موسی شاعری

از ویکی امام خمینی
نسخهٔ تاریخ ‏۸ دی ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۵۳ توسط Shams (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
موسی شاعری
موسی شاعری.jpg
اطلاعات فردی
نام کاملموسی شاعری
تاریخ تولد۱۳۱۸ ش
زادگاهکردکوی، استان گلستان
اطلاعات علمی
استادانمیرزا حسین سبزواری، هاشم قزوینی، محمدتقی ادیب نیشابوری، میرزا باقر زنجانی، سیدحسن بجنوردی، امام‌خمینی
محل تحصیلگرگان، مشهد، نجف
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسیامامت جمعه کردکوی
اجتماعیتشکیل جلسات تفسیر قرآن


موسی شاعری، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.

او در سال ۱۳۱۸ش در شهرستان کردکوی در استان گلستان به دنیا آمد. خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه آموخت و دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. سپس به گرگان رفت و وارد حوزه علمیه آن شهر شد و بخشی از دروس حوزوی را نزد استادان آن حوزه فراگرفت.[۱] وی در سال ۱۳۳۲ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی به مشهد رفت و در حوزه علمیه آن شهر به تحصیل پرداخت.[۲] و دروس سطح را نزد میرزا حسین سبزواری، شیخ هاشم قزوینی و محمدتقی ادیب نیشابوری آموخت.

در سال ۱۳۴۰ش، موسی شاعری راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف از درس خارج فقه و اصول آیات میرزا باقر زنجانی و سیدحسن بجنوردی بهره‌مند گردید.[۳] شاعری در سال ۱۳۴۴ش با تشکیل درس خارج فقه امام‌خمینی در نجف اشرف، در آن درس شرکت کرد.[۴] وی در سال ۱۳۴۷ش به کشور بازگشت.[۵] و در این مدت بین سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۷ در درس خارج فقه امام‌خمینی که در مسجد شیخ انصاری برگزار می‌شد، حضور داشته است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، موسی شاعری به امامت جمعه شهرستان کردکوی منصوب شد. همزمان با اقامه نماز جمعه و جماعت، به تشکیل جلسات تفسیر قرآن نیز می‌پرداخت.[۶]

پانویس

  1. کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۴۷۷.
  2. «حجت‌الاسلام‌والمسلمین موسی شاعری...»، ص ۲۹.
  3. کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۴۷۷.
  4. «حجت‌الاسلام‌والمسلمین موسی شاعری...»، ص۲۹.
  5. کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۴۷۷-۴۷۸.
  6. کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۴۷۸.

منابع

  • «حجت‌الاسلام‌والمسلمین موسی شاعری: امام با آن ابهت در عین حال متواضع بود» (۱۳۹۶)، هفته‌نامه حریم امام، سال ششم، شماره ۲۸۲، دوم شهریور.
  • کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۸۴)، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، تهران، برگ رضوان.