سیدجعفر حسینی رکن‌آبادی
حسینی رکن‌آبادی، سید جعفر؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. سید جعفر حسینی رکن‌آبادی در سال ۱۳۰۴ ش به دنیا آمد. در زندگینامه درج‌شده در فرزانگان میبد اشاره‌ای به زادگاه او نشده است، ولی با استناد به پسوند نام خانوادگی و همچنین قرار گرفتن در شمار مشاهیر میبد می‌توان احتمال داد که او در رکن‌آباد میبد دیده به جهان گشوده است. نویسنده زندگینامه او همچنین اشاره‌ای به تحصیلات ابتدایی یا مقدماتی حسینی رکن‌آبادی در رکن‌آباد یا میبد نکرده و صرفاً از تحصیلات او در قم سخن گفته است، بنابراین نمی‌توان به‌طور قطع گفت که در رکن‌آباد یا میبد هم تحصیلاتی داشته است یا نه. حسینی رکن‌آبادی در قم مقدمات را نزد استادان آنجا گذراند. سپس در درس‌های سطح آقایان شیخ محمد فکور یزدی، شیخ محمد صدوقی یزدی، سید حسن مدرسی سریزدی، شیخ عبدالجواد جبل عاملی اصفهانی و شهید مرتضی مطهری شرکت کرد. همچنین در درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی، سید احمد موسوی خوانساری، امام خمینی و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی حضور یافت. با استناد به حضور او در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله بروجردی می‌توان احتمال داد که هم‌زمان با حضور در آن درس و نیز درس آیت‌الله مرعشی نجفی، در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام خمینی در مساجد محمدیه و سلماسی قم هم شرکت می‌کرده است. حسینی رکن‌آبادی پس از عزیمت به عراق، در نجف اشرف در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی و سید محمود حسینی شاهرودی شرکت کرد. درباره سال‌های حضور او در حوزه علمیه نجف اشرف گزارشی در دست نیست، بنابراین نمی‌توان به‌طور قطع درباره شرکت او در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام خمینی که از سال ۱۳۴۴ ش در مسجد شیخ انصاری نجف اشرف آغاز شد، سخن گفت. او موفق به دریافت اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه از آیات بروجردی، خویی، مرعشی نجفی، حسینی شاهرودی، سید احمد خوانساری و امام خمینی شد (فاکر میبدی، ۳۲۷). سید جعفر حسینی در سال ۱۳۴۴ ش همراه با جمعی از طلاب یزدی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امام خمینی که از ایشان با عباراتی چون «حضرت شهم الماجد البارع المجاهد زعیم الشیعه و حامی الشریعه قدوه الاعلام و ملاذالانام آیت‌الله‌العظمی الحاج‌آقا روح‌الله الموسوی الخمینی دام الله ظله الوارف علی رووس المسلمین» نام بردند، ناراحتی و نگرانی خود را از تبعید ایشان به خارج از کشور اعلام کردند و تبعید ایشان و محروم شدن «تربیت‌یافتگان مکتب روح‌پرور از افاضات آن مرجع عظیم‌الشأن» را بلایی درناک و فراموش‌ناشدنی دانستند و ضمن آرزوی قطع دست اجانب از کشور با رهبری‌های خردمندانه آن زعیم عالی‌قدر، رفع گرفتاری آن قائد اعظم را از خداوند مسئلت کردند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۸۳-۱۸۴). درباره دیگر فعالیت‌های او اطلاعی در دست نیست، ولی به نظر می‌رسد به رتق‌وفتق امور طلاب در حوزه علمیه قم می‌پرداخت، چراکه بر اساس زندگینامه او در فرزانگان میبد حسینی رکن‌آبادی از نزدیکان شیخ محمد صدوقی یزدی و مقسم شهریه ایشان در حوزه علمیه قم بود. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی مسئولیت کمیته امداد امام خمینی‌شهر قم را بر عهده گرفت و مدتی هم سرپرستی بنیاد ۱۵ خرداد آن شهر را بر عهده داشت (فاکر میبدی، ۳۲۷). منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ فاکر میبدی، محمد (۱۳۸۱)، فرزانگان میبد، قم، قدس.