ابوطالب مصطفایی
اطلاعات فردی | |
---|---|
نام کامل | ابوطالب مصطفایی |
تاریخ تولد | ۱۳۰۳ ش |
زادگاه | نجفآباد، اصفهان |
تاریخ وفات | ۱۵ آبان ۱۳۹۳ |
محل دفن | مقبرةالعلمای جنتالشهدای نجفآباد |
شهر وفات | نجفآباد |
اطلاعات علمی | |
استادان | محمدحسن عالم نجفآبادی، محمود مفید، محمدعلی حبیبآبادی، میرزا علیآقا شیرازی، صدر کوپایی، عبدالحسین خادمی، ملا هاشم جنتی، سیدعبدالحسین طیب، مرتضی اردکانی، عباس ایزدی، ابراهیم امینی، باقر تدین، سیدحسین طباطبایی، حسینعلی منتظری |
محل تحصیل | حوزه علمیه نجفآباد، اصفهان، قم |
فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
سیاسی | مبارز با رژیم پهلوی، حمایت از نهضت امامخمینی |
اجتماعی | سخنرانی و موعظه در مجالس مذهبی، فعالیت در بنیاد شهید نجفآباد |
ابوطالب مصطفایی، از شاگردان درس خارج اصول امامخمینی
او در ۱۳۰۳ ش در نجفآباد اصفهان به دنیا آمد. وی فراگیری دروس حوزوی و دینی را از حوزه علمیه نجفآباد آغاز کرد. سپس به اصفهان رفت و در مدرسه جده بزرگ و دیگر مدارس آن شهر به تحصیل پرداخت و از درس محمدحسن عالم نجفآبادی، محمود مفید، محمدعلی حبیبآبادی، میرزا علی آقا شیرازی، صدر کوپایی، عبدالحسین خادمی، ملا هاشم جنتی، سیدعبدالحسین طیب، مرتضی اردکانی، عباس ایزدی، ابراهیم امینی و آقا باقر تدین سود برد.[۱] آنگاه به قم رفت و در درس خارج فقه آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی و آیتالله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی شرکت کرد. همزمان در درس خارج اصول امامخمینی حضور یافت.[۲] درباره سالهای حضور او در آن درس اطلاع دقیقی در دست نیست، ولی میتوان احتمال داد که در دهه ۱۳۳۰ ش در درس خارج فقه یا اصول امامخمینی که در مساجد محمدیه و سلماسی تشکیل میشد، شرکت میکرده است. او دروس فلسفی را هم نزد علامه سیدمحمدحسین طباطبایی و حسینعلی منتظری فراگرفت. آنگاه به حوزه علمیه اصفهان بازگشت و به تدریس دروس حوزوی در آنجا مشغول شد.[۳]
مصطفایی از سخنوران نامی اصفهان و نجفآباد بود و به ایراد سخنرانی در آن شهرها میپرداخت و در این زمینه شهرتی بسزا داشت. او در دوران مبارزات اسلامی علیه حکومت پهلوی فعال بود و همراه سایر روحانیان انقلابی و مبارز، از هر فرصتی برای آشنا کردن مردم با سیاست و افشاگری علیه حکومت پهلوی استفاده میکرد. در سال ۱۳۴۴ ش و در جریان انتقال امامخمینی به نجف اشرف، همراه با روحانیان مبارز شهرستان نجفآباد ازجمله حسینعلی منتظری، عباس ایزدی و... با ارسال نامهای به امامخمینی، خوشحالی خود را از حضور ایشان در نجف اشرف ابراز و تأکید کردند که جامعه ایران منتظر بازگشت ایشان به کشور است.[۴] وی در تثبیت مرجعیت امامخمینی میکوشید.[۵] سپس به تنکابن (شهسوار) در استان مازندران رفت و به تبلیغ دین در آن سامان پرداخت و مدت ۲۶ سال در آن شهر و روستاهای اطراف فعالیت کرد. در آنجا در مبارزات مردم علیه حکومت پهلوی نقش داشت.[۶] بر اساس گزارش ساواک، در ۲۷ خرداد ۱۳۵۳ برای ملاقات با سیدمحمدصادق لواسانی، وکیل شرعی امامخمینی که در هشتپر (استان گیلان) در تبعید بود، به آنجا رفت. درباره سالهای حضور او در تنکابن گزارشی در دست نیست، ولی در سال ۱۳۵۳ ش در مسجد جعفریه اصفهان نماز جماعت را اقامه میکرد.[۷]
مصطفایی با پیروزی انقلاب اسلامی، به سخنرانی و موعظه در مجالس و محافل مذهبی در نجفآباد ادامه داد. در سال ۱۳۶۱ ش پس از شهادت یکی از فرزندانش در جبهههای جنگ تحمیلی، در بنیاد شهید نجفآباد به فعالیت پرداخت و به امور خانوادههای شهدا رسیدگی میکرد و در حل اختلافات و امور حقوقی آنان فعال بود. او در کنار وعظ و فعالیت در بنیاد شهید نجفآباد، به کار کشاورزی نیز میپرداخت. وی در ۱۵ آبان ۱۳۹۳ در نجفآباد درگذشت و پیکرش پس از تشییع در آن شهر، در جنت الشهدای نجفآباد و در مقبرهالعلمای آن قبرستان به خاک سپرده شد.[۸]
پانویس
- ↑ مهدوی، ج۱، ص۲۹۳-۲۸۴؛ ایزدی، «واعظ وارسته»، ص۶.
- ↑ «حجتالاسلاموالمسلمین ابوطالب...»، ص۱۱.
- ↑ ایزدی، ص۶.
- ↑ روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امامخمینی در ایران، ج۱، ص۸۸۰؛ دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۵، ۱۶۵-۱۶۶؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۹.
- ↑ ایزدی، «واعظ وارسته»، ص۶.
- ↑ «حجتالاسلاموالمسلمین ابوطالب...»، ۱۱.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۵۹، ۴۵۲.
- ↑ ایزدی، «واعظ وارسته»، ص۶.
منابع
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- ایزدی، مصطفی (۱۳۹۳)، «واعظ وارسته»، روزنامه شرق، شماره ۲۱۶۱، ۱۵ آبان.
- «حجتالاسلاموالمسلمین ابوطالب مصطفایی: نظر به دنیا و ریاست نداشته باشید» (۱۳۹۳)، هفتهنامه حریم امام، سال سوم، شماره ۱۱۵، ۱۱ اردیبهشت.
- دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج۵، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- روحانی، سیدحمید (۱۳۵۸)، بررسی و تحلیلی از نهضت امامخمینی در ایران، ج۱، بیجا، دارالفکر ـ دارالعلم.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک: کتاب ۵۹: آیتالله سیدصادق لواسانی (۱۳۹۵)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.