سیدعبدالله رضایی
رضایی، سید عبدالله؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. سید عبدالله رضایی معروف به رضایی دلیجانی یکی از شاگردان امام خمینی است. او به احتمال زیاد در شهر دلیجان به دنیا آمده بود. درباره تحصیلات او اطلاعاتی در دست نیست. محمدعلی امینیان، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی در صحیفه دل از او به‌عنوان یکی از شاگردان امام خمینی نام برده است (صحیفه دل، ج ۲، ۹۳). او در نخستین سال‌های ۱۳۴۰ ش در قم حضور داشت (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۵۰)، بنابراین با استناد به این گزارش می‌توان احتمال داد که او از اواسط دهه ۱۳۳۰ ش در درس‌های امام خمینی در مساجد سلماسی و اعظم قم شرکت می‌کرده است. در اسناد انقلاب اسلامی نام فردی به نام سید عبدالله رضایی دیده می‌شود که برخی از اعلامیه‌های روحانیان مبارز را امضا می‌کرد. بر اساس یکی از اسناد، او در اسفند ۱۳۴۳ ش همراه با جمعی از علما و فضلای قمی حوزه علمیه قم، در نامه‌ای خطاب به امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر وقت، به تبعید امام خمینی اعتراض کرد و خواستار آزادی و بازگشت ایشان به کشور شد (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۴۹ ـ ۱۵۰). در سال ۱۳۵۶-۱۳۵۷ ش هم امضای فردی با همین نام، ذیل اعلامیه‌های روحانیان مبارز دیده می‌شود. به نظر می‌رسد او در آن سال‌ها در تهران مقیم شده بود و همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیه‌هایی را در حمایت از امام خمینی و مخالفت با حکومت پهلوی امضا می‌کرد. از جمله در آبان در ۱۳۵۶ ش با ارسال تلگرافی به امام خمینی رحلت مشکوک سید مصطفی خمینی را تسلیت گفتند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۳۱؛ دوانی، ج ۶، ۵۳۳). سپس همراه با جمعی از روحانیان تهران با صدور اعلامیه‌ای، مردم را برای شرکت در مجلسی به همان مناسبت در ۸ آبان در مسجد ارگ تهران دعوت کرد (همان، ۵۲۲؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۳۳ ـ ۲۳۴). گذشته از آن، امضای او در برخی دیگر از اعلامیه‌های روحانیان مبارز تهران دیده می‌شود (همان، ۲۵۲، ۲۹۰، ۳۲۴، ۳۷۰ و ۵۱۶). درباره دیگر فعالیت‌های او اطلاعاتی در دست نیست. منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج ۳ و ۴ و ۷ و ۸، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ صحیفه دل، خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی (س) (۱۳۷۹)، به کوشش حمید بصیرت‌منش و احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم ونشرآثار امام خمینی (س).