاج سیدمرتضی پسندیده، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.